
ایران وایر
شش تشکل صنفی کارگران در ایران با انتشار بیانیه مشترکی از اعتصاب سراسری کارگران پروژهای و پیمانکاری صنایع نفت و پتروشیمی حمایت کردند. این بیانیه مشترک که به امضای «سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه»، «سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه»، «گروه اتحاد بازنشستگان»، «کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری»، «کانون صنفی فرهنگیان اسلامشهر» و «اتحاد بازنشستگان» رسیده است.
شش تشکل صنفی کارگران در بیانیه خود «اعتصاب سراسری، متحد و نیرومند کارگران پروژهای و پیمانکاری صنایع نفت و پتروشیمی» را محصول مطالبات و ارادۀ مشترک آنها برای دستیابی به خواستههایشان دانسته و به میدان آمدن کارگران رسمی و اعلام پشتیبانی از خواستههای مشترک یکدیگر را همچون سیل خروشانی که به راه افتاده و پرتوان ادامه دارد؛ معرفی کردهاند.
به باور شش تشکل صنفی کارگران: «این اعتصاب بزرگ کارگری ناشی از شرایط بسیار بد محیطهای کار در صنایع نفت و گاز و همچنین حقوق و دستمزد ناچیز است که شرایط را برای کارگران پروژهای و پیمانکاری نفت و پتروشیمی در سراسر کشور بسیار غیرقابل تحمل کرده است. در عین حال بیانگر اتحاد و همبستگی این کارگران و نوید بخش اتحاد وسیعتر کارگران مزدی در کارخانهها، معادن، کارگاههای ساختمانی، حمل و نقل، بندرها، کارکنان بخشهای مختلف آموزش و بهداشت، کارگران شرکتهای کشت و صنعت و غیره در دیگر مناطق است.»
شش تشکل صنفی کارگران این اتحاد و همبستگی را الگوئی برای همۀ کارگران دانسته و آنرا درسی بزرگ برای سایر کارگران اعلام کردهاند.
بر اساس بیانیه شش تشکل صنفی کارگران بخشی از خواستهای کارگران شاغل درصنایع نفت و پتروشیمی مربوط به شرایط شغلی ویژۀ آنها و همچنین اعتراض به شرکتهای پیمانکاری است که استثمار کارگران را در این صنایع مضاعف کردهاند: «اما دیگر خواستههای کارگران اعتصابی خواست مشترک همۀ کارگران در سراسر کشور است. اینکه حداقل دستمزد نباید از ۱۲میلیون تومان کمتر باشد، حق ایجاد تشکلهای مستقل کارگری، منع اخراج، حق اعتراض و اعتصاب، پرداخت بموقع مزدها، بهبود شرایط کار و محیط کار، برقراری استانداردهای لازم بهداشتی، ایمنی و…»
نویسندگان بیانیه شش تشکل صنفی کارگران در ادامه با مخاطب قرار دادن کارگران اعتصابی پروژهای و پیمانکاری صنایع نفت و پتروشیمی مینویسند: «همانگونه که شما به درستی متوجه شدهاید برای مبارزه با شرکتهای پیمانکاری، قراردادهای موقت و دستمزدهای ناچیز و دیگر مطالباتمان بیش از هر چیز ما کارگران باید متحدانه و سراسری عمل کنیم. ما نیازمند به تشکل هستیم. تنها با اتحاد و همبستگی همانند شماست که میتوانیم قدمی برای دستیابی به سمت مطالباتمان برداریم. ما ضمن ابراز گرمترین درودها و فشردن صمیمانۀ دستانتان، از تجارب شما در این اعتصاب برای پیشبرد بهتر مبارزاتمان بهره خواهیم گرفت.»
در پایان این بیانیه با اشاره به اینکه ایجاد سندیکاها و سایر تشکلهای مستقل کارگری، اتحاد و ارتباط میان کارکنان واحدها و مناطق مختلف و وحدت و همبستگی با کارگران رسمی و هوشیاری در مبارزه و شناخت از ترفندهای کارفرما و نهادهای قدرت و تلاش برای ایجاد صندوق همیاری (کمک به کارگران اعتصابی و خانوادهای آسیب پذیر)، ضرورتی مبرم در استمرار این مبارزه است؛ آمده است: «ما از همۀ کارگران، بازنشستگان، معلمان، دانشجویان، روشنفکران، هنرمندان، خبرنگاران و از همۀ زنان و مردان زحمتکش و شرافتمند جامعه میخواهیم از این حرکت کارگری حق طلبانه پشتیبانی کنند و کارگران اعتصابی را برای دستیابی به خواستهایشان که خواست همۀ کارگران است، بیدریغ یاری نمایند.»
پیوستن کارگران ۶۱ شرکت به اعتصاب صنعت نفت، گاز و پتروشیمی
ایران اینترنشنال
با ادامه اعتصاب سراسری کارگران صنعت نفت، گاز و پتروشیمی، تاکنون بیش از ۶۱ شرکت و واحد کارگری به این موج اعتراضی پیوستهاند. شش تشکل از جمله سندیکاهای کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران اتوبوسرانی تهران، اتحاد بازنشستگان و فرهنگیان اسلامشهر نیز در بیانیه مشترکی از این اعتصاب حمایت کردند.
این درحالی است که کارگران شرکت گاما در پایانه جاسک، کارگران شرکت سازه پاد در پتروشیمی بوشهر، مهندسان پرتونگار در عسلویه و آبادان، پیشتازان آریا و پیشگامان فنون فارس نیز ضمن حمایت از «کمپین ۱۴۰۰» به اعتصاب پیوستند و اکنون کارگران بیش از ۶۱ شرکت در هشت استان ایران دست به اعتصاب زدهاند.
همزمان شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در بیانیه سوم خود بر «اتحاد کارگران» مقابل آنچه توطئه کار فرمایان، مقامهای حکومتی و امام جمعه خواند تاکید کرد و گفت که پاسخ تهدیدات و «اخراج کارگران» را با گسترش اعتصاب خواهد داد.
در این بیانیه شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت با اشاره به اینکه «توطئه کارفرمایان» برای اخراج کارگران اعتصابی، افزود که در برخی مناطق نفتی ما کارگران در محیط کار و خوابگاههایمان باقی ماندهایم تا مستقیما پیگیر مطالباتمان باشیم و هر جا که ممکن و لازم بود برای پیگیری خواستهایمان تجمعاتی داشته باشیم اما «کارفرمایان با قطع آب و غذا و دسترسی به سرویس برای رفتن به شهر و تهیه نیازهای غذاییمان دارند فشار میآورند که خوابگاهها را تخلیه کنیم.»
این شورا افزود که در برخی مراکز اعتصاب نفتی، مقامات حکومت و امام جمعهها اقداماتی را برای برگزاری جلسه با کارگران انجام داده و گفتهاند که «حق شماست اعتصاب کنید و خواستار افزایش حقوقهایتان شوید ولی این تقصیر دولت نیست که سطح دستمزدها پایین است بلکه پیمانکاران درصد بسیار کوچکی از پول دریافتی از دولت را به کارگر میدهند و باید حقتان را از آنها بگیرید.»
در بیانیه شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت همچنین آمده است که کارگران اعتصابی را «بهطور ضمنی تهدید کردهاند که نباید تجمعی صورت گیرد و اگر تجمع شود موضوع از سطح مطالبهگری فراتر رفته و سیاسی میشود و تاکید اکیدشان بر پرهیز از کشاندن اعتراض به خیابان بوده است.»
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت تاکید کرد که «این اخبار تاکیدی بر حفظ اتحاد و همبستگی سراسری ماست و در عین حال تاکید بر این است که خواست بازگشت به کار کارگران اخراجی نفت را باید به لیست مطالباتمان اضافه کنیم.»
بیانیه سوم شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت افزود که «باید در مقابل همه این تعرضات متحدانه بایستیم. اخبار توطئهگری کارفرمایان را وسیعا رسانهای کنیم و در برابر هر تعرضی سراسری بایستیم.»
این بیانیه تاکید کرد که اگر در جایی کارگران اعتصابی را «تحت عنوان اینکه باید کار خود را در پروژه تمام کند و بعد اعتصاب کند، تهدید به اخراج میکنند، باید پاسخ این باشد که اعتصاب ما سراسری است و ما به شرط و شروط شما تن نمیدهیم و اگر اخراجمان کنید با اعتراض چندین هزار کارگر نفت که وارد اعتصاب شده اند طرف خواهید بود.»
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در بیانیه سوم خود تاکید کرد که اگر تا برج پنجم، مرداد ماه، پاسخ نگیریم، در اشکالی گستردهتر اعتراض خود را به جلو خواهیم برد.
این شورای اضافه کرد که «ما بر سر خواستهایمان ایستادهایم. دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد و میزان ردههای مختلف مزدی باید بنا بر تخصص کارگر و در هماهنگی با خود کارگران تعیین شود.» ضمن اینکه «دستمزدها باید بهموقع پرداخت شوند و ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی مطالبه فوری ماست» و با این خواستها «کاری میکنیم که دست پیمانکاران کوتاه شود و قوانین ویژه اقتصادی و پادگانی در محیطهای کارمان» کنار زده شود.