ایران وایر
شایا گلدوست
در روزهای پایانی سال ۱۴۰۱، گروهی از فعالان حقوقبشر در دیداری با «امانوئل مکرون»، رییسجمهور فرانسه، در محل کاخ الیزه گرد هم آمدند. «عسل عباسیان»، روزنامهنگار و کوییر فمینیست ایرانی نیز در بین شرکتکنندگان حضور داشت.
در این دیدار همچنین «کاترین کولونا»، وزیر امور خارجه فرانسه، «سونیا باکس»، مسوول شهروندی در وزارت کشور، «آلن رگنیه»، بخشدار و نماینده بینوزارتی برای پذیرش و ادغام پناهندگان، «دلفین بوریون»، سفیر حقوقبشر فرانسه، بههمراه شماری دیگر از فعالان حقوقبشر از کشورهایی نظیر عراق، روسیه، افغانستان، سوریه، بحرین، کلمبیا، اوگاندا و… حضور داشتند.
عباسیان در این دیدار با اشاره به اتفاقات ماههای اخیر پس از جنبش «زن، زندگی، آزادی» در ایران، به تشریح بخشهایی از کمپین ضد اطلاعات جمهوری اسلامی علیه این حرکت مردمی پرداخت و از امانوئل مکرون خواست در عمل اثبات کند که حمایت از مردم ایران را مهمتر از سازش با جمهوری اسلامی میداند.
وی سخنان خود را با شعار «زن، زندگی، آزادی» آغاز کرده و خطاب به امانوئل مکرون و دیگر شرکتکنندگان گفت:
«آقای رییسجمهور، خانم وزیر و همه مهمانان محترم، بسیار سپاسگزارم که اینجا هستم و با شما صحبت میکنم. من عسل عباسیان هستم، روزنامهنگار ایرانی و کوییر فمینیست که در سال ۲۰۲۱ مجبور به ترک ایران شدم.
آقای رییسجمهور! از آغاز انقلاب “زن، زندگی، آزادی”، رژیم ایران برای مقابله با آن کمپین تبلیغاتی به راه انداخت. کمپینکنندگان حکومت حتی مدعی هستند که مقامات با زنان مخالف حجاب اجباری مدارا میکنند، اما واقعیت این است که فشار بر زنانی که هنجارهای حجاب را به چالش میکشند، به روشهای پیچیدهتری ادامه دارد.
تعداد فزاینده و گستردهای از زنان از محل کار و دانشگاه اخراج میشوند، به دادگاه احضار میشوند و مجبور به پرداخت جریمههای قابل توجهی شدهاند.
آنها بهدلیل رعایت نکردن قوانین حجاب توسط نیروهای امنیتی مورد آزارواذیت قرار گرفتهاند. این ادعا که رژیم برای معترضان زندانی عفو اعطا کرده است نیز گمراهکننده است. بله، گروهی از زندانیان بهصورت مشروط آزاد شدهاند، اما بسیاری از آنها هنوز در زندان هستند، از جمله همکاران من “الهه محمدی” و “نیلوفر حامدی”، روزنامهنگاران شجاعی که قتل “مهسا امینی” را پوشش دادند و از زمان وقوع انقلاب در زندان بهسر میبرند.»
او در ادامه صحبتهایش با اشاره به این موضوع که مهمترین بخش کارزار تبلیغاتی حکومت این است که انقلاب «زن، زندگی، آزادی» متوقف شده است، خطاب به رییسجمهور فرانسه گفت:
«بسیاری از ایرانیان بر این باورند که جهان با فرض پایان انقلاب، معترضان را تنها گذاشته است. آنها معتقدند که سیاستمداران غربی بهجای حمایت از مردم ایران، بهدنبال سازش با رژیم جمهوری اسلامی هستند.
آقای رییسجمهور، در عمل ثابت کنید که چنین شکهایی درست نیست. ثابت کنید که فرانسه اصول دموکراتیک خود را بر سازش با رژیمهای سرکوبگر اولویت خواهد داد، رژیمهایی که هرگز به تعهدات خود عمل نکردهاند.»
عباسیان که خود را عضوی از جامعه رنگینکمانی معرفی میکند در ادامه صحبتهایش با مقامات کشور فرانسه و فعالین حاضر بر شرایط بسیار دشوار جامعه رنگینکمانی در ایران تاکید میکند. افرادی که بهواسطه گرایش جنسی و هویت و بیان جنسیتی خود، شدیدترین سرکوبها و خشونتها را متحمل شده و حتی جان خود را نیز از دست میدهند. او در بخشی از سخنرانی خود از حضور آشکارا، پرقدرت و تاثیرگذار این قشر در جنبش «زن، زندگی، آزادی» میگوید:
«امروز دنیا باید بداند که با وجود همه مخاطرات و حتی خطر اعدام برای جامعه الجیبیتیکیوپلاس ایرانی، این اولینبار است که این جامعه در خلال انقلاب زن، زندگی، آزادی آشکارا اعلام حضور کردهاند.»
عباسیان پیشتر نیز در گفتوگو با «ایرانوایر»، از دشواریهای خود بهعنوان یک روزنامهنگار کوییر در ایران گفته بود، اینکه بهعنوان عضوی از جامعه رنگینکمانی با چه مشکلات و موانعی در فضای حرفهای روزنامهنگاری مواجه بوده است:
«با توجه به این که در فضای جامعه ایران و مخصوصا فضای رسانهای، تنوعی برای هویت جنسی و جنسیتی قائل نیستند و انسانها را با تفاوتهایشان نمیپذیرند، تجربه حدود ۱۰ سال کار من در فضای رسانهای ایران این بوده است که افرادی مانند من، بهواسطه هویت جنسی و جنسیتی خود مورد تبعیض قرار میگیرند و این موضوع بهانهای میشود برای محدود کردن و طرد کردن فرد.»
عسل عباسیان گفته بود «میتوانم بگویم فضا، فضای مطلوبی برای ابراز خود حقیقیتان نیست و در چنین فضایی، فرد مدام ناگزیر به خودسانسوری است که این موضوع بسیار دردناک است. شخصی مانند من بهعنوان یک روزنامهنگار که تلاشم همیشه در جهت احقاق حق آزادی بیان بوده است، آزادی این را نداشتهام که حتی خودم را ابراز کنم. از ترس قضاوتها، از ترس انگ زدنها، آنچه که بودم را بروز نمیدادم و این کوییرفوبیایی که به این گستردگی وجود دارد، مشکلات بسیار زیادی برای جامعه الجیبیتیکیوپلاس در هر سطحی ایجاد میکند؛ از جمله فضای رسانهای.»