مغلطه فرخ

پنجشنبه, 23ام فروردین, 1397
اندازه قلم متن

باز دوباره شمیمی از زلف عنبربوی فرخ در هوا پراکنده شد و نسیم مشک تاتاری را خجل کرد.

چندی پیش شیرین عبادی در گفتگوئی با بلومبر، به گذار از نظام جمهوری اسلامی به گونه ای آشکارتر از سخنانِ پیشین خود، پس از آغاز خیزش فرودستان، پافشاری کرده است.

اگر چه زیرکانه و با بهره گیری نادرست از شعاری که در گوشه ای از خیزش دیماه در برگزاری رفراندم داده شد، از رفراندم پیشنهادی ۱۵ نفری خود و دیگر رفراندمیست ها پشتیبانی می کرد، که تنها ترفندی بود برای فرونشاندن جنبش  فرودستان، آنهم با دم خروس هائی همچون ملا کدیورِ هم غزه هم لبنان و قدیانیِ سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و محسن چریک، برای آنکه نمونه هائی چند بدست داده باشم. اما پاسخ فرخ( نگهدار) به شیرین از پاسخ فرهاد به شیرین جانگدازتر است.

 فرخ در پشتیبانی از  ًاصلاح طلبی ً و از رهگذر آن ولی فقیه همچون دیوانه ای از خانه برون تاخته و به همان مغلطه ای دست یازیده که مصطفی تاجزاده در  نخستین روزهای خیزش فرودستان و بسیار شتابزده و  دیرزمانی پیش از او برای هراساندن لایه های میانی جامعه از پیوستن به خبزش دیماه ۹۶ آورده بود. مغلطه فرخ اینست که َ اگر ما توانِ تحمیل اصلاحاتی را به رژیم نداریم چگونه می توانیم آنرا براندازیم؟ َ

این مغلطه آشکارتر و رنگ و رو رفته تر از آنست که به دیده نیاید. درست وارونه شمیم فرخی، هم به گواه آزمون تاریخی دویست ساله گذشته انقلاب های بزرگ جهان و آزمون ویژه ی ایرانیان در همین چهل سال گذشته و هم با داشتن بهره ی کمی از دانش های تاریخ، جامعه شناسی سیاسی و دانش سیاسی، آنجا که نمی توان اصلاحاتی را بر رژیمی تحمیل کرد، براندازی آن در دستور کار قرار می گیرد و این وارونه کاری در مغلطه فرخ همان دمیدن در شهنای از سر گشاد آنست.

در پیوند با خیزش دی ماه ۹۶ خورشیدی، یکی دو تن از ً اصلاح طلبان ً چنان شتابزده و ترسیده به میدان آمده و در خوار شماری آن و بیم و نگرانی از پیشرفت احتمالی آن به جنبشی انقلابی از یک سو و پیرایه بستن به رژیم تئوکراسی شیعی یا حکومت فقیهان شیعه از سوی دیگر اینجا و آنجا سخنانی رانده و پر یاوه سروده اند و جای آن دارد که به آنچه گفته اند نگاهی بیاندازیم و درستی و نادرستی آن سخنان را بسنجیم.

یکی از آنها آقای تاج زاده است که در باره سوریزاسیون یا سوئیزاسیون ایران می گوید و می کوشد لایه های میانی جامعه ایرانی را از پیشرفت خیزش دیماه به جنبشی انقلابی و براندازی و بر چیدن بساط فقیهان شیعه بترساند و در سراسر گفتار او چندین دژ فرنود آشکاردیده می شود که پرداختن به همه آنها در مجالِ این مقال نیست بجز دو تای آنها که از این قرارند:

یکی آنجا که او در رد گفتار براندازان می گوید ً: اگر شما نمی توانید یک انتخابات آزاد را به رژیم تحمیل کنید چگونه قادر خواهید بود که آنرا براندازید؟ ً انتخابات آزاد به زعم او انتخاباتی است که سرند شورای نگهبان را از سر راه نامزدهای جناح های دو گانه اصول گرا و اصلاح طلب بردارند تا اصلاح طلبان شانسِ بیشتری در انتخاب شدنِ نامزدهای خود و از این رهگذر سهم بیشتری در نهادهای انتخابی ساختار اقتدار سیاسی همچون مجلس و ریاست جمهوری و مجلس خبرگان رهبری بدست آورند.

همه ی داستان ًاصلاح طلبی ً و چکیده و فشرده آن نیز همین انتخابات آزاد است. به زبان دیگر اقای تاج زاده این را می گوید که اگر نتوان اصلاحات را به رژیم تحمیل کرد چگونه می توان آن را برانداخت یا انقلاب کرد. و دژفرنود(مغلطه) او درست در همینجاست زیرا در بررسی ها و پژوهش های دانش سیاسی در باره چگونگی روی دادن انقلابها در دو سده گذشته دانسته شده است که هر گاه نتوان اصلاحاتی را به رژیمی تحمیل کرد و خودِ رژیم سدی در برابر اصلاحات شده است فرایند انقلاب آغاز می شود و دیر یا زود انقلاب روی میدهد. این را از جستاری در ۴ بخش پیوسته بنام انقلاب و اصلاح از این نگارنده که در ۵ فوریه ۲۰۱۸ برای سایت های  ایران لیبرال  و میهن تی وی نوشته بودم آورده ام و در بایگانی هر دو سایت می توانید آنها را بخوانید. اگر رژیم شاه بهنگام به اصلاحاتی سیاسی در ساختار اقتدار سیاسی خودکامه(اتوریتر) تن داده بود مردم بی گمان از انقلاب روی بر می تافتند و با گذاری مسالمت آمیز از دیکتاتوری به دموکراسی دست می یافتند و بازگشت به قانون اساسی مشروطه نقطه عزیمتی برای اصلاحات سیاسی قرار می گرفت  و ما هرگز پدیده شوم و ایران بر باد ده حکومت فقهای شیعه را نمی داشتیم و از آنجا که چنین نشد جامعه بسوی انقلابی کور گروید که از سوی دیگر آن تئوکراسی شیعی بیرون آمد و نخستین و تنها تئوکراتیسم جهان پدیدار شد.

چه چیز تئوکراسی شیعی را می خواهید اصلاح کنید؟

قانون اساسی آن که هیچ جائی برای اصلاح بنیادی در آن نمی یابید و تنها قوانینی برگرفته از فقه شیعی هستند؟

نهاد ولایت فقیه را که به یاری پاسداران و بسیجیان چاقوکش زنجیری خود، بزرگترین بازدارنده هر اصلاح بنیادی است؟مجلس پوشالی و فرمایشی آن و یا ریاست جمهوری تدارکاتچی آن؟

هیچ گوشه ای از آن نه تنها اصلاح پذیر نیست که فساد، ناکارآمدی و سترونی و بیدادگری مردمکش آن همه و همه ساختاری هستند. بیست سال پس از آزمون اصلاح طلبی و به هرز رفتن انرژیهای سیاسی جامعه و فربه تر شدن تئوکراسی ملایان و فقهای شیعه چه چیزی به دست مردم آمد؟ هیچ، از هیچی که آیت الله هیچ در ورودش به ایران گفت هیچ تر.

ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش – بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

 آریو مانیا  استکهلم – ۱۰ آپریل ۲۰۱۸

از: ایران لیبرال


به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید

هنوز نظری اضافه نشده است. شما اولین نظر را بدهید.