چندسالی‌ست که اعتصابات کارگران کارخانه هپکو اراک در اعتراض به وضعیت کارخانه و اوضاع معیشتی و مدیریت ناکارآمد این مجموعه ادامه دارد. در یکی از آخرین موارد چندی‌ پیش گروهی از کارگران این مجموعه بزرگ صنعتی در نامه‌ای خطاب به تمام مسئولان از جمله سران سه قوه خواسته بودند که واردات ماشین آلات  معدنی را متوقف کنند و با حمایت از هپکو باعث شوند تا بار دیگر این کارخانه بزرگ روی پای خود بایستد و رونق بگیرد و مشکلات بسیاری از کارگران برطرف شوند. 

بنا به گزارش خبرگزاری کار ایران، ایلنا، کارگران هپکو اراک می‌گویند «وقتی می‌توانیم بسازیم، چرا واردات!» و «حداقل از زمانی که تکلیف تهاتر بدهی ۱۲۰۰ میلیارد تومانی این مجموعه در اسفند سال قبل مشخص شد، کارگران یکصدا فریاد زند حالا زمانش فرا رسیده که واردات را متوقف کنید و از هپکو حمایت نمایید تا بار دیگر روی پای خود بایستد و رونق بگیرد.»

بنا به گزارش ایلنا، کارگران این مجموعه با اشاره به دستورالعملی که وزارت صمت در نوزدهم اردیبهشت خطاب به استان‌های مختلف ابلاغ کرده، می‌گویند: «هرچه می گوییم مسئولان برعکس عمل می‌کنند، یا ما خوب نمی‌گوییم یا…»

به گفته کارگران هپکو هنوز به طور پیاپی مجوز برای واردات ماشین‌آلات صادر می‌شود، آن‌هم ماشین‌آلاتی که توان ساخت آن‌ها در هپکو اراک وجود دارد. 

در سال‌های پایانی دهه نود خورشیدی اعتصابات کارگران کارخانه هپکو اراک شدت بیشتری به خود گرفت؛ اردی‌بهشت سال ۱۳۹۷ بود که گروهی از کارگران این کارخانه در اعتراض به پرداخت نشدن دستمزد چندماهه خود خط راه‌آهن اراک را مسدود کردند. اعتراضات کارگران در آن سال چند روز متوالی به طول انجامید. 

شهریورماه  سال ۹۸ هم گروهی از کارگران هپکو در اعتراض به عدم پرداخت چند ماه حقوق عقب‌افتاده تحصن کردند و ریل راه‌آهن مسیر شمال ـ جنوب را بستند. در جریان این تحصن ماموران انتظامی و یگان ویژه با باتوم به تحصن‌کنندگان حمله کردند و در این میان ۲۸ نفر بازداشت و ۱۵ نفر نیز به بیمارستان انتقال یافتند.

در دوران همه‌گیری ویروس کرونا نیز گزارش‌هایی از اعتراضات و اعتصابات کارگران هپکو منتشر شد؛ اعتراضاتی که مشخصا به وضعیت بلاتکلیف کارگران و حقوق عقب‌افتاده آنها مربوط بود. ناکارآمدی مدیریت در این کارخانه بزرگ کشور باعث شده است که در مقاطعی حقوق کارگران هر سه‌ماه یک‌بار پرداخت شود. 

کارخانه هپکو ۱۴سال پیش به بخش خصوصی سپرده شد. مساله‌ایی که بسیاری از فعالان کارگری آن را مهم‌ترین باعث مشکلات امروز کارگران هپکو می‌دانند. اعتراضات کارگران هپکو درواقع از سال ۱۳۹۴ به بعد ابعاد بزرگتری به خود گرفت هرچند که در تمام این سال‌ها هیچ چاره مشخصی برای رفع بحران‌های این کارخانه عظیم کشور از سوی مقامات سنجیده نشده است. 

هپکو  (که مخفف Heavy Equipment Production Company  است)  در سال ۱۳۵۱ در اراک و با همکاری سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) و برادران رضایی ، از چهره‌های کارآفرین و سرمایه‌دار پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ در زمینی به مساحت  ۱۲۰ هکتار زمین بین کارخانه آلومینیوم ایران و ماشین‌سازی اراک با هدف ساخت بزرگ‌ترین کارخانه تولید ماشین‌آلات راه‌سازی و معدنی خاورمیانه شروع به راه‌اندازی و ساخت شد. برادران رضایی با شرکت کاترپیلار آمریکا قرارداد بستند و اولین گروه از کارکنانش را برای آموزش تخصصی به آلمان و آمریکا فرستادند. از سال ۱۳۵۴ هپکو با همکاری شرکت‌هایی از  آمریکا، فرانسه، ژاپن، سوئد، و فنلاند رسماً شروع به فعالیت کرد.

پس از انقلاب، در جریان مصادره اموال و دارایی‌ها، اموال خانواده رضایی همگی مصادره و هپکو به‌طور کامل در اختیار دولت قرار گرفت. 

از ایندیپندنت فارسی