در سال ۷۶ دو پارادایم فکری، سیاسی، عملی، جدی و گسترده وجود داشت؛ محافظهکاران «خواهان وضع موجود» و مدافعان «تغییر وضع موجود» به نام اصلاحطلبان. این دستهبندی سالهاست که از اعتبار افتاده و جعلیست. اکنون اصلاحطلبان جزیی و حتا بلندترین بلندگوی بیرونی «حفظ وضع موجود» هستند …
ساسان آقایی در یک رشته توییت نوشت:
۱. در سال ۷۶ دو پارادایم فکری، سیاسی، عملی، جدی و گسترده وجود داشت؛ محافظهکاران «خواهان وضع موجود» و مدافعان «تغییر وضع موجود» به نام اصلاحطلبان. این دستهبندی سالهاست که از اعتبار افتاده و جعلیست. اکنون اصلاحطلبان جزیی و حتا بلندترین بلندگوی بیرونی «حفظ وضع موجود» هستند …
۲. مرزبندی آنها با دیگر مدافعان وضع موجود تنها در این است که «وضع موجود» چگونه باید حفظ شود تا دوام بیشتری یابد، دامنه تغییری که میجویند هم اصالتی جز این ندارد و نسبتی با مطالبههای حقیقی مردم برقرار نمیکند. به همین دلیل نیز تنها اهرم آنها برای برتری در رقابت سیاسی، ترساندن مردم است.
۳. از بین رفتن این اهرم دستکم در میان مدت به افزایش نرخ بیکاری در اردوگاه اصلاحات میانجامد. از سوی دیگری مرزهای کمرنگ خودساختهی تمایز سیاسی آنها با بخش مهمی از رقبای گذشتهشان در اردوگاه محافظهکاران نیز اکنون از میان رفته، و الگویی که آنها برای حفظ وضع موجود پیشنهاد میدهند، به شکل کارآمدتری از سوی چهرههایی معتمدتر در حاکمیت مانند ناطقنوری و علی لاریجانی عملیاتی میشود که کمابیش الگوی «روحانی» شدن را دنبال میکنند.
۴. اصلاحطلبان از بنبست سیاسی گرفتار در آن به هراس افتادهاند. اگر در گذشته این مزیت نسبی را داشتند که دستکم بلندگوی بخشی از مطالبههای مردم باشند، امروز حتا از حرف زدن دربارهی آن وحشت دارند. سردرگمی در برابر رویدادهای این روزهای ایران مانند اعتراضهای دیماه، جنبش زنان، وضع نابهسامان اقتصاد، دیپلماسی فشل و برجام پرپر و … به آشکار شدن ماهیت «وضع موجودطلب» اصلاحطلبان منتهی شده که نمود بارزی در موضعگیریهاشان دارد.
۵. به این ترتیب هرچند نمیتوان کتمان کرد که آنها همچنان سازمان اجتماعی موثری در اختیار خواهند داشت اما با تبدیل اصلاحطلبان دیروز به هواخواهان استمرار وضع موجود، این جریان آخرین کارویژههای خود را از دست داده و حیات سیاسی آن بهراستی به خطر افتاده مگر اینکه یک بار دیگر مرزهای رادیکالیسم در سیستم چنان فزونی بگیرد که فاصلهی معنادار تاکتیکی میان الگوهای «حفظ وضع موجود» پدیدار شود. جز این اگر معدل عقل معاش سیستم در حدود همین شش سال اخیر حفظ شود، بازنشستگی سیاسی و دایمی، تنها سرنوشت اصلاحطلبان است.
از: ایران امروز