گروهی از دختران که جمهوری اسلامی برای اجرای رقص و آواز در ورزشگاه‌های دوحه به قطر اعزام کرده بود، تبدیل به سوژه‌ای برای یک پرسش‌گری شده است؛ چرا زنان در ایران حق خواندن و رقصیدن ندارند اما حکومت از آن‌ها برای «سفیدشویی» در جام ملت‌های آسیا استفاده می‌کند؟
آیا دولت قطر که حتی به یک دست نوشته با شعار «زن، زندگی، آزادی» نیز برای قرار گرفتن در دست تماشاگران روی سکوها رحم نمی‌کند، به هفت زن ایرانی برای اجرای موسیقی در ورزشگاه‌های خود بدون هماهنگی با رژیم ایران چراغ سبز نشان داده است؟
***
آیا وزارت ورزش نقشی نداشت؟
«علی عالی»، سردبیر و خبرنگار ورزشی در ایران روز پنج‌شنبه پنج بهمن ۱۴۰۲ در حساب «ایکس» (توییتر سابق) خود از هماهنگی‌های فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان برای خوانندگی و دف‌نوازی آزادانه دختران ایرانی در قطر نوشت و پرسید چرا همین اتفاق در ورزشگاه‌های ایران نمی‌افتد؟
دقایقی بعد «محسن معتمدکیا»، مدیر روابط عمومی وزارت ورزش و با حفظ سمت، مسوول رسانه‌ای تیم ملی فوتبال کشور و مشاور رسانه‌ای فدراسیون فوتبال در پاسخ به این ادعا نوشت: «بر خلاف ادعای مطرح شده، این توییت صحیح نیست و گروه شیرازی تاییدیه‌ای از وزارت ورزش، وزارت فرهنگ و ارشاد و فدراسیون فوتبال برای اجرا در مسابقات جام ملت‌های آسیا ندارد.»
برخی از کاربران ایرانی نیز در پاسخ به معتمدکیا نوشتند مگر نیروهای ارزشی و بسیجی که برای حمایت از تیم فوتبال جمهوری اسلامی به قطر اعزام شده‌اند، نیازی به تایید او داشته‌اند؟
محسن معتمدکیا سال ۱۴۰۱، در جریان جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، در کنفرانس خبری و زمانی که یکی از زنان خبرنگار «دویچه‌وله» از «حسین حسینی» در مورد بازداشت «وریا غفوری» سوال کرد، روی دست خبرنگار کوبید تا میکروفونش را پرت کند.
از گروه بهاربند چه می‌دانیم؟
نام گروه، «بهاربند» است. فعالیت‌های دو سال اخیر این گروه به اجرای موسیقی‌های شاد در مراسم‌های خصوصی مانند تولدها، ضیافت‌ها و میهمانی‌های خاص و مراسم عروسی خلاصه می‌شد.
گروه بهاربند از چند خواهر با نام خانوادگی «محمدی» تشکیل شده است که سرپرستی و خوانندگی گروه را «بهار محمدی» برعهده دارد.
«سالار عقیلی»، خواننده نزدیک به حکومت که طی سال‌های اخیر تبدیل به اینفلوئنسر و تبلیغ‌کننده هرگونه کالایی در سطح شهر شده، از معدود اهالی جامعه هنری ایران محسوب می‌شود که در برخی از برنامه‌ها و اجراهای این گروه حضور داشته است.
آن‌چه موضوع را غریب می‌کند، انتخاب یک گروه آواز، متشکل از هفت زن هنرور است که در تناسب با گروه‌های موسیقی ایران، نه شهرت و آوازه خاصی دارند، نه سبک هنری منحصر به‌فردی را دنبال می‌کنند و نه شهرتی برای جلب نگاه بین‌المللی دارند؛ برای نمونه، چرا گروه موسیقی «نهال»، از پیشروترین گروه‌های آواز و اجرای زنان در ایران، یا «گروه دینگو»، متشکل از زنان هنرمند بندرعباس، مورد توجه نهادهای حکومتی برای اعزام به تورنمنت‌های بین‌المللی قرار نمی‌گیرند؟
شاید ریشه انتخاب‌های خاص در وزارت ورزش و جوانان را بتوان در جلسه‌ای دید که به میزبانی «وحید یامین‌پور» در روز هفتم بهمن ۱۴۰۰ در وزارت ورزش برگزار شد؛ جلسه مدیران و معاونان حوزه جوانان این وزارتخانه با «دختران شاخ اینستاگرام».
چه کسی و چرا نام بهاربند را مطرح کرد؟
«وحید یامین‌پور»، مجری تندرو نزدیک به «جبهه پایداری» در «شبکه افق» صداوسیما و معاون فعلی وزیر ورزش و جوانان در دولت «ابراهیم رئیسی»، مشهور به «مرد رسانه‌ای» طیف برادران «سعید جلیلی»، تیرماه ۱۴۰۱ در پاسخ به چرایی شنیده نشدن صدای معترضان به حجاب اجباری گفته بود: «می‌گویند روسری را آزاد کن اما آن‌ها به روسری اکتفا نمی‌کنند؛ الان روسری را زده روی چوب و روی بلندی ایستاده، فردا شورتش را روی چوب می‌زند.»
همین تفکر برای دور زدن فدراسیون جهانی فوتبال و ورود گزینشی زنان به ورزشگاه‌ها، جلسه‌ای با حضور شاخ‌‌ها و اینفلوئنسرهای زن در وزارت ورزش و جوانان برگزار کرد. نتیجه این جلسه، شناسایی و استفاده از زنانی با چهره‌های متفاوت برای حضور در ورزشگاه‌ها در بازی‌های خاص بود؛ زنانی که روی سکوها حاضر می‌شدند، مقابل دوربین‌ها از آن‌ها تصویر ثبت می‌شد و به عنوان مدرک در اختیار فیفا قرار می‌گرفت؛ ورود زنان آزاد است اما فدراسیون جهانی فوتبال نمی‌داند که فقط گزینشی‌ها حق ورود دارند.
نام گروه بهاربند نخستین بار در اردیبهشت ۱۴۰۱، در وزارت ورزش و جوانان مطرح شد؛ پشت میزی که به عنوان «میز قطر» نام گرفته بود.
فروردین ۱۴۰۱، در وزارت ورزش و جوانان کارگروهی متشکل از «محمد پولادگر» معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای، «اسماعیل احمدی» مشاور وقت وزیر و نماینده نهادهای امنیتی که در سقوط هلی‌کوپتر کشته شد، «مریم کاظمی‌پور» معاون توسعه ورزش بانوان، «وحید یامین‌پور» معاونت جوانان، حجت‌الاسلام «علی احدی» مدیرکل دفتر امور فرهنگی و «محمدحسن تقی‌زاده» سرپرست دفتر امور بین‌الملل وزارت ورزش تشکیل شد.
هدف این گروه، برنامه‌ریزی برای «صدور انقلاب» در جریان رقابت‌های جام جهانی بود. در آن روزها، «مهسا امینی» هنوز به دست نیروهای «گشت ارشاد» به قتل نرسیده و اعتراضات سراسری نیز آغاز نشده بود. پس هدف، فقط یک برنامه‌ریزی ساده برای نشان دادن چهره‌ای متفاوت از حکومت به نظر می‌رسید؛ نه خبری از تماشاگران حکومتی بود و نه مجریان سازمان صداوسیما که روی سکوها فریاد بکشند.
گروه بهاربند قرار بود برای جلوگیری از حضور خواننده‌های سرشناس ایرانی ساکن خارج از کشور و به عنوان نماینده خوانندگان داخلی به این رقابت‌ها اعزام شود.
جام جهانی بیرون ورزشگاه، جام ملت‌ها روی چمن
این نخستین باری نیست که گروه بهاربند برای اجرای موسیقی و آواز به دوحه می‌روند. در ویدیویی که در اینستاگرام رسمی خود منتشر کرده‌اند، در دوحه و در حال اجرای موسیقی محلی هستند و دو مرد با ظاهری شبیه به نیروهای اعزامی جمهوری اسلامی مقابل آن‌ها می‌رقصند.
در جام جهانی، اجرای این دختران به پشت درهای ورزشگاه‌های قطر محدود شد و اجازه ورود به داخل ورزشگاه‌ها را پیدا نکردند. به همین دلیل نیز در تیررس نگاه‌ها قرار نگرفتند؛ هرچند که در صفحات اجتماعی خود به اجرای‌شان در جام جهانی قطر اشاره کرده‌اند.
این بار اما در جام ملت‌های آسیا، به ورزشگاه رفتند و تصاویری که از بین دو نیمه بازی ایران و هنگ کنگ مخابره شدند، نگاه‌ها را به خود جلب کردند؛ دخترانی با ظاهر متفاوت و اجرایی که در ایران ممنوع است.
همین گروه هفت نفره، حق اجرای همین برنامه‌ها را در ورزشگاه‌های ایران ندارند، مجوز برگزاری کنسرت به آن‌ها داده نمی‌شود و اگر با همین ظاهر در خیابان‌ها عبور و مرور کنند، مطمئنا با برخوردهای تند «حجاب‌بان‌ها» مواجه خواهند شد.
وزارت ورزش می‌گوید آن‌ها بدون مجوز از سوی نهادهای حکومتی به قطر آمده‌اند؛ ادعایی که با توجه به روابط حسنه حکومت جمهوری اسلامی با قطر، غیرقابل باور به نظر می‌رسد.
از: ایران وایر
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید