مهندس حمید رمضانی
آنگاه که سخن از کار فرهنگی برای ایران می شود، بسیاری می گویند، نمی شود، نمی گذارند، ای آقا! باید نان خورد، می خواهی نان ما را آجر کنی!. . و مانند اینها. گویا از اینان خواسته شده که کار سیاسی کرده و به پیکار با سیستم برخیزند. خیر چنین نیست. کارهای فرهنگی و ایران پسندانه بسیاری می توان کرد که نه با سیاست کاری دارد، نه سیاسی است و نه واروی قانون کنونی کشور ما. نمونه ها بسیار هستند که می کوشم از برخی از آنها سخن بگویم :
آشکار است که هر کس در هر جایی کار می کند و در هر پیشه ای که باشد، کرانمندی[۱]هایی دارد که اگر آنها را نپاید، پیشه خود را از دست خواهد داد. با اینهمه می توان با پایش پیشه، کار فرهنگی و ایران پسندانه را، بدون آن که از قانون بیرون باشد و یا دردسر درست کند هم انجامید. آموزگاری که در آموزستان[۲] و یا استادی که در دانشگاه می آموزاند، هر دو می توانند در چارچوب قانون کشور، بایسته های میهنی را به دانش آموزان بیاموزانند. نمونه وار اگر استاد یا آموزگار در میان آموزه های خود به شاگردان / دانشجویان بگوید که آشغال ریختن در خیابان ها و جوی ها به دور از فرهنگ برتر ایرانی و ارمغان پست دست درازان به میهنمان بوده است، این سخن نه با قانون رو در رو است، نه سیاسی است و نه دردسر ساز. آموزگار یا استاد می تواند در لابلای سخنان خود با نمونه هایی که خود بهتر می داند، به شاگردان/دانشجویان بگوید، بهتر است بجای آنکه در فرویش های[۳] نوروزی یا تابستانی، پول خود را در ترکیه یا دوبی هزینه کنیم، آن را در شهرهای ایران خودمان بگذرانیم که هم ارزان تر است، هم به آشنایی با میهنمان می انجامد و هم پولمان بجای بیگانگان به جیب هممیهن خودمان خواهد رفت و برای جوان ایرانی، کار و درآمد درست می کند و کیست که نداند چنین چیزهایی اگر افزایش یابند، دارایی ایرانیان افزایش یافته و از تبهکاری و دیگر گرفتاری ها خواهد کاست. نمونه دیگر آنکه استاد و آموزگار می توانند جوانه مهر به ایران را در چارچوب قانون کنونی کشور، در دل دانش- آموز یا دانشجو بنشاند. آنها می توانند از کامیابی نیاکان ما گوید و سپس گفتگو را به آنجا رساند که ما ایرانیان امروز نیز، با پروا به کار می توانیم بهترین کالاها را بسازیم و چون نیکان مان برتر باشیم. آموزگاران و استاد خود از این نمونه ها بسیار بهتر و بیشتر از نویسنده این سمیره ها[۴] می دانند و آنچه اینجا نوشته می شود، نمونه هایی بیش نیستند.
اگر آموزگاری فلسفه می آموزاند می تواند از فیلسوفان برتر ایرانی بگوید و نکته ها را لای آن بگنجاند. اگر سالمَه[۵] می آموزاند که دستش در چارچوب قانون کنونی کشور هم، بسیار باز است و می تواند بدون برونرفت از سمیره های سرخ، راستی ها را به گوش دانشجو / دانش آموز برساند. استاد / آموزگاری که رایانه می آموزاند می تواند از هنبازی[۶]های نرم افزاری ایران بگوید و دانش آموز / دانشجو را دلگرم به بنیاد چنین هنبازی هایی در آینده کند تا فراورده هایش را پس از زاست[۷] به کشورهای دیگر دربُرَد[۸]. آموزگار / استاد اندازه داری[۹] می آموزاند می- تواند بازنماید[۱۰] که خوب ساختن یک کالا چگونه به افزایش بهره وری برای کارگران و گردانندگان[۱۱] ایرانی خواهد انجامید و چگونه بهروزی ایران و ایرانیان را به همراه خواهد داشت و نمونه های بسیار دیگر.
از یاد نبریم که چنین کوشش ها و رفتارهایی نه تنها ایران پسندانه هستند و بخشی از وام ما را به میهنمان بازپرداخت می کنند، که از آن فراتر، سود آن در دراز مدت به خود ما، خانواده ما و فرزندان ما باز خواهد گشت. بدانیم که با دست روی دست گذاشتن و به آسمان چشم دوختن و ورد خواندن یا مویه کردن، هیچکاری بسامان نخواهد شد و آنچه بهروزی را برای یکایک ما به ارمغان خواهد آورد، پیروی از فرهنگ برتر ایرانیست که جز به کار گرفتن خرد و الگوگیری از نیاکانمان نبوده و این آماژ[۱۲] تنها با دست به دست یکدیگر دادن و یاری کردن مادرمان «ایران» به انجام خواهد رسید.
۱۹/۱۰/۱۴۰۲
[۱] محدودّیت
[۲] مدرسه
[۳] تعطیلات
[۴] خطوط
[۵] تاریخ
[۶] شرکت
[۷] تولید
[۸] صادر کند
[۹] اقتصاد
[۱۰] توضیح دهد
[۱۱] مدیران
[۱۲] هدف
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید