دونالد ترامپ با سنبه ى پر زور وارد میدان شده است. اکنون سه روز است که او و اعضاى دولت اش صریحا جمهورى اسلامى را خطاب قرار مى دهند. این که جمهورى اسلامى در حال اضمحلال بود و برجام و ١۵٠ میلیارد دلار پول آزاد شده توسط امریکا، او را نجات داد، یا دولت امریکا رسما به جمهورى اسلامى به خاطر هوا کردن موشک هاى بالستیکى اخطار مى دهد مواردى نیست که ما در گذشته به این صراحت دیده باشیم.
رفتار جمهورى اسلامى هم که در مقابل سنبه ى پر زور، همیشه سکوت بوده است و شعار زیادى ندادن و حل مشکلات را به دست زمان و اختلافات امریکا با جهان و مردم ضد جنگ سپردن. ولى ترامپ در این زمینه هم بى توجه به عوارض جهانى عمل مى کند. با نخست وزیر استرالیا که یکى از متحدان استراتژیک امریکا بوده و هست به زبان پرخاش سخن مى گوید و در میانه ى مکالمه، آن را قطع مى کند؛ به نظر انگلستان که نزدیک ترین متحد خود است وقعى نمى نهد؛ به جامعه ى اروپا بى محلى مى کند… به عبارتى رفتارى دارد از موضع بالا و از جانب رییس یک کشور مقتدر و بسیار قدرتمند به نام امریکا که همه ى جهان باید تابع نظرات او باشند.
واکنش جمهورى اسلامى در مقابل ترامپ بسیار جالب است. در زمانى که ارتش امریکا وارد عرصه ى عراق و افغانستان شد، جمهورى اسلامى و رهبر، با اندرز هاشمى رفسنجانى، حرف زیادى نزدند و لام تا کام سخن نگفتند. احساساتى هاى حکومت هم که تصور مى کردند جمهورى اسلامی واقعا صاحب قدرت است و شعار دادن ها و لاف و گزاف هاى او از سرِ همین قدرت است، تا خواستند صدا بالا ببرند و به یارى برادران (!) عراق و افغانستان بشتابند، از بالا فرمان، «خفه باش» آمد و در پشت پرده، مذاکراتى صورت گرفت که جمهورى اسلامى در صورت ضرورت حتى مى تواند به امریکا کمک کند، و امریکا هم که نمى خواست با جمهورى اسلامى جبهه جدیدى بگشاید، از کنار ایران گذشت.
اما ترامپ ظاهرا اهل سکوت و در پشت پرده مذاکره کردن و امتیاز دادن و امتیاز گرفتن نیست. و حال باید دید که سکوت جمهورى اسلامى و آیت الله خامنه اى و مودب شدن ناگهانىِ دستگاه حکومتى چه نتیجه ى مثبتى براى آن ها خواهد داشت. بیانیه ى ٢٢٠ تن از نمایندگان مجلس شوراى اسلامى مبنى بر ضرورت افزایش توانمندى هاى موشکى جمهورى اسلامى و تقویت بنیه دفاعى در چهارچوب راهبرد بازدارندگى بسیار مودبانه و با حداقل استفاده از نام کشور امریکا بود و از طلبکارى و گردن کشى در آن مطلقا خبرى نبود.
البته خامنه اى طى چند روز آینده براى تامین خواسته ى هواداران اش سخنانى خواهد گفت و اشاره ى غیر مستقیم به رفتار سیاسى ترامپ و امریکا خواهد داشت از موضع بالا و حکیمانه (!)، و گرفتن ژست اهمیت نداشتن این رفتارها و تاکید بر قدرت بى حد و حصر جمهوری اسلامى در مقابل متجاوزان احتمالى و پند و اندرز دادن به «این آقا که تازه بر سر کار آمده» و امثال این ها. ولى ریشه ى این بى خیالى و سخنان عادى که گویى اتفاق خاصى در جهان به وقوع نپیوسته در ترس است؛ ترسى که از هم اکنون نیروهاى نظامى جمهورى اسلامى را به حالت آماده باش کامل در مقابل تهدیدهاى احتمالى در آورده است.
عاقبت این مناقشات به کجا خواهد انجامید، قابل بیان نیست. همین که رهبر جمهورى اسلامى با ترامپ دهن به دهن نگذارد، استراتژى مناسبى ست براى حفظ و بقاى جمهورى اسلامى. ولى ترامپ جمهورى اسلامى را به صورت هاى مختلف تحریک خواهد کرد و منتظر واکنش تند او خواهد بود تا مهره هاى دومینو شروع به فرو ریختن کنند…
از: گویا
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید