دکتر حسین باقرزاده، تحلیلگر سیاسی و استاد دانشگاه لندن
دلایل متعددی برای رأی ندادن من وجود دارد. اول این که من حق انتخاب ندارم حکومت به نامزدهای مستقل اجازه نمی‌‌دهد خود را در معرض انتخاب بگذارند. و این یعنی حق رأی من سلب شده است.
دوم؛ نظام ولایت فقیه مرا صغیر و مهجور یا ناقص العقل می‌‌شناسد و همه نامزدهای موجود، خود را به این نظام ملتزم دانسته‌‌اند و رأی به آنان در حکم پذیرش این توهین است.
سوم: نامزدهای اصلی رقیب در انتخابات یا خود جنایت ضد بشری مرتکب شده‌‌اند و یا از کسانی که جنایت ضد بشری مرتکب شده‌‌اند حمایت فعال کرده‌‌اند.
چهارم: انتخابات در ایران مهندسی میشود و من اطمینان ندارم که رأی من درست خوانده شود و به حساب آید.
پنجم، رژیم رأی مرا به عنوان شاهدی بر حمایت از خود و مشروعیت نظام به کار می‌‌گیرد، و این یک سوء استفاده مستقیم از رأی من است.
ششم و سرانجام این که: رأی دادن در یک نظام استبدادی که آزادی انتخاب وجود ندارد عملی ضد اخلاقی است. بنا بر یک اصل جهانشمول اخلاقی ، که کانت آن را «امر مطلق» می‌‌‌نامد، کاری اخلاقی است که اگر عمومیت یابد جامعه از آن سود ببرد و روابط سالم و انسانی در جامعه تقویت شود. با کاربرد این اصل می‌‌‌توان دید که چرا مثلا راستگویی و امانت داری ارزش‌‌‌های اخلاقی هستند و اگر همه رعایت کنند جامعه در امن و آسایش به سر خواهد برد و دروغ و تقلب ضد اخلاقی (اگر این کار عمومیت یابد و همه به آن مجاز باشند سنگ روی سنگ بند نخواهد شد).
در نظام سیاسی موجود اگر همه مردم رأی دهند، حکومت آن را بالاترین دلیل مشروعیت و حمایت آنها از خود تلقی میکند و به سیاست های سرکوب، خشونت و تبعیض های جنسیتی، عقیدتی، قومی و مذهبی خود ادامه می‌‌دهد. در صورتی که اگر همه مردم از رأی دادن استنکاف کنند، حکومت مجبور خواهد شد به نامزدهای مستقل اجازه شرکت در انتخابات را بدهد و راه برای گذار از استبداد به دموکراسی و رفع تبعیض‌‌ها و خشونت‌ها باز خواهد شد. نتیجه این که رأی ندادن در شرایط موجود اخلاقی است و رأی دادن عملی ضد اخلاقی.
مجموعه این دلایل به من حکم میکند که با اقتباس از ناصر خسرو (و با تغییر اندکی در قصیده معروف او) بگویم: من آنم که در پای خوکان نریزم، مر این قیمتی دُرٌ تک رأی خود را.
من البته اهل پیش بینی نیستم. آقای روحانی بسیاری از کسانی را که در سال ۹۲ به او رأی دادند از خود ناراضی کرده است. ولی شواهدی در دست نیست که نشان دهد نامزدهای دیگر توانسته باشند بخش بزرگی از این ناراضیان را به خود جذب کرده باشند. با گرم شدن تنور انتخابات در ۱۰ روز آینده و صریح‌‌‌تر شدن حملات نامزدها به یک دیگر و سوابق آنان، می‌‌‌توان انتظار داشت که عده بیشتری از مردم به طرف آقای روحانی بیایند، ولی این که آرای روحانی در حدی باشد که در دور اول انتخابات را ببرد محل تردید است و به احتمال زیاد انتخابات به دور دوم کشیده خواهد شد.
از آن جایی که انتخابات ریاست جمهوری با انتخابات شوراهای محلی تلفیق شده و پیش‌‌‌بینی میشود از آن جایی که مردم به خصوص در شهرستان‌‌‌ها و بخش‌‌‌ها و روستاها به شرکت در انتخابات شوراها علاقه بیشتری نشان می‌‌‌دهند، به همان نسبت ضریب شرکت در انتخابات ریاست جمهوری نیز بالا برود . و یا دست کم، مقامات، آمار شرکت کنندگان در هر دو انتخابات را یکی اعلام خواهند کرد.
در نهایت برنده انتخابات چه کسی خواهد بود؟ باید بگویم اگر به شیوه سال ۹۲ کار انجام شود به احتمال زیاد، آقای روحانی. ولی اگر سناریوی ۸۸ تکرار شود هر نتیجه‌‌‌ای محتمل است.
از: ایران وایر
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید