پورمحمدی: چپی‌ها عملان قتلهای زنجیره ‌ای

بار‌ها نام مصطفی پورمحمدی به عنوان یکی از عوامل قتل‌های زنجیره‌ای مطرح شده است. او در روزهای اخیر در مصاحبه با سایت “مشرق” این اتهام را رد کرد و گفت: “این داستان جزو پروپاگاندا‌ها و جو سازی‌هایی است که جریان چپ در کشور راه انداخت. جریان چپ وقتی می‌خواست کسی را بکوبد باید یک بهانه و اتهامی برایش مطرح می‌کرد.”

او همزمانی کنار گذاشتنش از وزارت اطلاعات در دوره خاتمی را با اعلام دست داشتن عواملی از وزارتخانه در قتل‌ها بهانه‌ای برای متهم کردنش دانست و خاطرنشان کرد: “کنار گذاشتن من هم همزمان شد با رفتن آقای دری نجف آبادی.

خب طبیعی بود که برای اینکه راحت بتوانند این قضیه را در افکار عمومی جا بیندازند استفاده از همزمانی و استفاده از قرینه زمانی بود تا به اهداف سیاسی و به اصطلاح خودشان حذف رقبای خودشان بپردازند.”

دری نجف آبادی نخستین وزیر اطلاعات در دولت خاتمی بود که پس از کشف قتلهای زنجیره‌ای از سمت خود کنار گذاشته شد.

پورمحمدی در ادامه گفته است:” چپی‌ها هم اگر از من و امثال من سندی داشتند آن را در بوق و کرنا می‌ کردند و چیزهایی هم رویش می‌ گذاشتند.”

او با متهم کردن اصلاح طلبان به دست داشتن در قتلها اظهار داشت: ” نکته جالب هم این است که افراد اصلی ‌ای که در این قتل‌ها مسئول مستقیم بودند، مشهور‌ترین نیروهای چپ وزارت اطلاعات بودند و ما به خاطر اینکه نمی‌خواستیم به این جدال دامن بزنیم و این را به مصلحت کشور نمی‌دانستیم در آن مقطع روی این موضوع مانور ندادیم. آدم‌هایش هم موجودند. افرادی که اعتراف کردند که این حرکت‌های ناروا و ناصحیح و خلاف قانون و شرع و مضر برای مملکت را انجام دادند، چهره‌های مشهور چپ در وزارت اطلاعات بودند.”

تاجزاده: نام صادرکنندگان احکام قتل‌ها را اعلام کنید

مصطفی تاجزاده، با نگارش نامه ‌ای سرگشاده‌ای، پورمحمدی را متهم کرد که یک طرفه و در غیبت اجباری مطبوعات آزاد ، به ایراد اتهام علیه اصلاح طلبان پرداخته است.

او همچنین دلیل زندانی کردن بسیاری از چهره‌های اصلاح طلب در سالهای اخیر را، جلوگیری از پی گیری پرونده قتل‌های زنجیره‌ای دانسته و در این باره خاطرنشان کرده است: “به باور من اساساً به دلیل بسته شدن پرونده قتل‌های مخفی، پروژه زندانی کردن اصلاح طلبان در دستور کار اقتدارگرا‌ها و ستاد قتل‌های زنجیره‌ای قرار گرفت.

روشن است که بازداشت شدن و در زندان به سر بردن ولو غیرقانونی و غیرعادلانه به مراتب از فرستاده شدن فله‌ای هنرمندان و نویسندگان و منتقدان به ته دره یا مرگ با آمپول هوا، قابل تحمل‌تر است و شاید بتوان آن را گامی به سوی مدنیت و به سود استقرار مناسبات دموکراتیک در ایران به حساب آورد.”

او همچنین خطاب به پورمحمدی سوالاتی مطرح کرده و اظهار داشته است: ” امیدوارم با توجه به سوابق امنیتی و حضور هم زمانشان در دستگاه قضایی و دفتر رهبری و دسترسی کامل به اطلاعات کشور، به آن‌ها پاسخ داده موجب تنویر افکار عمومی شوند:

۱-قتل‌های زنجیره‌ای یعنی محکوم به اعدام کردن‌های غیابی شهروندان و اجرای مخفیانه احکام صادره از چه سالی و به دستور چه کسی یا کسانی آغاز شد؟

۲- آقایان فلاحیان و سعید امامی احکام مرگ را با چه توجیهاتی و از کدام فرد یا افرادی اخذ می‌کردند؟

۳- چند ایرانی در طول فعالیت ستاد قتل‌های زنجیره‌ای به اتهام ارتداد یا افساد یا دیگر جرایم غیاباً به اعدام محکوم شدند و حکم صادره علیه آنان اجرا شد؟

۴- دولت آقای خاتمی دیه چند نفر از قربانیان را به خانواده‌هایشان پرداخت کرد؟

۵- چرا قوه قضائیه به پرونده قتل آقایان پیروز دوانی و حمید شریف واقفی که در‌‌ همان سال ۱۳۷۸ به قتل رسیدند، رسیدگی نمی‌کند؟

۶- آیا آقای پورمحمدی مانند آقای حسینیان و دیگر مریدان آقای مصباح یزدی مقتولان را مهدورالدم و سعید امامی را شهید می‌داند؟ ”