گفت و گوى شبکه ى «افق»ِ صدا و سیما، با على علیزاده، شخصى که به عنوان کارشناس و مفسر در تلویزیون بى.بى.سى، حضور مى یابد، ابعاد جالب توجهى به نفوذ طرفداران اسلام سیاسى، به رسانه هاى دولت هاى غربى داده است؛ نفوذى آشکار و علنى، که نه تنها سیاست هاى مبتنى بر اسلام سیاسى را در غرب توجیه مى کند، بلکه به تعدیل خشونت تندروهاى اسلامى نیز مى پردازد.

در حال تهیه ى مطلبى هستم با عنوان «کشورهاى آزاد، چگونه باید با تروریست هاى مسلمان مبارزه کنند» ولى پیش از تکمیل و انتشار این مطلب ترجیح دادم به این نمونه ى خاص «فرهنگى» اشاره کنم، هر چند تا کنون دیده ایم که چشم و گوش مسوولان تلویزیون هاى دولت هاى خارجى، بر این گونه اشاره ها و تحلیل ها بسته است.

اکنون گفته خواهد شد که نویسنده، یکى از هواداران رسانه ى دولتى بى بى سى و امثال آن است. آرى. در جایى که خشونت اسلامى در جهان غوغا مى کند، ما اهل رسانه، باید دست در دست یکدیگر، به شناساندن عوامل و پایگاه هاى عملیاتى و فرهنگى آن همت کنیم. مدافعان اسلام سیاسى، و هواداران و پشتیبانان فرهنگى آن نه تنها به صورت غیر مستقیم آسیب رساننده به جوامع آزاد و پیشرفته هستند، بلکه به صورت مستقیم آسیب رسان به مسلمانانى هستند که دین شخصى دارند و با سیاست و سیاست بازان کارى ندارند. هر عمل خشونت آمیزى که به اسم اسلام انجام مى شود، باعث نفرت مردم کشورهاى آزاد و ترس آن ها از «کل مسلمانان» مى شود چرا که توانایى فرق گذاشتن میان مسلمانان سیاسى با مسلمانان قلبى و باطنى ندارند.

علیزاده، در گفت و گو با یامین پور برنامه ساز سیماى جمهورى اسلامى، رسما براى تفسیر اعتراض نیروهاى امنیتى انگلیس به سیاستمداران و رسانه ها، از فعل «عربده کشیدن» استفاده مى کند.

او، نه به ریشه هاى خشونت طلبى اسلامیون، که به عملکرد رسانه ها و سیاستمداران انگلیس مى پردازد و آن ها را موجب رشد و گسترش خشونت در کشورهایشان مى نامد.

رسانه هاى انگلستان در نظر این مفسر، به خشونت مجال رشد و نمو مى دهند، چون ابعاد واقعى آن و حقیقت آزادى ستیز آن را آشکار مى کنند. سیاستمداران انگلستان هم از نظر این «مفسر»، چون مثل خامنه اى، خشونت در کشورشان را «ترقه بازى» و بى اهمیت نمى خوانند، عامل تشویق عوامل تندروى بعدى قلمداد مى شوند.

ممکن است گفته شود که در کشورهاى آزاد، امثال این «مفسر» هم آزادند تا نظر خود را ابراز کنند. آرى. ابراز نظر اِشکالى ندارد اگر رسانه اى که به چنین «مفسرانى» مجال عرض اندام مى دهد، و برنامه هاى خود را پر از این گونه تفسیرهاى هوادارانه نسبت به خشونت پروران و حامیان فرهنگى آن مى کند، مخالف سیاست هاى دولت خود باشند، و نه عضوى از اعضاى رسانه هایى که به هر حال «دولتى» هستند و على القاعده باید به فکر ریشه کن کردن خشونت و طرد حامیان ریز و درشت آن باشند.

براى درک این مطلب، کافى ست تا جاى رسانه ها و مفسران آن را عوض کنیم. یعنى تصور کنیم که سیماى جمهورى اسلامى، یک مفسر انگلیسى را دعوت به کار کرده، تا از سیاست هاى «ضد اسلامى» در انگلستان «تعریف و تمجید کند». این موضوع همان قدر عجیب است که دیدن «مفسران ایرانى»، به عنوان حامیان فرهنگ اسلامى، در تلویزیون بى بى سى، و مداومت کار آن ها در این رسانه.

این که آقاى «مفسر»، هر چند هیچگونه وابستگى به جمهورى اسلامى نداشته باشد، عصر، تفسیر جمهورى اسلامى پسندانه ى خود را در بى بى سى ارائه دهد و شب در سیماى جمهورى اسلامى همان تفسیر را در قالب جدیدی، این سوال را در ذهن به وجود مى آورد که آیا بى بى سى، همان طور که در میان مخالفان حکومت به «آیت الله بى بى سى» شهرت یافته، چنین رسانه اى ست، یا رسانه ى کشورى که باید به دنبال حفظ آزادى در کشور انگلستان و نیز رشد آزادى در تمام جهان باشد؛ رسانه اى که روزگارى، رسانه ى کشورى ضد فاشیسم و ضد توتالیتاریسم در سطح جهان بود، و زبان هاى مختلفى که به کار مى بُرْد براى بیدار کردن مردم تحت سلطه، در کشورهاى مستبد بود.

امیدواریم بى بى سى فارسى، یک بار براى همیشه موضع خود را به طور شفاف در مقابل جمهورى اسلامى به عنوان حکومت مبتنى بر استبداد دینى و مذهبى، و نیز مفسران فرهنگ اسلامى مشخص کند، تا ما، بیهوده به طرح پرسش هاى بى جواب نپردازیم و بى بى سى را از میان رسانه هاى حامى آزادى و مخالف خشونت جهانى حذف کنیم.

از: گویا