استاد دانشگاه شریف در جای دیگری از اظهاراتش افزوده است که “اقتصاد ایران در برابر شوک های وارده بی دفاع است” و چیزی به اسم “سیاست پولی” در ایران وجود ندارد. او گفته است که تنها نقش اقتصادی بانک مرکزی ایران خلاصه شده است “در دستور دادن به بانک‌ها برای پرداخت تسهیلات ارزان قیمت به واحدهای تولیدی یا اعطای وام ازدواج” و به همین دلیل رشد نقدینگی که منشاء اصلی تورم و گرانی است و مستقیماً بر معیشت مردم اثر منفی دارد “در اقتصاد ایران افسار گسیخته است.”

مسعود نیلی گفته است که متوسط رشد نقدینگی از ٢۴ درصد در اوایل سال‌های ١۳٩٠ به ۴٠ درصد رسیده است و نقدینگی “اصلی ترین متغیر اقتصاد سیاسی در اقتصاد ایران است” به این معنا که مسئولان سیاسی و اقتصادی کشور همواره مشکلات شان را از طریق افزایش نقدینگی حل کرده اند. یعنی هر جا که با کسری بودجه روبرو شده اند از ابزار خلق پول استفاده کرده اند. نیلی در ادامه افزوده است : “چون هیچ حائلی بین شوک رشد بالای نقدینگی و سفره مردم وجود ندارد، رشد نقدینگی هر میزان که باشد به طور کامل به تورم در زندگی مردم تبدیل می‌شود.” به همین خاطر مسعود نیلی نتیجه گرفته است که وضعیت اقتصادی مردم بدتر از این خواهد شد.

در اظهاراتی جداگانه جواد صالحی اصفهانی، اقتصاددان، در مقاله ای نوشته است که چاره فوری رهایی ایران از وضعیت اقتصادی حاضر احیای فوری برجام است. او گفته است که در دو دهۀ گذشته که ایران بیشتر تحت تحریم بوده ارزش پول آن۲۷۰۰ درصد کاهش یافته و قیمت‌ها ۱۲ برابر رشد داشته است. جواد صالحی اصفهانی گفته است که امروز احیای برجام می تواند به آزاد شدن ۱۰۰ میلیارد دلار از دارایی‌های مسدود شدۀ ایران در خارج منجر شود و صادرات نفت ایران را روزانه به حدود دو میلیون بشکه برساند که با احتساب ۱۰۰ دلار در هر بشکه، عایدات ایران از محل صدور نفت به بیش از ۷۰ میلیارد دلار در سال خواهد رسید.

جواد صالحی اصفهانی در پایان افزوده است که طی یازده ماه گذشته که ابراهیم رئیسی بر مسند قدرت بوده، قیمت ها سالانه ۵۳ درصد رشد داشته که بالاترین رقم در تاریخ اخیر ایران است. او گفته است که در این یازده ماه نه فقط شغلی در کشور ایجاد نشده، بلکه ١۶٠ هزار شغل صنعتی و ۴٧٠ هزار شغل در بخش کشاورزی نابوده شده‌اند.