داریوش رحمانیان، استاد تاریخ دانشگاه تهران (عکس از علیرضا رمضانی)
موج اخراج و قطع همکاری با اساتید دانشگاه‌ها در سراسر کشور با روش‌های مختلف از جمله ابلاغ شفاهی در روز‌های گذشته شدت بیشتری گرفته است.
در همین حال، در آخرین واکنش‌های مقامات حکومتی به اعتراضات نسبت به این روند، «محمد مقیمی» رئیس دانشگاه تهران، با متهم کردن مدرسان دانشگاهی که در روز‌های گذشته اخبار اخراج خود از دانشگاه تهران را در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده‌اند به «هیاهوی رسانه‌ای» و «کاسبی» گفته است: «ظاهراً این موضوع برای عده‌ای به نوعی کاسبی برای جلب توجه تبدیل شده است. اگر این دسته از افراد نیاز به توجه و دیده شدن دارند، دانشگاه تهران با ابزار رسانه‌ای که دارد، آن‌ها را به خواسته‌شان می‌رساند و نیازی نیست با اعتبار خودشان و دانشگاه بازی کنند. »
رئیس دانشگاه تهران با «کذب» خواندن اخبار مربوط به اخراج اساتید این دانشگاه، اتهام «برخی» از اساتید اخراج شده را «اخلاقی» خواند و گفت: «من کاملاً مطلع هستم که از ادامه همکاری برخی از این افراد به علت مشکلات اخلاقی و داشتن شاکی ممانعت به عمل آمده است، ولی در رسانه‌ها مدعی شده‌اند که قطع همکاری آن‌ها به علت مسائل سیاسی بوده است.»
داریوش رحمانیان، دانشیار تاریخ دانشگاه تهران در گفتگو با بی‌بی سی فارسی، از ابلاغ شفاهی خارج شدن وهمراه با تأخیر حذف نام خود و شش تن دیگر از اساتید دانشکده ادبیات و علوم انسانی از فهرست اساتید این دانشکده برای سال جاری تحصیلی خبر داد.
او می‌گوید: «سرپرست گروه تاریخ دانشگاه تهران، در حالی که سه روز بعد قرار بود انتخاب واحد دانشجویان آغاز شود. گویا برای این که فرصت از من و شش نفر از همکاران دیگر، واحد‌های درسی و مدرسان آن بسیار دیر در سامانه اینترنتی دانشگاه قرار گرفته، تا این که در نزدیکی زمان آغاز انتخاب واحد فرصتی برای پیگیری وجود نداشته باشد.»
قطع همکاری بدون ابلاغ رسمی
منبع تصویر،خبرگزاری آنا
داریوش رحمانیان در مورد جزئیات اعلام شفاهی محروم کردن خود و شش تن دیگر از همکاران از دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران می‌گوید: «من در تماس تلفنی که تنها سه روز پیش از آغاز انتخاب واحد دانشجویان با سرپرست گروه تاریخ دانشگاه داشتم به او گفتم که اگر این اتفاق، به معنای تعلیق من است، باید به من و شما ابلاغ رسمی داده شود، که او هم پاسخ داد هیچ ابلاغ رسمی وجود ندارد. برای همکاران دیگر هم به همین ترتیب عمل شده بود. این در شرایطی بود که من استخدام رسمی قطعی دانشگاه تهران با سی سال سابقه هستم و این روش بسیار عجیب بود.»
سه روز بعد و درست در پایان روز نخست انتخاب واحد دانشگاه تهران، سرپرست گروه تاریخ دانشگاه تهران، در تماس تلفنی دیگر با داریوش رحمانیان، از بازگشت نام او به فهرست اساتید این دانشگاه خبر داد.
عضو هیأت علمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران با تکذیب اتهام رئیس دانشگاه تهران به اساتید این دانشگاه در مورد رسانه‌ای کردن اخراج خود می‌گوید: «تنها کسی که من شخصاً خبر حذف نام خود از برنامه درسی گروه را به او دادم، یک همکار و دوست بسیار صمیمی از یکی از دانشگاه‌های تهران بود. ایشان بعد از شنیدن این خبر از من، آن را در یک گروه تلگرامی بسیار کوچک از همکاران قرار دادند. بعد از آن بود که این خبر در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها منتشر شد و من هیچ گونه نقشی در رسانه‌ای کردن آن نداشتم.»
در هفته‌های گذشته مدرسان پر شماری در سراسر کشور، از قطع همکاری دانشگاه با خود بدون ابلاغ حکم رسمی و تنها طریق تماس تلفنی مسئولان آن‌ها خبر داده‌اند.
در آخرین نمونه، روز دوشنبه سیزدهم شهریور بهروز چمن آرا عضو هیأت علمی دانشکده زبان و ادبیات کردی دانشگاه کردستان، از «رد صلاحیت عمومی» خود با دستور کتبی اداره اطلاعات این استان و ابلاغ آن به صورت تلفنی خبر داد.
پیش از آن نیز آمنه عالی و حمیده خادمی دو عضو هیأت علمی دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی تهران، از اخراج خود به دلیل حمایت از دانشجویان معترض، بدون ابلاغ رسمی و از طریق تماس تلفنی خبر داده بودند.
همزمان با انتشار خبر حذف واحد‌های درسی محمد رحمانیان، نام شش مدرس دیگر از گروه‌های زبان و ادبیات فارسی و فلسفه دانشگاه تهران به عنوان اساتیدی که از این دانشکده حذف شدند، منتشر شد.
هنوز هیچ اطلاع دقیقی درباره آخرین وضعیت شش مدرس دیگر دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران منتشر نشده است.
منابع دانشگاه تهران از جایگزینی فوری این اساتید با چهره‌هایی از نزدیکان عبدالرضا سیف، رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی این خبر دادند.
دانشیار تاریخ دانشگاه تهران با بیان این که بر اساس برخی اخبار که به من رسید، مقیمی رئیس و معاون آموزش دانشگاه، به رئیس دانشکده در مورد تبعات محروم کردن از تدریس در این دانشگاه هشدار داده و خواستار تغییر فوری این تصمیم شدند، ادامه داد: «من گمان می‌کنم که در مورد خودم تصمیمی خام و شتاب‌زده مبتنی بر پاره‌ای از ناراحتی‌های شخصی رئیس دانشکده گرفته شد. من بار‌ها در جلسات مختلف دانشکده ادبیات و علوم انسانی و حتی در گفتگو با رسانه‌ها نقد‌های تندی درباره عملکرد رئیس دانشکده و شرایط آشفته آن مطرح کرده بودم.»
آقای رحمانیان با بیان این که روند محروم شدن او از تدریس در دانشگاه تهران از سال گذشته آغاز شده، می‌گوید: «مهر سال گذشته یکی از دانشجویان فوق دکتری، بعد از ارائه موضوع پایان‌نامه و تصویب آن در شورای دانشکده و طی مراحل مختلف، با دستور مستقیم رئیس دانشکده در لحظه آخر از گرفتن واحد پایان‌نامه با من منع شد. وقتی این دانشجو از رئیس دانشکده دلیل این موضوع را پرسید، او صریحاً اعلام کرد که دکتر رحمانیان در آستانه اخراج است.»
در همین حال، خبر‌هایی از ورود نزدیکان رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به عنوان مدرسان جدید این دانشکده مطرح است. نام برخی افراد هم در همین روز‌ها به عنوان اساتید جدیدی که به عنوان نزدیکان عبدالرضا سیف، رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به عنوان جایگزین اساتید اخراجی در میان دانشجویان مطرح شده است.
نام عبدالرضا سیف، در ماه‌های گذشته با سخنان توهین‌آمیزی که درباره دانشجویان دانشگاه هنر تهران مطرح کرده و برخی عملکرد‌های انتقاد آمیز در مدیریت دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران بر سر زبان‌ها افتاده است.
از بازخواست به‌اتهام نماز نخواندن تا شکایت به‌اتهام گرایش کمونیستی
منبع تصویر،پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات
داریوش رحمانیان، استاد تاریخ دانشگاه تهران با بی‌سابقه خواندن گستره و روش‌های اخراج اساتید در سراسر کشور می‌گوید: «هر چند اخراج و تعلیق اساتید علوم انسانی بسیار ریشه دار است و به یک سال گذشته محدود نمی‌شود، ولی روش‌ها و گستره این روند در ماه‌های اخیر بی‌سابقه است. استفاده از روش‌های شبه قانونی، مثل بازنشسته کردن برخی اساتید و عدم تمدید قرارداد آن‌ها در ماه‌های گذشته نسبت به سال‌های قبل بی‌سابقه است.»
در همین حال، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، روز شنبه چهاردهم شهریور در اطلاعیه‌ای، به طور ضمنی برخورد با اساتید دانشگاه‌ها به روش‌های شبه قانونی را تأیید کرده است.
در این اطلاعیه وزارت علوم، اخراج ۵۸ استاد از سوی این وزارت را «کذب محض» خوانده است. این وزارت خانه با انتشار جدولی، اخراج و قطع همکاری با ۳۸ مدرس دانشگاه حق التدریس، قراردادی و رسمی را پذیرفته است. در جدول ارائه شده، «رکود علمی» و «بازنشستگی» اجباری، و پایان قرارداد مدرسان حق التدریس را به عنوان اصلی‌ترین عوامل قطع همکاری با این اساتید اعلام کرده است.
رحمانیان با اشاره به دیگر تبعیض‌ها در سیستم دانشگاهی میان اساتید مستقل و بقیه اساتید، به برخی فشار‌ها بر خود در طول سال‌های گذشته اشاره می‌کند: «چندین سال است که پایه‌های شغلی از طرف دانشگاه به من داده نمی‌شود. سالیان دراز است که از گرفتن فرصت مطالعاتی محروم هستم، با وجود این که برخی از مدرسان دانشکده، هر سال به سفر‌های فرصت مطالعاتی می‌روند و حتی مدیران دانشکده و دانشگاه برای واحد‌های پایان‌نامه من محدودیت ایجاد می‌کنند. من سال‌ها است که درباره مسائل شخصی خودم سکوت کردم و در حال حاضر هم که صحبت می‌کنم، برای مقابله با دروغ‌ها است.»
او ادامه داد: « دانشگاه تهران بعد از انتخابات ۱۳۸۸ از من به دلیل فعالیت آموزشی و پژوهشی به دادگاه انقلاب شکایت کرد و من بعد از سال‌ها بالاخره از‌اتهامات بی‌اساس او تبرئه شدم. اتهامات ضد و نقیضی مثل گرایش به جریان ملی مذهبی، گرایش مارکسیستی، تمسخر حجاب در پرونده بود که من بعد از سال‌ها این‌اتهامات تبرئه شدم.»
داریوش رحمانیان با بیان این که در طی این سال‌ها از پاییز سال ۱۳۸۴ که به دانشگاه تهران آمدم نهادهای درون دانشگاهی اتهامات مختلفی را علیه من مطرح کرده اند، ادامه داد: «حراست، گزینش، هیأت انتظامی اعضای هیأت علمی به من‌اتهامات بی‌اساس زیادی مثل خطاب کردن مسئولان دانشگاه بدون عناوین محترمانه در کلاس درس، دلیل شرکت نکردن در نماز جمعه دانشگاه، حتی سؤال درباره نماز خواندن، یا شرکت نکردن در سمینار خلیج فارس مورد مؤاخذه قرار گرفته‌ام.»
دانشیار گروه تاریخ دانشگاه تهران با شتاب‌زده و متوهمانه خواندن پروژه اخراج اساتید و جایگزین کردن آن‌ها با فرادی نزدیک به حکومت می‌گوید: « به نظر من این یک برنامه شتاب‌زده و مبتنی بر توهم است. عده‌ای گمان می‌کنند که می‌خواهند انقلاب فرهنگی دوم راه بیندازند و دانشگاه را از خون کثیفی که به گمان خود دارد پاک کنند. اما این راه به جایی نمی‌برد.»
از: بی بی سی
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید