اخیرا خبری در فضای مجازی به صورت گسترده منتشر شده که حکایت دارد فردی که قاری مشهوری است با بعضی از قرآن آموزان نوجوان مرتکب بعض اعمال منافی عفت و ناشایست شده است.
بعد از انتشار گسترده این خبر در فضای مجازی، جناب ایشان که ظاهرا در همان حوزه مسئولیت دارند، دیر هنگام اطلاعیه‌ای صادر کرده و بدون این که از اقدامات خود و وزارت خانه مربوطه در مقابل این اتفاق ناگوار خبری داده باشد، به موعظه نشسته که: «انتشار آن مصداق اشاعه فحشاء است. دشمن عملکردهای غلط را مستمسکی قرار می‌دهد تا به نوعی تقدس زدایی کند. کارنامه درخشان جامعه قرآنی و نیروهای انقلاب با خطای یک یا چند نفر از بین نمی‌رود. ضمن تقبیح انتشار اسرار مردم … از مردم شریف انتظار می‌رود در این گونه حوادث ضمن خودداری از انتشار، اجازه ندهند نسبت به مقدسات به ویژه قرآن کریم و خادمان قرآن سوء برداشتی پیش آید. لازم به ذکر است اصرار به عدم اشاعه فحشاء برای همه افراد و اقشار باید لحاظ گردد. هر گناهکار و مجرمی در ازای جرمی که مرتکب می‌شود باید کیفر و عقوبت داشته باشد و انتشار عکس، پرونده و تخلف مجرمین، خود جرم دیگری است که نابخشودنی است.»
این که اشاعه فحشاء جرم است و تا فرد در مظان اتهام است و اتهام او در محکمه ثابت نشده باید از گناهکار شمردن او و انتساب قطعی گناه و جرم به او و از انتشار نام و عکس او خودداری شود، سخنی نیست و توصیه به این احکام هم پسندیده است، ولی آیا نباید اتهام افراد به خصوص در جایی که مربوط به حوزه حقوق اجتماعی و فراتر از حوزه خصوص فرد است و بخصوص در جایی که کانون هایی از قدرت با توجیهات چه بسا شرعی مثل توجیهات جناب حشمتی[مثلا لکه دار نشدن جامعه قرآنی، ضربه نخوردن حیثیت کشور، و …]سعی در پنهان کردن و مسکوت گذاشتن مورد اتهام دارند، به نحو اجمال فریاد شود تا از مسکوت ماندن و رسیدگی نشدن آن جلوگیری گردد؟ آیا این اقدام نهی از منکرگونه مصداق اشاعه فحشاء است؟
مگر جناب ایشان در همین اطلاعیه قبل از اثبات اتهام، به نشر آن اقدام نکرده اند؟ اگر این اقدام مصداق اشاعه فحشاء است، چرا مرتکب شده اند و اگر نیست چرا دیگران را منع می کنند؟
دیگر این که اگر وزارت ارشاد و معاونت مربوطه و جناب حشمتی قبل از انتشار این اتهام در فضای مجازی با سرعت و دقت به پیگیری این اتهام اقدام می کردند و فرد متهم را محاکمه و محکومیت یا برائت او را اثبات می کردند و به جامعه اطلاع می دادند، آیا به دشمنان فرصت سوء استفاده داده می شد؟ و آیا با این گونه اقدام سریع و محکم از ساحت حافظان قران به بهترین وجه دفاع نشده بود؟
آیا دعوت جامعه به سکوت و عدم افشاگری نسبت به متهمان به حقوق و امنیت و عرض عمومی، مصداق عدم اشاعه فحشاء یا اقدامی برای مبارزه با فحشاء و جلوگیری از رشد و اشاعه آن است؟
آیا نباید جامعه را نسبت به متجاوزان احتمالی به حقوق، امنیت و عرض و آبروی اجتماع حساس کنیم و آنان را نسبت به افشای تجاوزکنندگان احتمالی تشجیع و افشای اجمالی[بدون ذکر نام و نشان تا به محکمه کشیده شده و بعد با نام و نشان محکومیت یا برائت آنان اعلام شود] آنان را نه تنها جایز بلکه لازم بشمریم تا کسی جرأت تجاوزه به این حوزه ها را ننماید؟
امید که مسئولان امر بخصوص قوه قضایی با سرعت و دقت به بررسی مورد و محاکمه متهم پرداخته و با اثبات اتهام و کیفر مجرم یا با اثبات برائت و اقناع جامعه فرصت را از دشمنان گرفته و عبرتی برای آیندگان گردند.
از: سحام نیوز
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید