وضعیت وخیم هواپیماهای ایرانی، و امکانات پروازی و فرودگاهی، جزو مسائلی ست که حکومت اسلامی، به هر ضرب و زوری شده خواهان پنهان کردن آن است.

فیلد هوایی در ایران، یک فیلد کاملا امنیتی، با سیکرسی لول و سکیورتی کلییرنس بسیار بالا، در حد تاپ سیکرت و سیکرت است. این درجه از امنیت، نه فقط مربوط به هواپیمایی نظامی بلکه مربوط به هواپیمایی کشوری نیز هست.

این امنیتی بودن، موجب شده، تقریبا همه چیز از فیلتر های بسیار ریز حراستی عبور داده شود. بنابراین سخن گفتن از موضوعات هوایی در خارج از جمع متخصصان و خلبانان، همواره می تواند برای گوینده ایجاد مشکل کند که حداقل آن از دست دادن شغل است.

چند روز پیش، در برنامه ی «حالا خورشید»ِ رشید پور، خلبان جوانی که در مرحله ی کمک خلبانی ست، مسائلی از اِشکالات فنی هواپیماهای ایرانی بیان کرد که موجب بازداشت او شد. به فاصله ی چند روز، با وساطت شرکت هواپیمایی سپهران، خلبان امین امیرصادقی آزاد شد. گفته می شود او به خاطر حرف هایی که زده عذرخواهی هم کرده است.

آن چه امیرصادقی در برنامه ی رشید پور گفت، نه دروغ است، و نه تمام ماجرا! وضع بسیار وخیم تر از اِشکال داشتن ترمز و چرخ های هواپیماست. اگر مسافران هواپیماها واقعا می دانستند که با چه وسیله ای پرواز می کنند، از نزدیکی هواپیما هم عبور نمی کردند چه برسد به سوار شدن بر آن.

در این گفته ی من، ذره ای اغراق نیست. خلبانانی که در ایران پرواز می کنند، اگر از کار و زندگی خود نترسند، نه تنها موارد بیان شده در اینجا را تایید خواهند کرد، بلکه به نکاتی اشاره خواهند کرد که تا کنون شنیده نشده است. بار گذشته که مطلب مربوط به خلبانی من در همینجا منتشر شد، یکی از خلبانان قدیمی که در ایران پرواز می کند این شجاعت را به خرج داد و مطلبی برای ما جهت انتشار ارسال کرد.

هواپیماها، به خاطر حفظ ایمنی پرواز، تمام سیستم هایشان دوگانه است تا اگر یک دستگاه از کار افتاد، دستگاه دیگر در طول پرواز به کار خود ادامه دهد.