طبق اسنادی که در اختیار «ایران وایر» قرار گرفته‌اند، «محمدباقر قالیباف» زمانی که شهردار تهران بود، ۲۳ واحد مسکونی و زمین رها شده را در اختیار اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرار داد تا در طرحی موسوم به «شهید شاطری»، به مصرف «خانه‌‌های امن» برسد؛ همان خانه‌هایی که به شهادت بسیاری از متهمان سیاسی و عقیدتی، شکنجه‌گاه و محلی برای پرونده‌سازی، به‌ویژه برای متهمان سیاسی به شمار می‌روند.

نام محمدباقر قالیباف را که امروز بر مسند ریاست‌ مجلس شورای اسلامی تکیه زده است، در پرونده‌های فساد، تخلف و سرکوب بسیار شنیده‌ایم؛ از تخلفات مالی و املاک نجومی گرفته تا فرماندهی سرکوب تظاهرات دانشجویی. طرح پرونده‌های فساد‌های مالی او هیچ‌وقت به نتیجه نرسید و بعد از سرکوب دانشجویان در سال ۱۳۷۸ هم ارتقا مقام یافت.
حالا از پرده دیگر قالیباف می‌خواهیم رونمایی کنیم؛ همکاری امنیتی او با سازمان اطلاعات سپاه در تخصیص شکنجه‌گاه به این نهاد امنیتی که خودش هم جدا از آن نیست.

***

سندی از مراودات مالی امنیتی شهرداری تهران با سپاه پاسداران در اختیار «ایران‌وایر»‌ قرار گرفته که حاکی از تخصیص ۲۳ عرصه ملکی تحت تصرف شهرداری تهران در دوران شهرداری محمدباقر قالیباف، رییس کنونی مجلس شورای اسلامی برای استفاده خانه‌های امن به سپاه است؛ ۲۳ مکان تحت عنوان‌های «پارکینگ عمومی»، «زمین رها شده»، «زمین بلا استفاده تصرفی» و چندین «واحد مسکونی» در یک ساختمان که تحت عنوان طرح شهید شاطری در اختیار سپاه قرار گرفتند.

این عنوان‌ها و عبارت‌ها ناخودآگاه یادها را به سمت زمین‌ها و ساختمان‌های تصرف‌ شده توسط جمهوری اسلامی از آن‌هایی می‌‌برد که املاک‌شان را به دلایل سیاسی از دست داده‌اند. این روند از ابتدای روی کار آمدن جمهوری اسلامی در دستور کار حکومت قرار گرفت. حکومت با زندانی کردن، کشتن و تبعید کردن افراد سیاسی و عقیدتی، املاک آن‌ها را به تصرف خود در آورد؛ به طوری‌ که نه فقط این املاک را میان حکومت‌داران تقسیم کرد بلکه از برخی از آن‌ها به عنوان اماکن عملیات‌های امنیتی استفاده برده است.

این ۲۳ مکان هم توسط شهردار سابق و رییس کنونی مجلس در اختیار نهاد امنیتی اطلاعات سپاه قرار گرفته است. خانه‌های امن مکان‌های بی‌نام و نشانی هستند که مورد استفاده‌های بسیاری قرار می‌گیرند؛ از پایگاه عملیات تا محلی برای بازجویی و شکنجه.

متهمان سیاسی و عقیدتی یا معترضان بسیاری هستند که بعد از بازداشت نمی‌دانند به کجا برده شده‌اند؛ ساختمان‌هایی که ممکن است آپارتمانی مسکونی باشند یا ویلاهایی بزرگ در ناکجاآباد.

نهادهای بازداشت‌ کننده، متهمان را بعد از بازداشت، در خودروهایی سوار می‌کنند، به آن‌ها چشم‌بند می‌زنند، سرشان را زیر صندلی‌ها نگه می‌دارند، مسیر حرکت خودرو را تغییر می‌دهند و آن‌قدر می‌چرخانند تا مسیر و منطقه را به خاطر نسپارند. اگرچه از نظر قانونی این خانه‌های امن چه برای سپاه باشد، چه برای وزارت اطلاعات یا حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی و یا حفاظت اطلاعات نیروهای مسلح، باید تحت نظارت قوه قضاییه باشند اما در عمل هیچ نظارتی بر آن‌ها نیست.

در مرحله‌ای که متهمان و معترضان بازداشت می‌شوند، امکان انتخاب وکیل ندارند. آن‌ها صرفا می‌توانند از وکلایی استفاده کنند که مورد تایید قوه قضاییه هستند؛ وکلایی که هم‌راستا با نهادهای امنیتی و قوه قضاییه، به جای دفاع از موکل، در پرونده‌سازی علیه او همکاری می‌کنند.

طبق قانون جمهوری اسلامی، متهم در شرایطی می‌تواند وکیل انتخاب کند که از مرحله بررسی و بازپرسی رها شده باشد و پرونده‌اش به دادگاه برود. در ویدیوها و شهادت‌های متهمان سیاسی و همین‌طور معترضان خیابانی، از جمله تظاهرات‌های سال‌های ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ مشخص شده است که بازداشتی‌ها به اماکنی بی‌نام و نشان برده می‌شوند. از مکان‌هایی که مراحل پرونده‌سازی و بازجویی در آن‌ها جریان دارد، همین خانه‌های امن هستند که البته برای اقدامات عملیاتی دیگر هم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مبلغ این ۲۳ مکان که برای خانه‌های امن در نظر گرفته شده‌اند، به جز طرح‌های دیگر، بیش از ۶۴۵ میلیارد ریال برآورد شده که مبنای آن هم کارشناسی است که در سنوات قبل انجام شده است.

برخی از این اماکن در سال‌های ۱۳۹۴، ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ تحویل سپاه داده شده‌اند.
به طور کلی، می‌توان گفت در هر منطقه از تهران، مکانی برای بازجویی، شکنجه و اقدامات امنیتی تحویل اطلاعات سپاه داده شده است:

۱. منطقه ۱، هفت واحد آپارتمان در ساختمان مسکونی در بزرگراه صدر، قیطریه، بهار شمالی به قیمت ۵۱ میلیارد و ۳۲۱ میلیون ریال.

۲. منطقه ۲، پارکینگ عمومی واقع در خیابان شهید خرمرودی که بی‌استفاده رها شده بود، به قیمت ۳۰ میلیارد ریال.

۳. منطقه ۳، کاربری مسکونی در ده ونک، خیابان شرافتی، خیابان غنچه که بی‌استفاده بود، به قیمت ۱۸ میلیارد و ۴۸ میلیون و ۶۰۰ هزار ریال.

۴. منطقه ۳، کاربری مسکونی واقع در ده ونک، خیابان شرافتی که بی‌استفاده بود، به قیمت ۲۰ میلیارد و ۲۵۰ میلیون ریال.

۵. منطقه ۴، در حال ساخت برای مجتمع تجاری واقع در خیابان کرمان، خیابان موسایی به قیمت ۳۹ میلیارد ریال.

۶. منطقه ۵، کاربری مسکونی واقع در بزرگراه شهید علامه جعفری، خیابان ایران‌پویا که بی‌استفاده بود، به قیمت ۲۷ میلیارد و ۷۵۵ میلیون ریال.

۷. منطقه ۵، پارکینگ طبقاتی واقع در بلوار فردوس غرب که بدون استفاده بود، به قیمت ۷۸ میلیارد و ۸۲۹ میلیون ریال.

۸. منطقه ۶، هفت طبقه مسکونی در خیابان توانیر، میدان شهید عباس‌پور به قیمت ۶۱ میلیارد و ۵۰۰ میلیون ریال.

۹. منطقه ۷، کاربری مسکونی در خیابان مدنی به قیمت ۲۷ میلیارد ریال.

۱۰. منطقه ۸، زمین بدون استفاده واقع در خیابان نظام‌آباد با کاربری مسکونی به قیمت ۲۰ میلیارد ریال.

۱۱. منطقه ۹، کاربری مسکونی رها شده در بزرگراه فتح، روبه‌روی پایگاه شکاری به قیمت ۴۲ میلیارد و ۵۱۰ میلیون ریال.

۱۲. منطقه ۱۱، ساختمان تجاری بدون استفاده در خیابان قزوین که گفته شده محل تجمع معتادان است، به قیمت ۴۱ میلیارد و ۵۹۵ میلیون و ۲۰۰ هزار ریال.

۱۳. منطقه ۱۳، زمین رها شده با کاربری مسکونی واقع در بزرگراه امام علی، ضلع جنوب شرقی تقاطع خیابان صفا به قیمت ۲۳ میلیارد و ۷۳۸ میلیون و ۶۰۰ هزار ریال.

۱۴. منطقه ۱۴، زمین با کاربری مسکونی در بزرگراه محلاتی، چهارراه میثم، خیابان شهید کیانی به قیمت ۱۳ میلیارد و ۸۰۰ میلیون ریال.

۱۵. منطقه ۱۵، زمین با کاربری آموزشی واقع در مسعودیه، خیابان کلهر به قیمت ۳۰ میلیارد ریال.

۱۶. منطقه ۱۶، زمین محصور بدون استفاده در بلوار شهید دستواره، ضلع شمالی کارگاه اصلی مترو علی‌آباد به قیمت ۱۰ میلیارد ریال.

۱۷. منطقه ۱۷، کاربری مسکونی فاقد سند- تصرفی، واقع در خیابان زمزم به قیمت ۱۵ میلیارد ریال.

۱۸. منطقه ۱۸، کاربری مسکونی حصارکشی شده در خیابان نوروزآباد، خیابان ابوسعید غربی به قیمت ۳۲ میلیارد و ۱۹۷ میلیون و ۴۰۰ هزار ریال.

۱۹. منطقه ۱۹، کاربری مسکونی رها شده در خیابان دولتخواه، ضلع شمالی ناحیه ۳ شهرداری به قیمت ۹ میلیارد و ۳۰۱ میلیون و ۴۰۰ هزار ریال.

۲۰. منطقه ۱۹، کاربری مسکونی رها شده در خیابان دولتخواه، ضلع شمالی ناحیه ۳ به قیمت ۹ میلیارد و ۳۰۲ میلیون و ۸۰۰ هزار ریال.

۲۱. منطقه ۲۰، زمین رها شده در شهر ری، خیابان ۱۳آبان به قیمت ۹ میلیارد و ۵۷ میلیون و ۳۰۰ هزار ریال.

۲۲. منطقه ۲۰، کاربری مسکونی زمین بلاتکلیف رها شده در شهر ری، خیابان شهید رجایی به قیمت پنج میلیارد و ۹۵۴ میلیون ریال.

۲۳. منطقه ۲۲، کاربری واحد آموزشی و فرهنگی واقع در کوهک، خیابان بیگدلی به قیمت ۲۸ میلیارد ریال.

اما هر کدام از این املاک امروز به چه قیمت هستند؟

تمامی این قیمت‌ها را می‌توان در محدوده یک سوم تا یک چهارم امروز نسبت به زمان تحویل قرارداد در نیمه نخست دهه ۹۰ شمسی برآورد کرد. حتی با این برآورد هم شهرداری همان زمان این اماکن را به ثمن بخس در اختیار سپاه پاسداران قرار داده است.
البته آدرس دقیق این اماکن نزد «ایران‌وایر»‌ محفوظ است اما محدوده قیمت‌های امروز، یعنی در سال ۱۴۰۰ نسبت به آدرس خانه‌های امن، به شکل تقریبی برآورد زیر را در گفت‌وگو با بنگاه‌های معاملات ملکی می‌دهد:

۱. منطقه ۱، هفت واحد آپارتمان در ساختمان مسکونی در بزرگ‌راه صدر، قیطریه، بهار شمالی، قیمت کنونی ۲۲ متر زمین ۴۸۰ میلیارد ریال.

۲. منطقه ۲ تهران، پارکینگ عمومی واقع در خیابان شهید خرمرودی که بدون استفاده رها شده بود، قیمت کنونی ۳۵۰ میلیارد ریال.

۳. منطقه ۳، کاربری مسکونی ده ونک، خیابان شرافتی، خیابان غنچه که بی استفاده بود، قیمت کنونی ۱۷۰ میلیارد ریال.

۴. منطقه ۳، کاربری مسکونی واقع در ده ونک، خیابان شرافتی که بدون استفاده بود، قیمت کنونی ۲۲۰ میلیارد ریال.

۵. منطقه ۴، در حال ساخت برای مجتمع تجاری واقع در خیابان کرمان، خیابان موسائی، قیمت کنونی پیش از تبدیل به مجتمع تجاری ۴۷۰ میلیارد ریال.

۶. منطقه ۵، کاربری مسکونی واقع در بزرگراه شهید علامه جعفری، خیابان ایران‌پویا که بدون استفاده بود، قیمت کنونی ۴۸۰ میلیارد ریال.

۷. منطقه ۵، پارکینگ طبقاتی واقع در بلوار فردوس غرب که بدون استفاده بود، قیمت کنونی ۵۸۰ میلیارد ریال. 

۸. منطقه ۶، هفت طبقه مسکونی در خیابان توانیر، میدان شهید عباس‌پور، قیمت کنونی زمین ۵۰۰ میلیارد ریال. 

۹. منطقه ۷، کاربری مسکونی در خیابان مدنی، قیمت کنونی ۲۰۰ میلیارد ریال.

۱۰. منطقه ۸، زمین بدون استفاده واقع در خیابان نظام‌آباد با کاربری مسکونی، قیمت کنونی ۲۳۰ میلیارد ریال. 

۱۱. منطقه ۹، کاربری مسکونی رها شده در بزرگراه فتح، روبه‌روی پایگاه شکاری، قیمت کنونی ۴۰۰ میلیارد ریال.

۱۲. منطقه ۱۱، ساختمان تجاری بدون استفاده در خیابان قزوین که گفته شده محل تجمع معتادان است، قیمت کنونی هزار میلیارد ریال.

۱۳. منطقه ۱۳، زمین رها شده با کاربری مسکونی واقع در بزرگراه امام علی، ضلع جنوب شرقی تقاطع خیابان صفا، قیمت کنونی ۳۲۰ میلیارد ریال. 

۱۴. منطقه ۱۴، زمین با کاربری مسکونی در بزرگراه محلاتی، چهارراه میثم، خیابان شهید کیانی، قیمت کنونی ۱۷۰ میلیارد ریال. 

۱۵. منطقه ۱۵، زمین با کاربری آموزشی واقع در مسعودیه، خیابان کلهر، قیمت کنونی ۴۰۰ میلیارد ریال. 

۱۶. منطقه ۱۶، زمین محصور بدون استفاده در بلوار شهید دستواره، ضلع شمالی کارگاه اصلی مترو علی‌آباد، قیمت کنونی ۶۰۰ میلیارد ریال. 

۱۷. منطقه ۱۷، کاربری مسکونی فاقد سند -تصرفی، واقع در خیابان زمزم، قیمت کنونی ۲۲۰ میلیارد ریال. 

۱۸. منطقه ۱۸، کاربری مسکونی حصارکشی شده در خیابان نوروزآباد، خیابان ابوسعید غربی، قیمت کنونی ۵۰۰ میلیارد ریال. 

۱۹. منطقه ۱۹، کاربری مسکونی رها شده در خیابان دولتخواه، ضلع شمالی ناحیه ۳ شهرداری، قیمت کنونی ۱۴۰ میلیارد ریال. 

۲۰. منطقه ۱۹، کاربری مسکونی رها شده در خیابان دولتخواه، ضلع شمالی ناحیه ۳ شهرداری، قیمت کنونی زمین ۱۴۰ میلیارد ریال.

۲۱. منطقه ۲۰، زمین رها شده در شهر ری، خیابان ۱۳ آبان، قیمت کنونی ۸۰۰ میلیارد ریال.  

۲۲. منطقه ۲۰، کاربری مسکونی زمین بدون تکلیف رها شده در شهر ری، خیابان شهید رجایی، قیمت کنونی ۱۲۰ میلیارد ریال. 

۲۳. منطقه ۲۲، کاربری واحد آموزشی و فرهنگی واقع در کوهک، خیابان بیگدلی، قیمت کنونی زمین ۴۵۰ میلیارد ریال.

با توجه به این اسناد و برآورد قیمت‌های پیشین و امروز، به نظر می‌رسد که قالیباف در همکاری امنیتی و تخصیص شکنجه‌گاه به اطلاعات سپاه کم نگذاشته است.

البته جدا از اسنادی که در اختیار «ایران‌وایر»‌ قرار گرفته است، بر اساس اطلاعات کسب شده، محمدباقر قالیباف نه فقط در تهران بلکه در شهرستان‌های ایران هم اماکنی را برای استفاده امنیتی زیر سایه خانه‌های امن در اختیار سپاه پاسداران و واحد اطلاعات سپاه قرار داده است.

به روایت بسیاری از متهمان سیاسی طی سال‌های اخیر، رفتار نیروهای اطلاعات‌ سپاه بسیار خشونت‌بارتر از دیگر نهادهای امنیتی، از جمله وزارت اطلاعات و حفاظت اطلاعات قوه قضاییه است. اگرچه آن‌ها هم در خشونت، زبانزد هستند. اما نیروهای اطلاعات سپاه خشونت رفتاری و کلامی گسترده‌‌تری علیه متهمان و بازداشتی‌های سیاسی اعمال می‌کنند و هیچ نیرویی بازدارنده آن‌ها نیست و خود را مقابل هیچ نهادی پاسخ‌گو نمی‌دانند؛ انگار که ختم‌الکلام و تعیین‌کننده نهایی باشند.

اردیبهشت ۱۴۰۰، شورای شهر تهران در جریان دویست و نودمین جلسه خود، مساله تحقیق و تفحص پیرامون مبانی حقوقی و گزارش عملکرد قراردادهای شرکت «رسا تجارت» و واگذاری املاک موسوم به «طرح ۳ شهید» را در دستور کار اعضا قرار داد. تحقیق پیرامون این مساله در یازدهم آبان ۱۳۹۸ به تصویب رسید و این شورا درخواست تعقیب متخلفان را اعلام کرد. البته که به جایی هم نرسید و فقط مساله چنین طرح شد که شهردار سابق تهران، یعنی محمدباقر قالیباف در همکاری با سپاه پاسداران، قراردادهایی بالای ۵۰۰ میلیارد ریال داشته‌‌ است. آن‌چه عنوان نشد اما جزییات طرح ۳ شهید بود.

یکی از این طرح‌ها با عنوان «طرح شهید شاطری» ثبت شده است و بر اساس آن، اماکنی را شهردار سابق تهران در اختیار سپاه پاسداران قرار داد تا نهاد امنیتی زیرنظر او، یعنی اطلاعات سپاه بتواند خانه‌هایی ناامن برای بازجویی و فعالیت‌های امنیتی و اطلاعاتی خود داشته باشد.

اولین بار آدرس‌ خانه‌های امن سازمان اطلاعات سپاه در گزارشی توسط «سحام‌نیوز»، سایت نزدیک به «مهدی کروبی»، از رهبران اعتراضات سال ۱۳۸۸ که در حال حاضر در حصر خانگی به سر می‌برد، منتشر شد. طبق این گزارش، ۱۰ ماه پس از تشکیل دولت «حسن روحانی»، اطلاعات سپاه برای زمین‌گیر کردن دولت، خانه‌های امن را به مقر عملیات برای تخریب دولت تبدیل کرد. در این گزارش، عملیاتی که در هر خانه امن انجام می‌شد، مشخص شده بود.

فروردین سال گذشته نیز «اطلس زندان‌های ایران» در گزارشی، یکی از بازداشتگاه‌های مخفی سپاه پاسداران را افشا کرد؛ بازداشتگاهی به نام «یک الف» که به قرارگاه «ثارالله» تعلق دارد.

پژوهش‌گران اطلس زندان‌های ایران گفته بودند که این اماکن برای سرکوب فعالان سیاسی و اعتراضات خیابانی راه‌اندازی شده‌اند.

مرداد ۱۳۹۷، «سازمان عفو بین‌الملل» در بیانیه‌ای عمومی، از مقامات جمهوری اسلامی خواست که بازداشتی‌های اعتراضات خیابانی همان سال را آزاد کنند.

در این بیانیه به اظهارات «نادر افشاری» ارجاع داده شده که به گفته قاضی شعبه یک دادگاه انقلاب کرج، به خانه امن منتقل شده بود.

آذر سال گذشته، «مهدیه گلرو»، فعال حقوق زنان در صفحه توییتر خود از شخصی به نام «رئوف» نام برد و عکس او را منتشر کرد که بازجوی بسیاری از کنش‌گران بوده است.

او ضمن انتشار اطلاعات این فرد، توضیح داد که رئوف کنش‌گران را به خانه‌های امنی در خیابان «صابونچی» تهران، اتوبان «نیایش»، جنب موسسه «اوج» و اتوبان «افسریه» منتقل و بازجویی می‌کرده است.

در نمونه‌ای دیگر، یکی از زندانیان سیاسی که با اتهام «جاسوسی» و «ارتباط با دول متخاصم» شش سال را در زندان سپری کرده، شهادت داده بود که پیش از انتقال به زندان «رجایی‌شهر»، او را  در  بازداشتگاهی مخفی نگه‌داری می‌کردند: «من ۴۰ روز در اتاقی نگه‌داری می‌شدم که نمی‌دانستم کجا است.»

خانه‌های امن ممکن است مانند آن‌چه در گزارش سحام‌نیوز آمده، به پایگاه عملیاتی در راستای مقاصد سیاسی اطلاعات سپاه پاسداران تبدیل شده و یا طبق شهادت‌های متهمان‌ سیاسی عقیدتی و فعالان مدنی و سیاسی، محلی برای بازجویی، شکنجه و سرکوب باشند و یا همان‌طور که سازمان عفو بین‌الملل مشخص کرده است، جایی برای انتقال معترضان خیابانی پس از بازداشت. اما این خانه‌ها استفاده دیگری هم دارند؛ انتقال بازداشتی‌هایی تحت عنوان «اراذل و اوباش» که از سطح شهرها جمع‌آوری می‌شوند و بعد از اعمال فشار و کنترل، از آن‌ها در اعتراضات خیابانی به عنوان نیروی سرکوب استفاده می‌شود.

«حسین همدانی»، از فرماندهان سپاه که در سوریه کشته شد، گفته بود: «پنج هزار نفر از کسانی که در آشوب‌ها حضور داشتند ولی در احزاب و جریانات سیاسی حضور نداشتند بلکه از اشرار و اراذل بودند را شناسایی کردیم و در منزل‌شان کنترل‌شان می‌کردیم. روزی که فراخوان می‌زدند، این‌ها کنترل می‌شدند و اجازه نداشتند از خانه بیرون بیایند. بعد این‌ها را عضو گردان کردم. بعدا این سه گردان نشان دادند که اگر بخواهیم مجاهد تربیت کنیم، باید چنین افرادی که با تیغ و قمه سروکار دارند را پا‌ی‌ کار بیاوریم.»

محمدباقر قالیباف انگار که نه در فساد کم گذاشته است و نه در مراودات امنیتی با نهادی که وابسته به آن است؛ یعنی سپاه پاسداران. او را «فاسدترین سردار» خوانده‌اند که در عمر چهار دهه‌ای جمهوری اسلامی، فعالیت‌های نظامی و سیاسی بسیاری داشته است؛ کسی که نماینده ویژه رییس دولت اصلاحات، «محمد خاتمی» و رییس ستاد مرکزی مبارزه با قاچاق کالا و ارز بود و پرونده همکاری‌ او با قاچاق‌چیان بزرگ مواد مخدر و سوخت هیچ‌وقت مورد بررسی قرار نگرفت.

قالیباف پیش از آن، فرماندهی سرکوب اعتراضات دانشجویان را در سال ۱۳۷۸ برعهده داشت و این پرده از واقعیت او هم در دوران مناظرات انتخاباتی ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۶ افشا شد و از او به عنوان سازمان‌دهی کننده حملات «گازانبری» به دانشجویان یاد شد؛ همان شخصی که شهرداری تهران را برعهده گرفت و پرونده املاک نجومی او رو شد و باز هم هیچ‌کس یقه‌اش را نگرفت. در حالی که «یاشار سلطانی»، روزنامه‌نگاری که افشاگر این فسادها بود، احضار و بازداشت شد.

پرونده‌های دیگری هم از فسادهای اقتصادی قالیباف منتشر شدند، از جمله تخلفات گسترده در بانک‌های «شهر» و «سرمایه» و هم‌چنین تخلفات اقتصادی با همکاری همسرش، «زهرا مشیر» و پرونده‌هایی که متوجه پسرش، «الیاس قالیباف» بود.

انگار بی‌دلیل نیست که نام طرح شهید شاطری را از سپاهی وام گرفته‌اند که در پوشش بازسازی مناطق جنگ‌زده، به افغانستان و لبنان سفر کرده بود.

«قاسم سلیمانی»، فرمانده کشته شده نیروی «قدس» سپاه پاسداران شاطری را فردی معرفی کرده بود که با اخلاق و رفتار خود، به دل‌های مردم لبنان راه پیدا کرد و ماندگار شد. بعد آیت‌الله «سیدمحمد شاهچراغی»، نماینده «علی خامنه‌ای»، رهبر جمهوری اسلامی در سمنان خواست که شاطری را در سالگرد کشته شدنش به مردم بشناسانند.

حسن شاطری یا همان «حسام خوشنویس»، معاون مهندسی نیروی قدس سپاه بود و پس از جنگ هشت ساله ایران و عراق، اگر جنگی در جغرافیای استراتژیک تحت نفوذ ایران در می‌گرفت، او در آن‌جا به عنوان مسوول بازسازی فعالیت می‌کرد. شاطری سال ۱۳۹۱ در مسیر دمشق به بیروت کشته شد. اما قبل‌تر، در سال ۲۰۰۱، پس از سقوط حکومت «طالبان» در افغانستان، به این کشور رفت و عکس‌های آن را منتشر کرد.

بنا به گزارش‌ «تسنیم»، خبرگزاری وابسته به سپاه پاسداران، شاطری مسوول ساخت مسیری بین‌المللی میان ایران و افغانستان به طول ۱۲۰ کیلومتر بود.

بنا بر این گزارش، این مسیر از مهم‌ترین خطوط تجاری و از شریان‌های حیاتی حمل و نقل کشور به شمار می‌رود.

اگرچه شاطری را به اسم تیم بازسازی معرفی کرده‌اند اما نقش‌ داشتن سپاه در قاچاق مواد مخدر و هم‌چنین کمک‌های تسلیحاتی به نیروهای شبه‌نظامی در دو سوی مرزهای ایران همواره مطرح بوده است.

شاطری کشته شد، قالیباف با پرونده‌ای قطور از همکاری با قاچاق‌چیان و فسادهای مالی بسیار در حالی بر صندلی ریاست‌ مجلس تکیه زده است که حالا پرونده‌ای دیگر برای تخصیص شکنجه‌گاه به اطلاعات سپاه دارد.

او که از فرماندهان سپاه به حساب می‌آید و فرماندهی بسیج را هم بر عهده داشته است، در قرارداد با سپاه پاسداران، اماکنی را در اختیار این نهاد قرار داده است که بتواند جدای از فرماندهی گازانبری، در خانه‌هایی ناامن، متهمان و معترضان را شکنجه دهد و برایشان پرونده‌سازی شود تا او ماموریت امنیتی خود را در بهترین سطح به اجرا درآورد.

مدارک و اسناد این خانه‌های امن با جزییات بیشتر در اختیار «ایران‌وایر» قرار دارند.