محمد باقر قالیباف شهردار تهران در خطبههای پیش از نماز جمعه تهران از طرح تفکیک جنستی شهرداری تهران دفاع تمام قد کرد و آنرا اقدامی لازم برای تحکیم بنیاد خانواده برشمرد. بخشنامهای که واکنشهایی را سوی تحلیگران و رسانههای مختلف داخلی و خارجی در پی داشت.
آفتاب: سرویس اجتماعی – شهردار تهران در دفاع از بخش نامه تفکیک جنسیتی عنوان کرد: یک زن در ساعات اداری حدودا ۷ تا ۸ ساعت با مردان نامحرم معاشرت دارد که گاه این ساعات ارتباط با نامحرم بیشتر از ارتباط با خانواده میشود که این موضوع به کانون خانواده لطمه میزند و آن را تحت تاثیر منفی قرار میدهد؛ غیرت ما کجاست؟ ما غیرت دینی داریم.
اما این بخشنامه شهردار تهران دارای نکاتی قابل تاملی است.
۱- نکته اول البته مربوط به زمان ابلاغ این بخشنامه است. اینکه شهردار تهران ۹ سال پس از ریاست بر شهرداری تهران، اتخاذ چنین تصمیمی را غیرت دینی اعلام می کند اندکی حیرت آور است زیرا اگر تفکیک جنسیتی، با غیرت دینی ارتباط داشت چرا تاکنون چنین اقدامی انجام نگرفته بود. از طرف دیگر این سخنان نوعی بی احترامی به تمامی سازمانهای دولتی و غیر دولتی به شمار می رود که در آن ها طرح تفکیک جنسیتی وجود ندارد.
۲- نکته دوم مربوط به نامه قائم مقام وزیرکار به شهردار تهران است که در آن، لغو بخشنامه اخیر شهرداری تهران برای جداسازی فضای فیزیکی فعالیت کارمندان زن و مرد را خواستار شده و اعلام کرده است که این بخشنامه خلاف کنوانسیونهای بینالمللی کار از جمله کنوانسیون عدم تبعیض در اشتغال و حرفه است و در ادامه نامه ذکر شده است که صدور بخشنامهها با توصیفی که در شهرداری اشاره شد میتواند موجب خدشهدار شدن این جایگاه شود و بازتاب این اقدام در نهادهای بینالمللی از جمله سازمان بینالمللی کار نتایج مناسبی در پی نخواهد داشت.
۳- نکته سوم در مورد تلاش شهردار تهران برای هم طراز قرار دادن تفکیک جنسیتی و غیرت دینی است که به معنای دیگر، همطراز قرار دادن عدم تفکیک جنسیتی با نداشتن غیرت دینی است که چنین قیاسی بسیار تعجب بر انگیز است لذا با تمام احترام برای شهردار تهران، ادبیات و نوع دفاع شهردار تهران از این بخشنامه جای تردید دارد زیرا وی چنان از لطمه دیدن کانون خانواده صحبت می کند که انگار باید به کارمندان شهرداری برخی باید و نباید های زندگی را تذکر داد در حالی که خود آن ها عمدتا سرپرستی یک خانواده چندین نفره را دارند و قطعا می دانند چه موضوعی یا اقدامی کانون خانواده آنها را به خطر می اندازد.
۴- البته نکته چهارم بیشتر به چرایی این تصمیم شهردار تهران باز می گردد اینکه آیا واقعا اقدام شهردار تهران یک کار ارزشی محسوب میشود یا پشت پرده این بخشنامه می تواند یک هدف سیاسی وجود داشته باشد؟ به نظر، انتقاد برخی طیف ها از عملکرد شهرداری تهران در اتخاذ چنین رویه ای بی تاثیر نبوده است.
از طرف دیگر نزدیک شدن به انتخاب رییس شورای شهر تهران در سال جدید و متعاقب آن، امکان تغییر شهردار تهران نیز بی ارتباط با اقدامات اخیر نمی تواند باشد. در کنار آن، شهردار تهران شاید در پی نزدیکی با برخی طیف های سیاسی است که مسئله حجاب و تفکیک جنسیتی را یکی از مهمترین مسایل کشور می دانند.
اما نکته آخر اینکه شهردار تهران اصولا به یک چهره اجرایی مشهور است تا چهره سیاسی، لذا این بخشنامه ممکن است مورد پذیرش سیاستمداران کار کشته حتی اصولگرا نیز واقع نشود چراکه نمی توان بعد از ۹ سال تکیه زدن بر مسند شهرداری تهران، حال عدم تفکیک جنسیتی کارکنان را ضعف در پایبندی به خانواده … توصیف کرد.