براساس گزارش مفصلی که شوراهای صنفی دانشجویان کشور با عنوان «دانشگاه و قیام» منتشر کرده، مشخص شده است که نیروهای حراست و نهادهای امنیتی در جریان اعتراضات سراسری سال گذشته بیش از ۳۰۰ دانشجو دانشگاه تهران را بازداشت کرده‌اند.
برخی از دانشجویان بازداشت شده در جریان اعتراضات سال گذشته، با احکام زندان یک سال تا پنج سال محکوم شده و شمار زیادی از آن‌ها به‌دلیل تن ندادن به حجاب اجباری، تحریم کلاس و شرکت در تحصن و اعتراضات سراسری و یا حمایت از دانشجویان، بازداشت و تعلیق شده توسط کمیته‌های انضباطی دانشگاه‌ها احکام تنبیهی همچون تعلیق از تحصیل، ممنوع‌الورودی و حتی تبعید از محل تحصیل دریافت کرده‌اند.
هم‌زمان کمیته پیگیری از وضعیت بازداشت‌شدگان خبر داده است که با همکاری منابع دانشجویی، موفق شده فهرست دستکم ۱۴۷ دانشجو دانشگاه‌های مختلف که توسط کمیته‌های انضباطی حکم دریافت کرده‌اند را، تهیه کند.
بنا بر گزارش دانشگاه و قیام، «براساس آمارهای قطعی، نهادهای امنیتی در طول جنبش، در دانشگاه تهران بیش از ۳۰۰ دانشجو را به مدت حداقل بیش از یک شبانه‌روز بازداشت کردند.»
این گزارش تاکید کرده است که مشخص نیست چه تعداد دانشجو در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی» بازداشت شده‌ند، اما داده‌های آن‌ها نشان می‌دهد که نیروهای امنیتی در طول اعتراض‌ها، دستکم ۶۰۰ دانشجو را بازداشت کردند که از این بین، بیش از ۵۰ دانشجو با محکومیت قضایی مواجه شدند که مجازات آن‌ها از یک سال حبس تعلیقی تا پنج سال حبس تعزیری بود.
در بخشی از این گزارش آمده است که «به‌طور میانگین، از هر پنج دانشجو معترض حاضر در تجمع‌ها و تحصن‌های دانشگاه تهران، سه تا چهار دانشجو دختر بودند»، که از «حضور بسیار پررنگ دانشجویان دختر» در این اعتراض‌ها حکایت دارد.
این گزارش یادآوری کرده که نخستین تجمع دانشجویان در اعتراض به قتل حکومتی «مهسا[ژینا]امینی» روز یکشنبه ۲۷شهریور۱۴۰۱ در دانشگاه تهران آغاز شده و بسیاری از دانشجویان در پی فراخوان سوگواری برای این زن جوان، در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران حضور یافتند و پس از مدتی به‌طور کاملا خودجوش و بدون برنامه قبلی، به راه افتادند و شعارهای اعتراضی سر دادند.
این گزارش همچنین تصریح کرده است که در همین روز در جریان تجمع اعتراضی دانشجویان دانشگاه تهران در پردیس مرکزی، دانشجویان برای نخستین بار با الهام از شعار مردم کردستان، شعار «زن، زندگی، آزادی» سر دادند.
روز ۲۸شهریور۱۴۰۱، دومین تجمع دانشجویان دانشگاه تهران در محل پردیس مرکزی این دانشگاه برگزار شده و براساس این گزارش، معترضان شعارهایی همچون «به نام دین و قانون، حلال شده خونمون»، «کشتن برای روسری، تا کی چنین خاک بر سری»، «فقر و فساد و بیداد، مرگ بر این استبداد»، «از کردستان تا تهران، ستم علیه زنان»، «حراست کذایی قاتل ما شمایی»، «ننگ ما ننگ ما، پلیس الدنگ ما»، «می‌کشم می‌کشم، هرآنکه خواهرم کشت»، «ما همه مهسا هستیم، بجنگ تا بجنگیم»، «حراست و سپاهی، پیوندتان مبارک» سر دادند.
این گزارش با مرور تجمعات برگزار شده در دانشگاه تهران تاکید کرده است که روز ۷آبان۱۴۰۱، «خونین‌ترین و تاریک‌ترین روز در دانشگاه تهران » بوده است.
۷آبان۱۴۰۱، نیروهای حراست و بسیج دانشجویی مستقر در دانشگاه تهران به تجمع اعتراضی برگزار شده در پردیس مرکزی این دانشگاه یورش برده و آن‌ها را مورد ضربوشتم قرار دادند. نیروهای حراست هم چند تن از دانشجویان را ربودند و در اتاق‌های حراست حبس کردند.
فعالان دانشجویی دانشگاه تهران در گزارش تازه خود خشونت نیروهای حراست و امنیتی با دانشچویان در این دوره از اعتراضات را بی‌سابقه دانسته و نوشته‌اند: «بالا رفتن هزینه تجمع‌ها و همچنین افزایش نیروهای لباس شخصی و حراست در مراکز اصلی تجمع‌های دانشجویان دانشگاه»، باعث شد تا دانشجویان به «تحصن» روی بیاورند.
این گزارش در ادامه، به تحصن‌های دانشجویان دانشکده روانشناسی و دانشجویان دانشکده زیست‌شناسی در تاریخ ۱۰ و دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم‌پزشکی تهران در ۱۱ آبان اشاره کرده و در ادامه نوشته است که برگزاری تحصن‌ها این ویژگی را داشته که «می‌توانستند در چند نقطه هم‌زمان شروع شوند و شکل‌گیری آن‌ها با تعداد کمتر هم ممکن بود؛ چرا که نیروهای لباس شخصی و حراست مجبور می‌شدند تقسیم و پراکنده شوند.»
از پردیس مرکزی، دانشکده فنی امیرآباد، دانشکده دامپزشکی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی و پردیس شمالی، به‌عنوان مکان‌هایی که صحنه برگزاری تحصن‌ها بودند نام برده شده است.
به‌دنبال موج گسترده ممنوع‌الورود کردن شماری از دانشجویان معترض، دور تازه‌ای از تحصن‌ها این‌بار با هدف پیگیری مطالبات صنفی در کنار اعتراضات آغاز شد و اواسط آبان و در روزهای منتهی به هفته بزرگداشت مقام دانشجو در آذر ۱۴۰۱تحصن‌ها افزایش یافت.
دانشجویان دانشگاه تهران علاوه‌بر تحصن، با روش‌هایی همچون «تحریم سراسری کلاس‌ها و اعتصاب که از ابتدای مهر در بیش از ۱۰۰ دانشگاه کشور آغاز شده بود»، فعالیت آموزشی در شرایط بحرانی را تعطیل کردند.
براساس گزارش منتشر شده، تقریبا در همه پردیس‌ها و دانشکده‌های دانشگاه تهران، «حداقل چهار هفته از مهرماه را به‌طور کامل» اعتصاب برقرار بود، اما با بالا گرفتن تهدیدها و ارعاب‌ها «رفته‌رفته شکسته شد، اما در برخی دانشکده‌ها تا آذرماه نیز تداوم داشت.»
از جمله دانشکده‌هایی که به این روند ادامه داند، دانشکده هنرهای زیبا، فنی، علوم اجتماعی، تربیت بدنی و روانشناسی بودند.
فعالان دانشجویی دانشگاه تهران در ادامه تاکید کردند: «اعتصاب دانشجویان برای سیستم سرکوب بسیار هزینه‌زا بود. بارها و بارها به مساله شکستن اعتصاب‌ها و بازگشت دانشجویان به سر کلاس‌ها اشاره شد و مدیران دانشگاه تهران برای بازگرداندن دانشجویان به سر کلاس‌ها، اقدام‌های فراوانی صورت دادند، تا آنجا که دانشگاه طی بخشنامه‌ای، روسای دانشکده‌ها را به برگزاری کلاس‌ها با حتی یک دانشجو موظف کرد.»
در این گزارش همچنین از سایر فعالیت‌های اعتراضی دانشجویان، ازجمله «دیوارنویسی، شعارنویسی و پرفورمنس‌های هنری اعتراضی» نام برده شده و
به «بخش بزرگی از تاکتیک‌های دانشجویان در جنبش زن، زندگی، آزادی» اشاره و تاکید کرده است که این روش‌های اعتراضی، «به‌دلیل خصلت ویژه‌شان، کنشی فردی‌تر و مخفیانه‌تر بودند و بیش از دیگر کنش‌های اعتراضی در دانشگاه‌ها تداوم داشتند.»
«همخوانی سرودهای انقلابی و اعتراضی» یکی دیگر از روش‌های اعتراضی دانشجویان هنر دانشگاه تهران بود. صدور بیانیه‌های اعتراضی در بزنگاه‌های مهم از جمله مسموم‌سازی دانش‌آموزان و حمایت دانشجویان از اعتراضات سراسری، از دیگر ابزارهای مقاومت دانشجویان در برابر سرکوب دانشگاه بود.
از بارزترین بیانیه‌های دانشجویان دانشگاه تهران که در این گزارش به آن اشاره شده، «بیانیه‌های فراخوان اعتصاب سراسری و حضور نیافتن در کلاس‌ها» است که دانشجویان بیشتر رشته‌ها و دانشکده‌های دانشگاه تهران از آن حمایت کردند.
اعتراض شماری از استادان و بیانیه‌های اعتراضی آنان «در برابر ظلم و ستم صورت‌گرفته در دانشگاه و کشور»، از جمله دیگر مواردی است که در گزارش فعالان دانشجویی دانشگاه تهران به آن اشاره و به‌ویژه بر بیانیه استادان پردیس فنی دانشگاه تهران پس از حمله وحشیانه نیروهای امنیتی در ۷آبان۱۴۰۱ به این پردیس تاکید شده است که در آن، استادان آزادی بی‌قیدوشرط دانشجویان بازداشتی و لغو ممنوع‌الورودی دیگر دانشجویان را خواستار شده بودند.
«نامە ۷۲ تن از استادان دانشگاه تهران به مسوولان بلندپایە کشور برای آزادی دانشجویان»، «نامە بیش از ۲۰۰ تن از استادان دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی تهران پس از واقعە دانشگاه شریف»، «بیانیه اعتراضی بیش از ۱۰۰ تن از استادان دانشکده‌های فنی دانشگاه تهران به حملە وحشیانە نیروهای امنیتی به دانشگاه تهران در آبان‌ماه» نیز، از جمله مواردی‌اند که این گزارش ذکر شده است.
بر اساس این گزارش، «نیروهای حراست و لباس‌شخصی با حضور در دانشکده‌ها و فشار به استادان و آموزش‌های دانشکده تلاش داشتند اسامی اعتصاب‌کنندگان را از آنان بگیرند.» در این گزارش تاکید شده که «قطع همکاری یا قطع حقوق استادان یکی از مهم‌ترین شیوه‌های مدیران دانشگاه تهران برای سرکوب استادان» در جریان اعتراض‌ها بوده است. از «ضربوشتم و درگیری فیزیکی نیروهای امنیتی و حراست با استادان» نیز، به‌عنوان «سرکوب مستقیم» استادانی که در جریان اعتراض‌ها، از دانشجویان معترض دانشگاه تهران حمایت کردند، یاد شده است.
این گزارش در ادامه به نقش پررنگ ماموران حراست و همدستی آنان در تسهیل سرکوب دانشجویان برای نیروهای امنیتی اشاره کرده است.
تهیه کنندگان این گزارش نوشته‌اند که در روز ۳۰شهریور، حدود ۳۰ تن از دانشجویان دانشگاه تهران در محدوده اطراف پردیس مرکزی، خوابگاه‌ها و مترو بازداشت شدند و نیروهای لباس شخصی و حراست هم تعدادی از آن‌ها را حین خروج از پردیس مرکزی متوقف کردند و پس از چند ساعت که در اتاقک حراست نزدیک در خیابان ۱۶ آذر محبوس کردند، به نهادهای امنیتی تحویل دادند.
یکی دیگر از همکاری‌های حراست دانشگاه تهران در بازداشت فله‌ای دانشجویان، مربوط به روز ۲مهر است که «پس از پایان تجمع‌های دانشگاه تهران، نیروهای حراست و لباس‌شخصی مانع خروج دانشجویان از دانشگاه شدند و حدود ۴۰ دانشجو با همکاری حراست، به ون‌هایی منتقل و پس از ضربوشتم، به مکانی نامعلوم منتقل شدند.»
براساس این گزارش تا روز ۱۲مهر سال گذشته، دستکم ۲۰۰ تن از دانشجویان دانشگاه تهران به دست نیروهای امنیتی بازداشت شده بودند که برخی از آن‌ها ساعاتی بعد بازداشت، و برخی برای مدت طولانی در بازداشت‌ها و انفرادی نگه داشته شدند.
ضربوشتم و حمله به دانشجویان با گلوله‌های ساچمه‌ای و پینت‌بال، استفاده از شوکر و باتوم و ضبط کارت دانشجویی، «چهره غالب سرکوب حراست در اکثر تجمع‌های مهر تا آبان ۱۴۰۱ دانشگاه تهران»، از دیگر موارد نقض حقوق دانشجو و پادگانی شدن دانشگاه بوده است.
فعالان دانشجویی در این گزارش تاکید کردند که حراست دانشگاه تهران در مواجهه با اعتصاب‌های دانشجویی و بیانیه‌های متعدد، دانشجویان را تهدید و ضرب‌وجرح کردند؛ از جمله «در روزهای ۲۰ تا ۲۵مهر۱۴۰۱، نیروهای حراست تعدادی از دانشجویان را تک‌به‌تک به اتاقک حراست در نزدیکی در ۱۶ آذر بردند و ۷ نیروی حراستی و لباس‌شخصی در این اتاقک دانشجویان را ضربوشتم کردند.»
این گزارش نوشته است که ماموران حراست در نیمه آبان، با «ممنوع‌الورودی تعداد کثیری از دانشجویان و در پی آن، لغو اسکان دانشجویان خوابگاهی ممنوع‌الورود» از این روش به‌عنوان شیوه تازه‌ای از سرکوب استفاده کردند.
در اسفند سال گذشته و ماه‌های اول سال جاری اما، اغلب سرکوب‌ها به‌دلیل اعمال فشار ماموران حراست بر استفاده دختران دانشجو از حجاب اجباری متمرکز شد.
این گزارش با اشاره به اینکه «اکنون در تابستان سال ۱۴۰۲ بیش از ۵۰ تن از دانشجویان دختر به اتهام رعایت نکردن پوشش اسلامی یا ضوابط پوششی وزارتین برای تفهیم اتهام به کمیته انضباطی احضار شده‌اند»، تاکید کرد که تداوم سرکوب دانشجویان حتی در فصل تابستان و تعطیلی اکثر کلاس‌ها نشان می‌دهد که «مدیریت دانشگاه برای ایجاد رعب و وحشت به‌منظور تحت فشار قرار دادن دانشجویان، از هیچ ابزاری دریغ نمی‌کند.»
از: ایران وایر
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید