اگر جمهوری اسلامی به چنین هدفی نائل شود و قطعنامه را در روز جمعه به تصویب سران کشورها هم برساند، در حقیقت خواسته‌ها و تمایلات خود را در قالب قطعنامه پایانی اجلاس عدم تعهد که با دهها عضو در تهران برگزار شده، به جهانیان تحمیل خواهد کرد. خواسته‌هایی که ممکن است در تعارض با صلح، حقوق بشر و حق حیات کشورها باشد.
مقامات تهران با چراغ خاموش، یک شطرنج بسیار زیرکانه را به پیش می برند. شطرنجی که اگر تا پایان عملی شود، ایران می تواند بسیاری از خواسته های خود را از بلندگوی «قطعنامه جنبش عدم تعهد» به جهان تحمیل نماید. جمهوری اسلامی در حال «های جک» قطعنامه پایانی اجلاس است و برای این دستبرد بزرگ، زیرکانه برنامه ریزی کرده است.
اجلاس سران عدم تعهد در سه سطح برگزار می شود. در سطح کارشناسان، وزیران خارجه و سپس اجلاس سران و رؤسای کشورهای عضو. تمام عصاره اجلاس قطعنامه پایانی آن است که در انتها به تصویب سران کشورها خواهد رسید. اما پیش نویس این قطعنامه نهایی، ابتدا باید در اجلاس کارشناسان تهیه، بررسی و تدوین شود. ایران اولین روز نشست کارشناسان، آن را با عجله برگزار کرد و روز دوّم را هم تعطیل کرد تا کارشناسان را به تفریح و تهران گردی ببرد! در حقیقت نظام با سرگرم کردن کارشناسان و ترتیب دادن تفریحات خاص سوء استفاده کرده و قطعنامه مورد نظرش را به امضای آنها [به خصوص کارشناسان کشورهای ضعیف و فقیر] رساند تا بلافاصله پیش نویس را به اجلاس بالادستی ببرد. اجلاس وزیران امور خارجه که فرصت مطالعه بندهای طولانی قطعنامه را ندارند و به امضای کارشناسان خود اعتماد می کنند.
ایران با زیرکی «اجلاس کارشناسان» را در روز دوم تعطیل کرد و آنها را که با کمی میزبانی خوب می توانند قید کار را بزنند به “تهران گردی” برد و متن پیش نویس و قطعنامه باب میل خود را به امضای آنها رساند و بلافاصله به اجلاس بالادستی یعنی “اجلاس وزیران خارجه” برد. این قطعنامه طولانی ۶۸۸ بند دارد و غالبا” مطالعه همه آنها حتی برای وزیران خارجه هم ممکن نیست؛ چه رسد به سران!
از صبح روز سه شنبه اجلاس در سطح بالاتر خود، یعنی در بین وزیران خارجه عدم تعهد برگزار شده است. از میان حدود ۱۲۰ کشور عضو، به گفته روزنامه جوان وابسته به سپاه تنها حدود ۳۰ کشور وزیران خارجه خود را به تهران فرستاده اند که عموما” کشورهایی غیرمؤثر و کوچک و فقیر هستند. طبق پروتکل اجلاسیه اگر پیش نویس قطعنامه؛ توسط وزیران خارجه هم تصویب شود، به منزله «مصوبه اجلاس» خواهد بود و امضای سفید سران را هم گرفته است!
اگرچه مسئولان اجلاس گفته اند ۸۵ وزیر خارجه عدم تعهد به تهران آمده اند، اما چنانچه قبلا” هم اشاره شد به گفته روزنامه جوان وابسته به سپاه فقط ۳۰ وزیر خارجه به اجلاس آمده اند! بدین ترتیب قطعنامه مورد نظر ایران احتمالا” بدون مانع از اجلاس وزیران خارجه هم عبور می کند و به صحن اصلی “اجلاس سران” می رسد. سهل است که سران و رؤسای جمهوری کشورها هم بندهای مطول قطعنامه ها را نمی خوانند و با اطمینان از نظرات کارشناسان خود در «اجلاس کارشناسان» آن را تأیید می کنند. پس تا اینجا امکان تصویب پیش نویس قطعنامه ای که ایران نقش اصلی در تهیه آن داشته، خیلی بالاست. فارغ از اینکه چه تعداد عضو در اجلاس تهران شرکت داشته اند، مصوبه نهایی مصوبه کل جنبش عدم تعهد تلقی می شود. یکی از علتهای اصرار مسئولان نظام در پرشمار خواندن این اجلاس، «مشروعیت بخشی» به قطعنامه ای است که جمهوری اسلامی تهیه کرده و قصد دارد در خلوتی اجلاس به تصویب سران برساند اما چنین وانمود کند که در اجلاسی با حضور اکثریت اعضاء عدم تعهد تصویب شده است.
اگر جمهوری اسلامی به چنین هدفی نائل شود و قطعنامه را در روز جمعه به تصویب سران کشورها هم برساند، در حقیقت خواسته ها و تمایلات خود را در قالب قطعنامه پایانی اجلاس عدم تعهد که با دهها عضو در تهران برگزار شده، به جهانیان تحمیل خواهد کرد. خواسته هایی که ممکن است در تعارض با صلح، حقوق بشر و حق حیات کشورها باشد.
مهم نیست که مصوبه جنش عدم تعهد، اجرایی هست یا خیر؟ مهم این است که در غیبت سران مؤثر این جنبش، ایران در حال پیشبرد مخفیانه قطعنامه باب میل خود با چراغ خاموش است. همان کاری که در غیبت مردم ناراضی کرده و با ظاهر انتخابات، صندوقهای رأی را به ابزاری برای تأیید مشروعیت خود تبدیل می کند. جمهوری اسلامی آموخته که با ابزارهای انتخابات، اجلاس ها و مذاکرات بین المللی و هسته ای، به اهدافی که خود می خواهد نائل شود.
از: گویا
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید