در سیاست هیچ “معصومیتی”، حکومت “پاک الهی” و یا حاکم اشتباه ناپذیری (!) وجود ندارد و هرچه هست تقابل نیروها و مبارزه پیگیر برای اصلاح کاستیهاست. از طریق دخالتگری و رقابت پی در پی و عینی، میتوان با فساد حاکمان مقابله کرد و جامعه را به نوعی تعادل اجتماعی رساند. لیکن تنها شرط آن نظارت مداوم نهادهای مردمی برعملکرد حاکمان است
از: گویا