با گذشت نزدیک هفت ماه از آغاز خیزش سراسری مردم ایران علیه جمهوری اسلامی، روایت‌ها از آنچه بر بازداشت‌شدگان گذشته است، کماکان ادامه دارد. هنوز بسیاری از بازداشت‌شدگان در زندان‌های جمهوری اسلامی‌اند و وضعیت بازداشتگاه‌ها و بسیاری از بازداشت‌شدگان تغییری نکرده است. در همین راستا، کمیته پیگیری بازداشت‌شدگان در اقدامی تازه، انتشار روایت‌هایی از بازداشت‌‎شدگان را آغاز کرد.

در اولین روایت، فردی که ۱۲ دی‌‎ماه بازداشت شده، نحوه بازداشت و شرایط بازداشتش را شرح داده است. او که بامداد آن روز با هجوم ماموران به خانه‌اش دستگیر شد، رفتار آن‌ها را وحشیانه و همراه با اهانت خواند و گفت: «حدود ۲۵ نفر دور تا دور خانه ما را محاصره کرده بودند. در حیاط، روی پشت‌بام و اطراف خانه. مرا کشان‌کشان به طرف ماشین خود بردند و در مسیر کتکم زدند، اسپری فلفل به چشمام پاشیدند و با باتوم مرا می‌زدند. طوری که پاهایم را تقریبا از کار انداختند.»

این فرد که نامش فاش نشده است، به ادامه ضرب‌وشتم‌ها در خودرو ماموران اشاره کرد و افزود: «مرا سوار ماشین کردند و در ماشین شروع کردن به زدن با یه شیء که شبیه ته کلت بود. به سرم صدمه می‌زدند و می‌گفتد فلانی را تو کشتی، چرا به آقا فحش دادی؟ و از این قبیل اتهام‌ها. بعد از ۱۵ دقیقه به مکان نامعلومی منتقل شدم؛ با چشمان و دستان بسته. از ماشین پیاده‌‌ام کردند و دوباره کتکم زدند.»

این ضرب‌وجرح‌ها در محل بازداشت نیز ادامه داشت. این فرد در این باره می‌گوید: «مرا نقش زمین کردند و با باتوم و مشت و لگد اذیت و آزارم دادند. یکی از آن‌ها سرم را گرفت و چندبار محکم به زمین کوبید. بعد از چند دقیقه، دوباره سوار یک ماشین حمل زندانی شدیم و ما را در سطح شهر در سرمای زمستان تاب دادند و چند نفر دیگر را دستگیر و به ما ملحق کردند و در حین دستگیری شدیدا مورد ضرب‌وشتم قرار می‌دادند. چنان کتک می‌زدند که صدای ضربه‌هایشان در آن محوطه که ما را نگهداری می‌کردند، می‌پیچید. هرچقدر قسم می‌دادند که نزنید، هیچ اعتنایی نمی‌کردند و حتی به مقدسات توهین می‌کردند.»

این فرد که کمیته پیگیری درباره جنسیت و شهر محل بازداشت او اطلاعی نمی‌دهد، در ادامه می‌گوید: «بعد از اینکه آن‌هایی را که باید در آن شب بازداشت کنند گرفتند، ما را دوباره سوار ماشین حمل زندانی کردند و بعد از مدتی از شهر بیرون بردند. همه از درد و جراحاتی که به آنان وارد شده بود می‌نالیدند و درخواست کمک می‌کردند و ماموران جوابشان را با فحش و هتاکی می‌دادند. انسان‌های ناجوری بودند که حتی به خودشان هم فحش می‌دادند. حدودا بعد سه ساعت، ما را به مرکز استان انتقال دادند و از آنجا به بعد از آزار و اذیت جسمی خبری نبود.»

راوی این شکنجه‌ها در ادامه به بازجویی‌ها و فشار روانی بر بازداشت‌شدگان اشاره و اعلام کرد که در بازجویی به آن‌ها گفته می‌شد اعدامشان خواهند کرد. این بازجویی‌ها با چشمان و دستان بسته انجام می‌شد و در پایان بازجویی‌ها، به امضای صفحاتی مجبور می‌شدند که بازجویان اجازه خواندنش را به آن‌ها نمی‌دادند. این فرد همچنین اعلام کرد که پس از گذشت یک ماه توانسته است به قید وثیقه آزاد شود.

کمیته پیگیری بازداشت‌شدگان همچنین اعلام کرد که بر اساس گزارش پزشک معالج این فرد بازداشت‎‌‌شده، دست راست او در اثر فشار دستبند دچار زخم عمیقی شده بود که پس از چند ماه، اعصاب این ناحیه هنوز سیگنال عصبی ندارد و بی‌حس است.

وضعیت وخیم زندان وکیل‌آباد

خبرگزاری هرانا در گزارشی، از وضعیت وخیم زندانیان در زندان وکیل‌آباد مشهد خبر داد. بر اساس این گزارش، زندانیان محبوس در بند ۱۰۲ زندان وکیل‌آباد مشهد با مشکلات بسیاری از جمله وضعیت بهداشت، ازدحام جمعیت، کف‌خوابی، محدود شدن تماس تلفنی مواجه‌اند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، یک منبع مطلع در خصوص وضعیت بهداشتی این زندان گفت: «وضعیت بهداشت این بند بسیار نامناسب است و زندانیان در این زمینه مشکلات متعددی دارند. به دلیل تعداد زیاد زندانیان مشکل حمام و بهداشت شخصی از جمله مشکلات این بند است. افزون بر این، برای رفتن به بهداری با محدودیت مواجه‌اند.»

به گفته یکی از اعضای خانواده این زندانیان، در بند ۱۰۲ زندان وکیل‌آباد مشهد و حتی دیگر بندها بیش از هزار زندانی محبوس‌اند و نامناسب بودن تهویه هوای این بند زندانیان را به مشکلات جدی دچار کرده است. بر اساس گفته‎‌های این فرد، برای گرفتن آمار روزانه، این زندانیان را ساعت‌ها در صف‌های بیش از ۱۰۰ متر کنار یکدیگر قرار می‌دهند.

منبعی دیگر به نبود جای خواب کافی و اجبار به کف‌خوابی در سرویس‌های بهداشتی اشاره کرده است. افزایش سرقت از زندانیان به دلیل فقر دیگر زندانیان و تفکیک نشدن مجرمان از دیگر مشکلات این زندانیان است. بر اساس این گزارش،  تماس تلفنی زندانیان با خانواده‌هایشان هم محدود شده است و تحت نظارت شدید امنیتی صورت می‌گیرد.

یکی دیگر از اعضای خانواده زندانیان اعلام کرد که تعداد کف‌خواب‌های اتاق‌های بند چند برابر استاندارد اتاق‌ها است. او همچنین گفت که افراد نزدیک به شش ماه باید در راهروها کف‌خواب باشند تا به کف‌خوابی داخل اتاق‌ها برسند. بر اساس این گزارش، برخی زندانیان در انفرادی‌های شبیه قفس نگهداری می‌شوند و روزانه یک ساعت هواخوری در یک محیط کوچک کمتر از ۳۰ متر برای آن‌ها در نظر گرفته شده است.

تداوم بازداشت‌ها

معلمان در روزهای اخیر در مورد تداوم بازداشت سلیمان عبدی به نیروهای امنیتی هشدار داده و اعلام کرده‌اند برای دادخواهی این معلم زندانی تجمع خواهند کرد. بر اساس گزارش شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی، اداره اطلاعات شهرستان سقز سلیمان عبدی، دبیر دبیرستان‌های شهرستان سقز، را در تاریخ ۲۸ اسفند ماه گذشته به اتهام تشویش اذهان عمومی از طریق سخنرانی در قبرستان آیچی و تبلیغ علیه نظام، بازداشت کرده و قرار آزادی او در قبال تودیع وثیقه صادر شده است. اما فعلا از آزادی او خبری نیست.

با توجه به صدور قرار وثیقه، مرجع قضایی مکلف به تفهیم قرار به متهم و آزادی کردن او در صورت تودیع وثیقه است ولی علی‌رغم تکلیف صریح قانونی، سلیمان عبدی برخلاف مقررات و موازین قانونی و قرار صادره در پرونده و با ادعای کذب «عجز از تودیع وثیقه»، به صورت غیرقانونی همچنان در بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج است. این در حالی است که همکاران او اعلام کرده‌اند آماده سپردن وثیقه برای آزادی این معلم زندانی‌اند.

معلمان و جمعی از فرهنگیان شهرهای سقز، سنندج، مریوان و بوشهر در اقدامی حمایتی با حضور در منزل سلیمان عبدی، برای پیگیری وضعیت این معلم بازداشت‌شده و عضو انجمن صنفی معلمان کردستان، بار دیگر حمایت خود را از او اعلام کردند و مراتب نارضایتی خود از تداوم عملکردهای غیرقانونی نهاد بازداشت‌کننده را ابراز داشتند.

از سوی دیگر، خبرگزاری کردپا نیز اطلاع داد که سردار شاهمرادیان، کماکان در زندان سنندج در بازداشت و بلاتکلیفی به سر می‌برد. بر اساس این گزارش، این دانشجوی زندانی از زمان بازداشت تاکنون از حق داشتن وکیل محروم مانده است. سردار شاهمرادیان در تاریخ ششم دی ماه ۱۴۰۱ بازداشت و نهایتا پس از دو ماه بازجویی در بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج، به زندان این شهر منتقل شد. تاکنون از اتهامات مطروح‌شده علیه این دانشجو اطلاعی در دست نیست.