پیام بهرام بیضایی بعد از جایزهٔ «باشو، غریبۀ کوچک»: به همۀ قربانیان بی‌گناه آن جنگ بی‌معنا درود می‌فرستم

شنبه, 15ام شهریور, 1404
اندازه قلم متن

رادیو فردا

فیلم «باشو، غریبۀ کوچک» ساخته بهرام بیضایی ۴۰ سال پس از ساخت بار دیگر از جشنواره‌های بین‌المللی جایزه گرفت و این بار نسخۀ ترمیم شده آن در بخش کلاسیک‌های جشنواره معتبر ونیز جایزهٔ بهترین فیلم را گرفت.

این فیلم داستانی درباره باشو، یک کودک اهل جنوب ایران است که در زمان جنگ ایران و عراق به شهرهای شمالی ایران پناهنده می‌شود. جایی که یک زن شمالی با نام «نایی» بدون آن‌که زبان این کودک را بداند، او را در کنار فرزندانش پناه می‌دهد.

از فیلم «باشو، غریبۀ کوچک» به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران نام برده می‌شود. نقش‌آفرینی سوسن تسلیمی در نقش نایی از ستایش شده‌ترین نمونه‌های بازیگری زن در سینمای بعد از انقلاب بهمن ۵۷ محسوب می‌شود.

این فیلم از زمان ساخت تا نمایش نزدیک به چهار سال در توقیف ماند و تنها زمانی در بخش فیلم‌های کودکان و نوجوان هفتمین جشنواره فیلم فجر در بهمن سال ۱۳۶۷ اجازه نمایش پیدا کرد که جنگ ایران و عراق به پایان رسیده بود.

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تهیه‌کننده این فیلم است و پس از رفع توقیف، آن را در چند جشنوارهٔ مهم بین‌المللی شرکت داد. از آن زمان ارزش‌های این فیلم هرچه بیشتر کشف شد.

نسخۀ ترمیم شده این فیلم در استودیوی روشنا در ایران تهیه شد و نخستین بار در بخش کلاسیک‌های جشنوارهٔ ونیز ۲۰۲۵ همراه با نسخه‌های ترمیم شدهٔ ۱۷ فیلم دیگر ازجمله آثاری از استنلی کوبریک، کریشتف کیشلوفسکی و پدرو آلمادوار به نمایش درآمد.

در مراسم اختتامیهٔ جشنوارهٔ ونیز، جایزهٔ فیلم «باشو، غریبه‌ی کوچک» را محمد رسول‌اف، فیلمساز شناخته شدهٔ ایرانی به نمایندگی از بهرام بیضایی دریافت کرد و پیامی از او را خواند. در این پیام آقای بیضایی جنگ ایران و عراق را «بی‌معنا» خوانده و به همه قربانیان آن ادای احترام کرده است.

بهرام بیضایی سرصحنه فیلمبرداری فیلم «باشو، غریبه‌ی کوچک»
بهرام بیضایی سرصحنه فیلمبرداری فیلم «باشو، غریبه‌ی کوچک»

متن کامل پیام بهرام بیضایی را مطابق رسم‌الخط او در ادامه می‌خوانید:

«حالا درست چهل سال از فیلمبردارى باشو غریبه‌ى کوچک در شمال و جنوب ایران مى‌گذرد. تابستان گرمى بود مثل همین روزها؛ هر حرفى که در آن جنگ ستوده نمى‌شد به تهدید و قویا ممنوع بود ولى آیا پناه دادن به یک کودکِ مهاجر جنگ زده هم ممنوع بود؟ ‌
با این فیلم همکاران، ریشه‌ى کار مرا در کانون زدند و فیلم نزدیک به چهار سال کنار نهاده شد. ولى امروز چهل سال بعد با کمال فروتنى به همه‌ى قربانیان بى گناه آن جنگ هشت ساله‌ى بى‌معنا درود مى‌فرستم و نفرین مى‌ماندم به همه‌ى سودبران هر جنگى!»


به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید

هنوز نظری اضافه نشده است. شما اولین نظر را بدهید.