او با این کارها “عِرض خود می برد و زحمت ما می دارد”
گویا ترک عادت موجب مرض است وآقای اسماعیل نوری علا باید هر از گاهی نیش قلم را بسوی جبهه ملی ایران بچرخاند و این سازمان را مورد سرزنش قرار دهد وگرنه آرامش ندارد و در راه «سکولار دموکراسی!» قدمی برنداشته است.
این بار نوبت به دوست قدیمش کوروش زعیم، عضو مستعفی شورای مرکزی جبهه ملی ایران رسیده است که پیامی به کنگره ی چهارم «اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران» فرستاده است که این گستاخی! به مذاق او خوش نیامده وگریبان دوست قدیمش را گرفته و خواسته است با میان کشیدن پای جبهه ملی ایران، به این ماجرا که از شیوه های کار اوست با یک تیر دو نشان بزند.
و مقاله ای خارج از نوبت «جمعه گردی ها» منتشر نماید. و به آقای زعیم توهین کند و جبهه ملی را مورد بی مهری و بی حرمتی قرار دهد و بنویسد:
“من نمی دانم اگر کسی بخواهد در زیر سایه ی حکومت اسلامی زندگی کند و محتاطانه نقش اپوزیسیون منتقد این حکومت را نیز بازی کند، چرا باید زحمت پیام دادن به کنگره ی کسانی را بر خود هموار کند که ظاهراً مدعی اند برای «پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران» گرد هم آمده اند. براستی وسوسه ی دادن پیام باید تا چه حد باشد که شخص بخواهد، بدون رد شدن از خط قرمز رژیم، یعنی سکولاریسم، به ترفندی همچون مقایسه ی «سکولار دموکراسی» با «دموکراسی دینی، دموکراسی نظامی، یا دموکرسی فاشیستی» دست زده و آن را در ردیف این اعوجاجات تاریخی در اندیشه ی انسان معاصر قرار دهد؟”
اسماعیل نوری علا می افزاید:
از آنجا که من در گذشته از «سکولار دموکراسی بی خطر» و مغازله ی آن با اصلاح طلبی، و این روزها البته با«اعتدال گرائی!»، بسیار سخن گفته ام، در اینجا به مشخصات این فرقه ی فکری نمی پردازم و این مطلب را با اظهار تأسف از اینکه آقای مهندس زعیم برای مطرح بودن در عالم سکولار دموکراسی به پناهگاهی عمیقاً اصلاح طلب و ترفندی چنین کودکانه متوسل شده اند به پایان می برم.
کینه ی نوری علا به جبهه ملی ایران تا آنجاست که در گذشته نوشته است: «جبهه ملی سالها است که از داغ این کودتا بخود می‌پیچید تا اینکه “الاهه رحمت” را با ارفرانس به ایران آورد تا دولت موقت آنها بقدرت برسد». (۱)
گویا فراموش کرده است پاسخش به “نامه سرگشاده به همه مبارزان جنبش مردم ایران” را که در تاریخ دهم آذرماه ۱۳۵۷ در هفته نامه ایرانشهر به چاپ رسید. این نامه امیر پیشداد، مولود خانلری، حسین ملک و حسین مهدوی بود، که سعی کرده بودند با نگاهی سکولار تردید ها و سئوال هایی را که نسبت به جهت گیری دینی و نقش روحانیون در انقلاب داشتند مطرح کنند. او ۱۳ روز بعد در ۲۳ آذرماه ۱۳۵۷ مقاله ای با عنوان «اسلام واقعی که بت می‌شکند، نه آنکه بت می‌آفریند!»
خطاب به این روشنفکرهای سکولار نوشت و برای احمد شاملو، سردبیر مجله ایرانشهر فرستاد و شاملو این جوابیه را عینا در تاریخ ۲۳ آذر ۱۳۵۷ در هفته نامه ایرانشهر به چاپ رساند تا مردم خودشان قضاوت کنند. (۲)
نوری علا نوشت:
«امام خمینی پدیده‌ای تازه و دلگرم کننده در تاریخ تشیع است. او رهبر سیاسی جنبش است، جنبشی که تعریفی جز برانداختن ظلم و تقلید کورکورانه و شکستن بت‌های دیکتاتوری سیاسی و مذهبی ندارد. چه کسی امتحان کرده تا بداند آیا از همه علما به علم و دین واقف‌تر است یا نه؟ و چگونه این اعلمیت، در نتیجه، رهبری غیر انتخابی و تحمیلی، مردم را به تقلید از او کشانده است؟» [ت.ا.] (۲)
و در ادامه ی این مقاله نوری‌علا می‌نویسد:
«نه! امام خمینی را مردم «انتخاب» کرده‌اند، به جهت آنکه در عین علم به احکام شرع به مقام ارشدیت نیز رسیده است. او در پی آن نیست تا قشر روحانیت را حاکم بر سرنوشت ما کند، بلکه در پی آن است تا ما را از دیکتاتوری همه اقشار حاکم و خواستار اطاعت کورکورانه برهاند. و هر آن کس از روحانیت سنتی که در این راه قدم گذارد مقدمش گرامی است، اما اگر تردیدی در این راه از خود نشان دهد دیگر کسی برای رساله و اعلمیت و زهدش فاتحه هم نمی‌خواند.»
اوافزوده است: «امام خمینی پدیده‌ای تازه و دلگرم کننده در تاریخ تشیع است… امام خمینی را مردم انتخاب کرده‌اند» و پیش بینی می کند که خمینی «درپی آن نیست تا قشر روحانیت را حاکم بر سرنوشت ما کند، بلکه در پی آن است تا ما را از دیکتاتوری… برهاند». (۲)
بطوری که این نوشته ها نشان می دهد اسماعیل نوری علا در چسبیدن به خمینی از رهبران حزب توده هم، که البته هنوز به ایران برنگشته بودند، و بر سر خمینی به نظر واحد هم نرسیده بودند، بسی پیش است. بی جهت نیست که با بازگشت آن رهبران از دل و جان متن های منتشر شده در روزنامه ی مردم از طرف “نویسندگان” به نزدیکی شدید به حزب توده را در زیر امضاهای آنان امضا می کند. (٣)
دشمنی نوری علا با جبهه ملی ایران نیز ریشه ی دیگری ندارد.
عقیده ی عمیق نوری علا به خرافات تا آنجاست که در ژوئن ۲۰۱۲ پس از مرخص شدن از بیمارستان در برنامه ی یاران تلویزیون پارس به علیرضا میبدی می گوید:
بیماری سختی بود، بی اختیار به یاد حرف مادرم افتادم که می گفت: «خدا ترا عاقبت به خیر کند پسرم!» ، «الهی عاقبت به خیر بشی!» و من عاقبت به خیر شدم.”
توجه کنید که نوری علا پس از جان سالم به در بردن از یک بیماری قلبی، چگونه قافیه را باخته است
و بدون کمترین اطلاعی از «عاقبت به خیری» این مقوله را پیش کشیده است.(رجوع کنید به آرشیوبرنامه ی ضبط شده ی یاران در تلویزیون پارس، اواخر ژوئن ۲۰۱۲ )
معلوم نیست علم پزشکی و مهارت جراحان قلب در سلامتی او نقشی داشته یا فقط دعای مادرش بوده است.؟
راستی عاقبت به خیر شدن چیست؟
اکثر علمای دین بر این عقیده اند که “مدت کوتاه زندگی انسان در دنیا را با زندگی آخرتش، که بی کرانه و بی نهایت است و پایانی برای آن نیست، نمی توان مقایسه نمود. از این رو، تحمل سختی ها و مشکلات در دوره کوتاه زندگی دنیا اگر فرجامی نیکو داشته و همراه با سعادت اخروی باشد، از آن تعبیر به عاقبت به خیری میشود. ” و می گویند: “عاقبت به خیری یعنی اتصال به فیض و رحمت مطلق و بی نهایت و نیل به نقطه ای از قرب الهی که رضایت و خشنودی خدا از انسان و انسان از خدا را به دنبال داشته باشد، و طبیعت مطلق گرای انسان با رسیدن به مقصد و مطلق حقیقی، اشباع شود و به آرامش مطلق، دست پیدا کند”. (۴)
عقیده ی بالا، کاملا در تباین با برداشت آقای نوری علای “سکولار!” از “عاقبت به خیری” است، که در دوران نقاهت خود به یاد حرف مادرش افتاده و تصور می کند که عاقبت به خیر شده است.
چرا باید او با این سکولار بازی ها کاری کند که مغضوب خداوند قرار گیرد.!
شایان ذکر است که نوری علا از سالها پیش با جبهه ملی ایران درافتاده است و هربار نیز پاسخ خود را از طرفداران و اعضای حبهه ملی گرفته است. (۵)
آقای نوری علا که در روزگار نقدهای ادبی خود در جوانی برای ما “شاعران پیشرو” می تراشید و به تقلید از “موج نو” در سینمای فرانسه مُدِ “موج نو”ی شعر فارسی را به راه می انداخت، چون گفتیم “ترک عادت موجب مرض است”، در خارج از کشور هم خواست برای جبهه ملی ایران “رهبر” بتراشد؛ و هفته ها از پی هفته ها برای ما قدیمی های جبهه ملی ایران نسخه ی رهبر پیچید و چون ما او را از این عمل نامعقول منع کردیم دشمنی او بر ما دوچندان شد.
باری، این فیلسوف خودخوانده، بعد از خستگی از نقد ادبی، که در آن هر کس می تواند بنا به سلیقه و انتخاب خود آنچه دل تنگش می خواهد بگوید، آن هم در کشور ما، بعد از انقلاب متخصص در همه چیز شده، غافل از آنکه از قول عنصرالمعالی قابوس وشمگیر در قابوسنامه خوانده ایم “همه چیز را همگان دانند و همگان هنوز از مادر زاده نشده اند”. (۶)
برخی از هموطنان تنگ حوصله نیز از این کار او و کوشش در تخطئه ی دیگران به هم برآمده بر ایشان خرده گرفته و پرسیده اند«آخربگویید تخصص شما در چیست تا ما در آن دخالت نکنیم».
گویا این هموطنان ما توجه نکرده اند که یک فیلسوف، ولو خودخوانده، اجازه دارد در همه ی امور، از علمی تا فلسفی و سیاسی اظهار نظر نماید؛ بخصوص اگر خواننده ی مجله ی بسیار “علمی” تایم هم باشد؛ چه خوب است که خواننده ی کنجکاو ما به مقاله ی «چرا خدا را نیایش می کنیم» از این متخصص الهیات و فلسفه ی علمی رجوع کند!. (۷)
سپس می رسیم به اثبات اینکه همان دینی که درباره اش گفته بود رهایی بخش است، حامل آموزش شیادی، یعنی به قول خود او” تعامل با خدا”است؛ و ارائه ی برهان “علمی” اینکه “خداجویی” به عنوان مایه ای “مخمر” درغرایز نخستینِ بنی آدم برای “خداپرستی” و سپس”تعامل” با خدا برای جلب شفقت او و احتراز از خشم وی ودیعه گذاشته شده است.
نوری علا می نویسد:
«… ژن شناسان جهان رفته رفته به این امر باور کرده اند که «دانش مربوط به وجود خدای شبیه به انسان اما مقتدرتر از او» دانشی است که در طی قرن ها در وجود آدمی انباشته و مخمر شده و اکنون بصورت «وراثت ژنتیک» از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.»
«یعنی، انسان نه تنها با تصور خدا بدنیا می آید بلکه بصورتی مادرزادی بسیاری از راه های معامله با خدا را هم بلد است.»
«…بنظر من «نیایش» نام دیگر این تعامل است که آگاهی و نیاز به آن با انسان زاده می شود اما نحوه انجام آن را شرایط اجتماعی محلی تعیین می کنند.» (۸)
حال هرکس می تواند این اظهار لحیه های علمی نمای فیلسوف ما را بخواند و خود آزادانه قضاوت کند، و از خود نیز بپرسد که آیا “هنگام تولد بصورتی مادرزادی بسیاری از راه های معامله با خدا را هم بلد” بوده است، یا نه؟!
البته از ما این فکر دورباد که وسوسه ی رهبری سیاسی را بر یک فیلسوف منع کنیم؛ آخر ما سابقه ی افلاطون را هم در تاریخ فلسفه داریم! بخصوص فیلسوفی که مترصد آنست که هر زمان باد به بادبان چه کسانی می وزد تا او نیز همان جهت باد را در پیش گیرد؛ هواداران خمینی اعتنایی به او نکردند، همراه با نویسندگان مشتهر به هواداری از حزب توده به “امام” نامه ی بیعت و سرسپردگی امضاء می کند تا از قافله عقب نماند.
ما نه منکر آنیم که می توان اشتباه کرد و نه اینکه اصل اشتباه امری است طبیعی که پس از وقوف به آن شخص می تواند راه درست تری در پیش گیرد؛ و این برای هر کس می تواند رخ دهد. اما این یک چیزاست و یک روز سیاه را سفید و روز دیگر سفید را سیاه جلوه دادن چیز دیگری است.
تئوری تراشیدن برای رهبری دینی جنبش آزادیخواهی مردم، در وقتی که کسی کسی را به اینکار مجبور نکرده بوده، و روز دیگرمدعی رهبری دین زدایی از سیاست و ابداع “سکولاریسم”، که در ایران هم سابقه دارد و هم پیشروانی چون مصدق و صدیقی و بختیار، کاری دیگر است، که نام آن دیگر تنبه از خطا و انتخاب راه درست نیست.
آقای نوری علا که با دایر کردن یک سایت اینترنتی امر بر او مشتبه شده، جبهه ملی ایران را نیز همچون دیگر گروه های سیاسی که با او توافق و همکاری ندارند در عالم خیال رقیبی برای خود به حساب آورده و از سرکینه وعناد ، و به هر راه و وسیله سعی می کند ضمن مداخله در بحث های داخلی آن و تفتین از این راه، به این افراد و سازمان ها تهمت زده و با نوشتن مطالب توهین آمیز آنان را تحقیر و بدنام کند.
اما با این کارها او ” …عِرض خود می برد و زحمت ما می دارد”.
دکتر پرویز داورپناه
۹شهریورماه ۱۳۹۲ برابر ۳۱ اوت ۳ ۲۰۱
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مآخذ
(۱) نگاه کنید به مقاله محمد امینی در گویا نیوز
http://news.gooya.com/politics/archives/2012/10/148889.php
(۲) متن نامه ی نوری علا به احمد شاملوو مقاله اودر دفاع از رهبری آیت الله خمینی، هفته نامه ایرانشهر، ۲۳ آذرماه ۱۳۵۷ اسلام واقعی که بت می شکند، نه آنکه بت می آفریند! شاملوی گرامی!
چندی پیش جناب حسین ملک لطف کرده و یک نسخه از نامه سرگشاده ای را که هفته قبل در ایرانشهر چاپ شد برای من فرستاده بود. همان زمان مطالبی به فکرم رسید که چون دیدم آن نامه را کمتر کسی خوانده و من هم وسیله ای برای انتشار حرفهایم ندارم آنها را نانوشته و ناگفته رها کردم اما اکنون که تو آن را به دست چاپ سپرده ای و از دیگران هم خواسته ای در این مقوله شراکتی داشته باشند، من نیز دیگرباره به صرافت طرح آن مطالب افتاده ام و انشاء الله این مطالب آنقدرها هم ” بی منطق” نباشد که نتوانی چاپشان کنی.
دنباله مطلب در «احترام آزادی»:
http://ehterameazadi.blogspot.de/2012/05/blog-post_8727.html
(٣) نگاه گنید به نامهً مردم، ارگان مرکزی حزب توده ایران، شماره ٩١ ، سه شنبه ٢٢ آبان ماه ١٣۵٨ تلگرام گروهی از اعضای کانون نویسندگان ایران به امام خمینی را که امضای اسماعیل نوری علا نیز در آن دیده می شود:
«تلگرام گروهی ازاعضای کانون نویسندگان ایران به امام خمینی
«قم دفترامام
«حضورعالی آیت الله العظمی امام خمینی ، رهبرآزموده ورهشناس انقلاب اسلامی ایران
درتائید سیاست استوارضد امپریالیستی آن بزرگوار «درهم پیوستگی باموج بزرگ وتازه جنبش رهائی بخش ملی ایران، که بااشغال لانه فتنه انگیزی وجاسوسی سفارت امریکا ازسوی جوانان عزیز وارجمند دانشجوی ما میرود تابه اوج قله پیروزی برسد.
درهمگامی باقشرهای انبوه زحمتکش ومحروم ایران که انقلاب اجتماعی، استقرارعدل وبرابری، ونیل به حد
آبرومندی ازرفاه درسایه کارشریف وباروررا دنباله طبیعی و ضروری انقلاب سیاسی میدانند.
و به امید آن که خلق قهرمان ایران بامجاهدات جانبازانه خود موفق گردد تااستقلال سیاسی، اقتصادی، مالی،
نظامی وفرهنگی کشوررابه نحو اکمل تحقق بخشد، ودرسایه این چنین استقلال واقعی، حقوق وآزادیهای مدنی
واجتماعی رابرای همه افراد مردم وشرکت عملی شان را دراداره امورملی و محلی ، بدورازهرگونه تبعیض
تامین کند.
ما امضاکنندگان زیر، اعضای کانون نویسندگان ایران، که به فعالیت اخیراین کانون معترض بوده وهستیم،
اعلام میداریم که صف مبارزه ما همان صف واحد انقلاب به رهبری امام است وازاین پس نیز، همچنان که
درگذشته، نیروی اندیشه وقلم وبیان هریک ازما وقف خدمت به خلق وانقلاب خلقی واسلامی ایران خواهد بود
باسلام ودرود گرم انقلابی
محموداعتمادزاده (به آذین) سیاوش کسرائی امیرهوشنگ ابتهاج (سایه) فریدون تنکابنی محمدتقی برومند.
١۵ آبان ١٣۵٨
* * *
مردم طبق آخرین اطلاعی که بدست آورد، نامه فوق طی یک روز١۶ آبان به امضای ١۴ نفردیگرازاعضای کانون نویسندگان ایران نیزرسیده است ، بشرح زیرین:
مهدی اسفندیارفرد هانیبال الخاص علی امینی نجفی محمود برآبادی جاهد جهانشاهی محمد خلیلی جلال سرفراز اسدالله عمادی محمد قاضی کامبوزیا گویا غلامحسین متین ناصر موذن جمال میرصادقی ، هوشنگ ناظمی ( نیک آئین ) رحیم نامور
مردم شماره ٨٧ ، پنج شنبه ١٧ آبان ماه ١٣۵٨
ــ در این زمان عده ی دیگری از اینگونه نویسندگان عضو حزب توده یا مشتهر به هواداری از آن نیز امضای خود را در پای همان متن نهاده در روزنامه ی مردم ارگان رسمی آن منتشر کردند:
برپشتیبانی اعضای کانون نویسندگان ایران ازتلگرام ۵ عضو سرشناس کانون
محموداعتمادزاده ( به آذین) سیاوش کسرائی امیرهوشنگ ابتهاج ( سایه) فریدون تنکابنی محمدتقی
برومند
١۵ آبان ١٣۵٨
به امام خمینی افزوده میشود.
طبق اطلاع رسیده آقایان زیر نیز پشتیبانی خودراازتلگرام ۵ عضو سرشناس کانون نویسندگان ایران به امام خمینی اعلام داشته اند.
امیرحسین آریان پور، ناصرایرانی، اصغرالهی ، محمدرضا اصلانی، محمدپورهرمزان، ناصرپورقمی،
جعفرجهانبخش، بهرام حبیبی ، بهاالدین خرمشاهی ، بهرام داوری، رکن الدین خسروی، محمد زهری،
منوچهرشیبانی، احسان طبری، نازی عظیمی، محمد رضا فشاهی، کامران فانی ، بهزاد فراهانی ، جعفرکوش
آبادی، پرویز مسجدی، محمدعلی مهمید، کیومرث منشی زاده، نصرت الله نوحیان ( نوح اسماعیل نوری علا
مردم شماره ٩١ ، سه شنبه ٢٢ آبان ماه ١٣۵٨
(۴) نگاه کنید به پایگاه حسین انصاریان، عاقبت به خیر شدن چیست؟
http://www.erfan.ir/article/article.php?id=17893
(۵) نگاه کنید به مقاله ی نوری علا کیست و چه می خواهد
http://asre-nou.net/php/view.php?objnr=1433
(۶) نگاه کنید به آرشیو آثار اسماعیل نوری علانوری علا در همه ی زمینه ها
http://www.puyeshgaraan.com/NoorialaWorks.htm
(۷) «چرا خدا را نیایش می کنیم»
http://www.puyeshgaraan.com/ES.Notes/2006/ES.Notes.042806-niyaayesh.htm
(۸) شمه ای از فلسفه و الهیات درآرشیو آثار اسماعیل نوری علا
http://www.puyeshgaraan.com/NoorialaWorks.htm
از: احترام آزادی
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید