نویسنده: خسرو شاکری (زند)

برپایه‌ اسناد محرمانه آن دو دولت و همچنین پژوهش‌های دانشگاهی ثابت می‌شود که آن دو دولت، از همان روزهای نخست‌وزیری مصدق خواهان براندازی آن بودند و در درجه‌ نخست از طریق فشارهای مالی و اقتصادی؛ اما به‌تدریج، چون دریافتند که مصدق توانست با موازنه‌ ارزی و موازنه‌ بودجه کشور وضعیت اقتصادی را روزبه‌روز بهتر کند و لذا، سقوط او از طریق انهدام اقتصادی کشور میسر نبود

روز سی ام تیر همچنین روز پیروزی ملت ایران در دادگاه لاهه بود. در مورد سیاست مصدق در امر نفت و حقانیت ایران در برابر بریتانیا و پسر عموی همدست اش به گزارش محرمانه ی وکیل دولت بریتانیا در دادگاه لاهه بسنده می کنیم

مصدق جداً با هرگونه تقدیس فرد سیاسی مخالف بود و آن را نقض غرض مردم سالاری و تعالی انسان در جامعه می دانست

اصلاح طلبی در مقام استاد دانشگاه پافشاری مصدق بر اصل حاکمیت ملی در امر صنعت نفت در برابر شرکت استعماری نفت را در مقایسه با سیاست ابلهانه ی احمدی نژاد در زمینه ی اتمی و اصولاً سیاست خارجی او مطرح کرده است

نکته مهم در مورد تاریخ‌نگاری مشروطه این است که ما توجه کنیم که بیشتر تاریخ‌نگاران مشروطیت ـ تاریخ‌نگاران غربی یا شرقی به معنای شوروی ـ که در مورد مشروطیت نوشته‌اند از موضع ایدئولوژیک خودشان نوشته‌اند. عمده این نوشته‌ها در دوران پس از جنگ جهانی دوم، یعنی در زمان جنگ سرد نوشته شدند

برای ما زخمخوردگان کودتای ۲۸ مرداد که، نه تنها از رژیم شاه، که همچنین از دست حامیان خارجی اش سخت عصبانی بودیم، جریاناتی مانند انقلاب کوبا و انقلاب الجزایر الهامبخش بودند. پیروزی این انقلابها ما را به سمت جریانی کشانید که بر خلاف الگوی مبارزاتی جبهه‌ی ملی و دکتر مصدق، مسالمت آمیز نبود

ستوان دوم اخراجی عبدالصمد کامبخش، شازده‌ای بود از تبار قاجار که در واپسین دهۀ زمامداری پهلوی اول، ساز مارکسیسم کوک کرد و به طریق کمونیسم گرایش پیدا کرد

تنها بخاطر تأمین هرچه بیشتر منافع اقتصادی خود – به خاطر مبارزه با شوروی، چنانکه مدعی بودند – یک دولت نمونه دموکراتیک را با زور اسلحه و دلار ساقط کردند و اجازه ندادند که مدل دموکراتیک ایران انکشاف یابد

تاریخ کودتاى ۲۸ مرداد، برغم اینکه بسیاری از اسناد سیا و اینتلیجنس سرویس یا هنوز در اختیار تاریخنگاران/تاریخشناسان قرار نگرفته اند یا گویا از بین برده شده اند، دیگر ازهمه‏سو بخوبى شناخته شده است