از دو سخنرانى رهبر جمهورى اسلامى در دیدار با دانشگاهیان مى توان دریافت که چهار “دلواپسى” اصلى او پس از توافق هسته اى چیست؛ پایگاه اطلاع‌رسانى دفتر آقاى خامنه‌اى گزارش داده که در هفته‌ى گذشته او دو دیدارِ دانشگاهى داشته؛ در اوّلى ٢ساعت با اساتید دانشگاه نشسته، در دوّمى (شنبه شب گذشته) ۴ساعت با هزار دانشجو دیدار و گفتگو کرده؛ در مجموعِ این ۶ ساعت دیدار، ۴ “غلط” جارى در کشور را برشمرده و اظهار نگرانى کرده است:
١) او برگزاری کنسرت‌هاى موسیقی در دانشگاه را ملامت کرده و گفته “اینگونه کارها به بهانه‌ى نشاط‌بخشی به محیط دانشجویی، جزو غلط‌ترین کارهاست”.
٢) از جنجال بر سر بورسیه‌هاى غیرقانونى به شدت انتقاد کرده و گفته “این کار از غلط‌ترین کارهای چند سال اخیر بود”.
٣) تعبیر “اسلام رحمانى” را نمونه‌اى از “حرفهای بدون تأمل و سطحی را کاری غلط و گمراه کننده” توصیف کرده، آن را “نشأت گرفته از لیبرالیزم” خوانده و گفته “اصطلاحِ اسلامِ رحمانی که این روزها رایج شده […] صددرصد غلط است”.
۴) و سرانجام از غلط بودنِ استفاده از استادانِ معترض به نتایج انتخابات سال ٨٨ در دانشگاهها گفته با این استدلال که “عناصری نظیر کسانی که در سال ٨٨ آن حوادث را براه انداختند و بدون هیچ منطقی با اسلامیت و جمهوریت نظام مخالفت کردند قابل اطمینان نیستند”.
وقتى کسى کنسرت موسیقى و پرده‌بردارى از بورسیه کردنِ غیرقانونىِ نورچشمى‌ها را جزء “غلط‌ترین کارها” معرفى کند اما در پرونده‌ى اختلاسِ سه‌هزارمیلیاردى، ادبیاتِ فاخرِ “کش ندهند” را از خود به یادگار بگذارد، وقتى کسى درست در روزهایى که “اسلام شیطانىِ”داعش، ایمان و امانِ جهان را تهدید مى‌کند لازم بداند از خطر “اسلامِ رحمانى” بگوید، وقتى کسى شاخص‌ترین چهره‌هاى یک اعتراض را در حبس و حصر نگهداشته و ۶ سال اجازه‌ى دفاع به آنها نداده اما بگوید که آنها “هیچ منطقی” نداشتند نشان مى‌دهد که قرار است فشار خود را در این چهار محور بیشتر کند:
١) آزادى‌هاى فرهنگى و هنرى (که مهمترین شاخص آن را برگزارى کنسرت موسیقى مى داند؛ پیش تر هم بارها ترویج موسیقى را معارضِ اهداف انقلاب خوانده بود).
٢) افشاى مفاسد اقتصادى دولت احمدى نژاد (چون مى داند که به علت حمایت تامّ و تمامش از دولت او – حتى به قیمت تقلب در نتایج انتخابات سال ٨٨- مردم او را در این مفاسد، مسئول و بلکه شریک مى دانند).
٣) دامنه‌ى تأثیر گفتمان روشنفکرى دینى (که در سخنرانى اخیرش به نقطه‌ى محورى آن یعنى “اسلام رحمانى” تاخته و با نسبت دادنش به لیبرالیزم آن را “صددرصد غلط” خوانده است (یعنى حتى ١درصد دُرست هم در آن ندیده است!)
۴) ظرفیت سرکوب شده‌ى سال ٨٨ (که پیش‌تر ورود حاملانِ آن گفتمان به بدنه اجرایى کشور را ممنوع کرده بود و حالا مى گوید اساتیدِ نزدیک به این گفتمان هم باید از دانشگاهها حذف شوند).
بنابراین مى‌توان دریافت که معترضان به سیاست‌هاى او هم در دانشگاه و هم در حوزه‌ى نواندیشى دینى روزهایى سخت‌تر از گذشته پیش رو دارند، چنانکه اصحاب فرهنگ و هنر و نیز فعالان سیاسى نزدیک به جنبش سبز نیز؛ و این ۴دسته قرار است تاوان توافق هسته‌اى را پس دهند و در معرض انتقام رهبر جمهورى اسلامى و دلواپسانِ پیرامونش قرار گیرند. در این میان نقش دولت آقاى روحانى زیر ذرّه‌بین افکار عمومى قرار مى‌گیرد تا معلوم شود رئیس جمهور تا چه اندازه مرزبندىِ نظرى و عملى دولت‌اش را با این سیاستِ انتقامى روشن مى‌کند و به شعارهاى انتخاباتى‌اش وفادار مى‌ماند.
از: روز
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید