با اختصاص این جایزه حقوق بشری به مادران خاوران، نام این جمع شریف در عرصهای تازه طرح شده است؛ عرصهی جهانی. همان عرصهای که سالهاست نام جمع مشابهی را میشناسد که پرچم مشابهی را در دست دارند: مادرانِ میدان “مایو” در آرژانتین
قرار است جایزهها موجب افزایس حیثیت برندگانشان شوند. اما کم نیستند جایزههائی که حیثت خود را از برندگانشان میگیرند. تازهترین نمونه در مورد اخیر، اختصاص جایزه حقوق بشر “گوانگجو” در کره جنوبی به مادرانِ خاوران است.
مادران خاوران که بیستوپنج سال است با باری از دردی توانسوز بر دوش، از پا ننشسته، و در کشوری که حتی مویه بر گور عزیزت ممنوع است، بیمحابا کشتار ۶٧، این راز سربهمهر رژیم اسلامی را برملا کردهاند، نمونهی درخشان مبارزه در راه حمایت از حقوق بشر در ایران هستند، که بسیار پیش و بیش از اینها شایستهی دریافت جوائز حقوق بشری بودهاند.
حالا با اختصاص این جایزه حقوق بشری به مادران خاوران، نام این جمع شریف در عرصهای تازه طرح شده است؛ عرصهی جهانی. همان عرصهای که سالهاست نام جمع مشابهی را میشناسد که پرچم مشابهی را در دست دارند: مادرانِ میدان “مایو” در آرژانتین. مادرانی که بیش از چهار دهه هر هفته در میدان اصلی شهر بوئنوسآیرس، با عکسی از فرزندان گمشدهشان در دست، جمع میشوند تا پاسخ این پرسش را بیابند که عزیزانشان چرا و چگونه سربهنیست شدهاند.
چند ماه پیش که با بیژن شاهمرادی، تهیهکننده، داشتیم نسخه انگلیسی فیلم “با من از دریا بگو” را آماده میکردیم با این پرسش روبرو شدیم که نوشتن عبارت “تقدیم به مادران خاوران” که در نسخه فارسی وجود دارد در نسخه انگلیسی، برای غیرفارسیزبانان مفهوم خواهد بود یا نه؟ شهرام قنبری، مشاور آگاه من در این فیلم، در پاسخ این پرسش برایمان نوشت که برای شناساندن این جمع شریف به جهانیان، و برای حک کردن نام خاوران در حافظه جمعی غیرایرانیان، باید از جائی شروع کرد و چه جائی مناسبتتر از همین فیلم که موضوعش کشتار ۶٧ است. او در یادداشتش به جهانی شدن نام مادران میدان مایو اشاره کرده بود و اینکه این نام اکنون برای تمام جهانیان شناخته شده است.
اشارهای بجا که بلافاصله اجرا شد.
همزمان شدن خبر اهدای جایزه حقوق بشر به مادران خاوران را با اولین دور نمایش عمومی فیلم “با من از دریا بگو”، که از فردا در شهر آخن در آلمان آغاز و در کلن و هانوور و برلین در همین ماه، و سپس در کپنهاک و سانفرانسیسکو در ماه آینده ادامه مییابد به فال نیک میگیرم و همراه با تبریکات صمیمانه، این فیلم را یکبار دیگر از سوی خودم و تمامی همکاران، و دوستان برگزارکننده نمایشات، همچون بوسهای بر چشمان بیدار مادرانِ خاوران، تقدیم حضورشان میکنم.
از: گویا