سالهاست تربیون های رسمی در جمهوری اسلامی ایران، که بخشی از روحانیون شیعه عهدار دار مدیریت وتنظیم محتوای آنها هستند، پروژۀ “وحدت اسلامی” را به عنوان یکی از راهبردهای تبلیغاتی وشعاری جمهوری اسلامی معرفی کرده اند. تأسیس مراکز گوناگون با عناوین دلربایی همچون تقریب ووحدت با اختصاص بودجه های نجومی، صرف هزینه های کلان وبرگزاری کنفرانس های میلیونی ودعوت از علمای کشورهای اسلامی راهکار تکراری تمامی این سالها برای نزدیک کردن دیدگاه بزرگان امت طی این سالها بوده است. طی این سالها وبراساس سنتی نانوشته که ظاهراً تقدیر این دست فعالیت های فرمایشی است، شاهد آن هستیم که فلسفۀ وجودی این دست فعالیت ها واساساً شعار “وحدت اسلامی” از راهکاری برای رسیدن به خاورمیانه وجهانی امن تر به راهبری برای “ارتزاق” دست اندرکاران وبرخورداری آنان از انواع واقسام مزایا ورانت ها بدل شده است. در این راهبرد به روشنی شاهد غلبۀ حاشیه برمتن هستیم.
این همه شعار حتی اگر موفقیتی در همدل وهمزبان کردن علمای اسلام نداشته، اما دست کم تن وجسم علمای امت را به لطف هتل های پنج ستاره از جاکارتا وکوالالامپور تا قاهره واستانبول وسفره های رنگارنگ مزین به انواع غذاهای ایرانی وعربی وشرقی وغربی گرد هم آورده است. روحانیون مذاهب اسلامی، طی این سالها مرتباً نشست داشته وبیانیه داده اند وهر سال هم رسیدن به امت واحده چاشنی سفره ها ونقل کلام محافل بوده و اختتامیه ها وبیانیه های پایانی این اجلاس ها ونشست ها وگردهمایی ها هم هرسال راهکارهای تحقق این شعار را به سال بعد واگذاشته اند.در مقابل، “امت مسلمان” که هدف اولیۀ شعار وحدت همدل وهمراه کردن آنان با یکدیگر در سایۀ اشتراکات دینی بوده است، نه تنها هیچ نشانی از تأثیر عملی این شعارها ونشستها در زندگی شان مشاهده نکرده ونمی کنند، بلکه امروز ناگزیرند سرزمین آباء واجدادی را در جنگی خانمان سوز ترک کرده وراهی سرزمین هایی در مغرب زمین شوند، شاید در آنجا همزیستی ومدارا را در عمل ونه در مرکب وکاغذ بیانیه ها ودر نه چرتهای نیمروز حضار کنفرانس های تقریب تجربه کنند. حرف وحدیث دراین باره البته فراوان است، اما تمامی آن حرف وحدیث ها موضوع این نوشتار نیست.
رفتار پاپ فرانسیس دوم، به عنوان یکی از روحانیون مذهبی صاحب نفوذ وقدرت مذهبی و البته به عنوان رهبر سیاسی و مذهبی واتیکان، با موضوع پناهجویان درسی بسیار آموزنده برای روحانیون صاحب قدرت و نفوذ شیعه در ایران است که خود را رهبران ام القرای تشیع در جهان می دانند. دستور پاپ به مسیحیان اروپا برای استقبال از پناهجویان در کنار اقدام عملی مردم اروپا در استقبال گرم از پناهجویان تأکید چندین باره بر این نکته بود که رشتۀ پیوند انسانها با یکدیگر نه مجموعه ای از واژگان والفاظ مرصع ومسجع بلکه زنجیره ای از اقدامات عملی با جامع مشترک انسانی است. راست آزمایی گزارۀ “تقریب” و “وحدت” نه در سالونهای مجلل محل اجلاس کشورهای اسلامی بلکه در اقدامات جامع وگامهای عملی انسانی نسبت به پناهجویان وآوارگانی انجام می شود که نه نیازمند بیانیه وشعار بلکه بیش از هرچیز تشنۀ توجه، همدردی ونیازمند حداقل هایی برای ادامۀ بقا هستند.
روحانیون صاحب نفوذ وتکیه زدگان بر کرسی تقریب در ایران از جمله شیخ محسن اراکی که عنوان دبیرکلی مجمعی به نام تقریب مذاهب را نیز با خود یدک می کشند، اگر حقیقتاً دغدغه مند الفت قلوب امت اسلامی اند، تا چه اندازه حاضرند ردای عافیت از تن بیرون کرده وجامۀ جهاد برتن ساخته ودر میدان نظر وعمل به تقریب مبادرت ورزند. امروز واضح است که سیاستهای جمهوری اسلامی ایران در سوریه، به عنوان کشوری با اکثریت سنی، هرچند در بقای یکی از هم پیمانان جمهوری اسلامی در منطقه مؤثر بوده است، اما بهای سنگین آن تشدید شکاف شیعه-سنی وتبدیل اختلاف نظرهای عقیدتی به پدرکشتگی هایی عمیق بوده است. برای یک آوارۀ سوری ایران به همان اندازۀ مسئول وضعیت اسفناک کنونی اوست که اسد ودولت او در رقم خوردن این سرنوشت نقش داشته است. اکثریت افکار عمومی در سوریه، بقای اسد را نه معلول بمب های بشکه ای هلی کوپترهای ارتش این کشور، بلکه وامدار حمایتهای بی دریغ تهران ومسکو می دانند.
صاحب منصبان تقریب تا چه اندازه حاضرند اولاً سکوت چهار سالۀ خود را شکسته و دست کم در حد بیانیه ای چند سطری از مردم سوریه بابت سکوت و بعضاً همراهی خود با نظام سوریه پوزش بطلبند؟ آیا زمان نقدِ خود و سیاست گذارانی که همراهی با اسد را بر حمایت از مردم رنجدیدۀ سوریه ترجیح دادند، نرسیده است؟ طی این چند سال چرا محض تقریب هم که شده بود، یکبار توصیه ای برای پذیرایی از آوارگان بی پناه در داخل مرزهای کشور شنیده نشد و یا حتی شیعیان هم مذهب محاصره شده در نبل والزهراء از روستاهای شان به ایران انتقال داده نشدند؟ مگر متدینین به مذاهب اسلامی چیزی جدای این مذاهب هستند که طی این سالها هیچ یک از مدعیان تقریب حتی یکبار زحمت دلجویی ورسیدگی به اوضاع شان را به خود نداده اند؟
از: گویا
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید