خانواده عبدالله مؤمنی، سخنگوی سازمان ادوار تحکیم‌وحدت، می‌گویند با اینکه پزشکان زندان خواستار رسیدگی پزشکی به او در بیرون از زندان هستند، مسئولان قضایی با درخواست مرخصی استعلاجی آقای مؤمنی موافقت نمی‌کنند.
عبدالله مؤمنی، سخنگوی سازمان دانش‌آموختگان ایران، ادوار تحکیم‌وحدت روز ۳۰ خرداد ماه سال ۸۸ در ستاد شهروند آزاد متعلق به حامیان مهدی کروبی دستگیر شد. او نزدیک به صد روز را در سلول انفرادی و تحت بازجویی بسر برده است.
عبدالله مؤمنی در سال ۱۳۹۰ در نامه‌ای به رهبر جمهوری اسلامی از شکنجه‌های فیزیکی و روانی از جمله ضرب و شتم و سیلی‌های پیایی، اقدام به خفه‌کردن تا حد بیهوشی، نگهداشتن سر او در کاسه توالت، حبس در سلول انفرادی، تهدید مکرر به اعدام، تهدید به آزار جنسی و تمرین به اعتراف ساختگی و توهین نام برده بود.
او پس از انتشار این نامه سرگشاده با اتهام‌های جدید نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی روبه‌رو شد و پس از آن اجازه مرخصی استعلاجی نیافت.
رادیو فردا در این باره با محمد صادقی، عضو شورای مرکزی سازمان ادوار تحکیم‌وحدت گفت‌وگو کرده است.
آقای صادقی آخرین خبر درباره وضعیت جسمی آقای مؤمنی چیست؟
طبق گفته خانواده آقای مؤمنی درحال حاضر ایشان به بیماری کلیوی و مجاری ادراری و مثانه مبتلاست. این بیماری‌ها که الان دچارش شده حاصل چندین بار بازداشت او است. آقای مؤمنی هم در سال ۸۲ و هم در سال ۸۶ زندانی شد. آخرین بار او پس از انتخابات سال ۸۸ بازداشت شد.
سه سال است که آقای مؤمنی در زندان است و بدلیل نگهداری طولانی مدت در سلول انفرادی، شکنجه‌های مداوم و شرایط نامساعد بهداشتی و تغذیه‌ای به این بیماری‌ها مبتلا شده است.
با وجود صدور گواهی پزشکی از سوی پزشکان زندان مبنی بر ادامه درمان در خارج از زندان و در مراکز زندانی متاسفانه این امکان فراهم نشده و نهادهای امنیتی و مسئولان قضایی با مرخصی استعلاجی او مخالفت می‌کنند.
دلیل مخالفت مقام‌های قضایی با مرخصی استعلاجی آقای مؤمنی چیست؟
به‌هرحال نهادهای امنیتی و قضایی درخصوص ممانعت از ارائه مرخصی به زندانیان سیاسی چندان پاسخگو نیستند. عبدالله مؤمنی، مجید توکلی، مجید دری و ضیا نبوی از زندانیانی هستند که مدت‌هاست اجازه مرخصی نیافته‌اند.
در مورد عبدالله مؤمنی دو موضوع مطرح است. یکی بحث تنبیهی و کینه‌ورزی نهادهای امنیتی است. آنهم به دلیل نامه تکان‌دهنده عبدالله مؤمنی خطاب به رهبر جمهوری اسلامی در شرح شکنجه‌هایی که در مدت بازداشتش تحمل کرده است.
به اعتقاد من این نامه تکان‌دهنده جزو اسناد مهم تاریخ جنبش سبز ایران است. نکته دیگر واهمه نهادهای امنیتی از حضور عبدالله مؤمنی در خارج از زندان است.
با توجه به نقش پراهمیت و تاثیرگذار عبدالله مؤمنی در جنبش دانشجویی ایران و فضای دانشگاه‌های کشور و با توجه به اینکه در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری هستیم، به نظر می‌رسد به نوعی نهادهای امنیتی واهمه دارند عبدالله مؤمنی در شرایط فعلی در خارج از زندان باشد. همانطور که همسر ایشان گفته وعده‌هایی داده‌اند که ممکن است پس از برگزاری انتخابات به او مرخصی دهند.
آقای صادقی آخرین باری که آقای مؤمنی به مرخصی استعلاجی آمده فروردین سال ۸۹ بوده، از آن زمان تاکنون آیا با خانواده‌اش ملاقات حضوری داشته؟
آخرین مرخصی که به او دادند، پس از هشت ماه و نیم بازداشت در فروردین سال ۸۹ بود که در همان مدت مرخصی هم بسیار تحت فشار قرار گرفته بود. بارها با او تماس گرفته و خواسته بودند که علیه سران جنبش سبز صحبت کند یا در صدا و سیمای جمهوری اسلامی حاضر شود و علیه جنبش دانشجویی ایران صحبت کند.
او نه تنها تن به خواسته بازجویان نداد، بلکه دوباره به زندان بازگشت و نامه‌ای درباره شرح شکنجه‌هایی که بر او رفته بود منتشر کرد. مدتها پس از انتشار این نامه از ملاقات محروم بود. الان به شکل کابینی اجازه ملاقات با خانواده‌اش را دارد اما از ملاقات حضوری و مرخصی استعلاجی محروم است.
از: رادیو فردا
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید