در ادامه این اعتصاب، پرستاران در تمام بیمارستانهای شهر شیراز، جهرم، بیمارستان امام سجاد شهر تبریز، پرستاران بیمارستانهای شهر زنجان، تجمع اعتراضی خانوادگی کادر درمان بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهرستان فسا در مقابل این دانشگاه و پرستاران بیمارستان امام آباده، به آن پیوستهاند.
در این تجمعات اعتراضی، پرستاران اقدام به سر دادن شعارهایی چون «پرستار، دادبزن، حق تو فریاد بزن»، «اضافه کار اجباری، نمیخواهیم، نمیخواهیم»، «مسوول بی لیاقت، استعفا، استعفا» کردهاند.
تهدید پرستاران برای عواقب اعتراض صنفی
برابر اطلاعات دریافتی، «بیمارستانهای شیراز، بهجز بخش اورژانس، همچنان خالی از پرستار هستند و همه عملیاتهای جراحی در بیمارستان نمازی کنسل شدهاند. تلاشها برای ترساندن و مرعوب ساختن پرستاران اعتصابی شیراز هم ادامه یافته است.»
براساس اعلام یکی از پرستاران معترض به «ایرانوایر»، «حراست و ریاست بیمارستان نمازی در شیراز برای ارعاب پرستاران، ماده ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی را در تابلو اعلانات نصب کردهاند.» به گفته او، در این ماده تاکید شده است: «به استناد ماده ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲پزشک یا پرستار، درصورتیکه وظیفه قانونی خود را ترک کنند و به سبب آن، جنایتی واقع شود، چنانچه توانایی انجام آن فعل را (معالجه و درمان) داشته است، جنایت حاصل به او مستند میشود و حسب مورد، جنایت وارده، عمدی، شبهعمدی، یا خطای محض خواهد بود و به مجازات مقرر محکوم خواهد شد. بنابراین پزشکانی که از انجام وظایف پزشکی و رعایت موازین پزشکی سرباز میزنند، باید تحمل مجازاتهای مقرّر در قانون را پذیرا باشند.»
اما این پرستار معترض با اعلام اینکه «این حربه نخنما برای پرستاران کاملا آشنا است»، به ایرانوایر میگوید: «در موقع اعتراض ما، مدیر، حراست و سایر عوامل سرکوب که بهدنبال توقف اعتراض هستند میگویند اگر اتفاقی در بیمارستان رخ بدهد، مسوولیت تقصیر با کادر درمان آن مرکز درمانی است، اما کادر درمان آگاهتر از این هستند که مرعوب این شیوهها شوند؛ چراکه مسوولیتها با مدیر بیمارستان و دیگر عوامل اداری آنجاست، نه پرستاران.»
او در ادامه میگوید: «در واقع اگر بخواهیم واقع بین باشیم، مقصر اصلی کسانی هستند که خدمات درمانی را تبدیل به کالا کردهاند. همانها که نیروی کار درمان را استثمار میکنند. همانها که حقوق و دستمزد آنان را زیر خط فقر نگه میدارند و موقع مطالبهگری هم آنان را سرکوب میکنند. یک راه ما برای تحقق مطالباتمان، ادامه اعتراض در قالب تشکلهای مستقل است.»
تعرفه خدمات پرستاران کرج از بهمن پارسال پرداخت نشده است
رییس هیاتمدیره نظام پرستاری کرج در روزهای گذشته، از عدم پرداخت تعرفه خدمات مراقبتی پرستاران شاغل در بیمارستانهای کرج از بهمن سال گذشته خبر داده است. «وحید دبیری» در این گفتوگو اعلام کرده بود: «تاخیر در پرداخت کارانه و تعرفه خدمات پرستاران باعث نارضایتی و ناراحتی پرستاران شاغل در بیمارستانهای دولتی کرج به خصوص بیمارستان امام علی، بیمارستان شریعتی، بیمارستان امام حسین و بیمارستان شهید مدنی شده است.»
کمپینی برای پیگیری مطالبات پرستاران
در مهر۱۴۰۲، یک کمپین سراسری برای پیگیری مطالبات پرستاران راهاندازی شد که پانزده هدف را در مسیر پیگیری خود اعلام کرد. این اهداف به این شرح بودند:
۱- افزایش حقوقها، متناسب با میزان واقعی نرخ تورم و رشد روز افزون آن. باتوجه به خط فقر سی میلیونی، دریافتی هیچ پرستاری نباید از سی میلیون کمتر باشد.
۲- اجرای درست و غیرسلیقهای قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری به دور از هرنوع تبعیض و روشن بودن موازین محاسبه تعرفهگذاریها، ترمیم دریافتی پرستاران بابت این تعرفهگذاریها از زمان اجرا گذاشته شدن آن.
۳- قطع اضافهکاریهای اجباری. براساس بند ۵ آییننامه قانون ارتقاء بهرهوری نظام سلامت: «انجام اضافه کاری توافقی است و هیچگونه اجباری نباید باشد. در صورت توافق نیز نباید سقف آن بیش از ۸۰ ساعت در ماه باشد.»
۴- توزیع استاندارد نیرو براساس حجم کار و جذب و استخدام پرستاران فداکار دوره کرونا که علیرغم وعدههای پیشین، هماکنون خانهنشین شدهاند.
بیش از ۱۷ هزار پرستار طرحی و قراردادی، بعد از عبور روزهای سخت پاندمی کرونا خانهنشین شدند و هنوز خبری از بازگشت به کار نیست. آنها پای کار درمان در آن دوران سخت ایستادند؛ به امید آنکه روزی استخدام شوند.
۵- حذف مسوولیت خارج از شرح وظایف مصوب پرستاران.
۶- اجرای بدون قید و شرط و درست و دقیق قانون بازنشستگی پیش از موعد پرستاران.
۷- افزایش حقالزحمه اضافه کاری پرستاران، منطبق با قانون اضافه کاری وزارت کار. چراکه اضافهکار پرستار با نرخ زیر ۲۵ هزار تومان پرداخت میشود. رقمی که هیچگونه تناسبی با مبالغ اضافهکاری سایر حقوق بگیران ندارد.
۸- محاسبه حق اضافه کاری بابت روزهای تعطیلی اعلام شده از سوی دولت در طی سال. بهشکلی که برای تمامی ارگانها به غیر از کادر درمان محاسبه میشود.
۹- اصلاح مبالغ حق مسکن متناسب با نرخ تورم و ارائه تسهیلات لازم برای تهیه مسکن.
۱۰- تبدیل وضعیت پرستاران قراردادی و پیمانی به وضعیت دائمی برای داشتن امنیت شغلی.
۱۱- تخصیص مبالغ درخور شان و متناسب با هزینهها جهت پرداخت مزایای معیشتی (خوراک، مسکن، پوشاک، بهداشت، سلامت و…) و رفاهی (شامل تفریحی، ورزشی و…)
۱۲- توقف اخراجها و بازگشت به کار پرستاران اخراجی.
۱۳- بالا بردن استاندارد بهداشتی و تجهیزاتی بیمارستانها و مراکز درمان در حد قابل قبول.
۱۴- پرداخت هزینههای لباس و مجهز کردن بیمارستانها به وسایل کامل بهداشتی از جمله: دستکش و ماسک و غیره.
۱۵- درمان رایگان برای همه مردم.
پرستاران معترض میگویند: «ما که در صف مقدم عرصه بهداشت و سلامت هستیم، با فرازونشیبهای متعدد شغلی و معیشتی و شرایط سخت کاری چون مشکلات جسمی و روحی دستوپنجه نرم میکنیم. ما با کرونا جنگیدیم و همراه با مردم از نبود استاندارهای بیمارستانی رنج بردیم. هزینههای سخت جانی پرداختیم. سالهاست در اعتراض به وضعیت شغلی و معیشتی خود، با جمعآوری طومارها و برگزاری تجمعات سراسری و تحصن مبارزه کردهایم.»
دکتر «عباس عبادی»، معاون پرستاری وزارت بهداشت، ۲۵بهمن۱۴۰۰، از کمبود یکصد هزار نیروی پرستاری در کشور خبر داده و گفته بود: «اگر توان جذب سالانه حداقل ۲۰ هزار پرستار را داشته باشیم، حداقل ۵ سال طول میکشد که به وضعیت بهتری برسیم.»
آبان۱۴۰۲، «محمد شریفی مقدم»، دبیرکل خانه پرستار، از مهاجرت سالانه بالغ بر۳ هزار پرستار در سال خبر داده و گفته بود: «کمبود پرستار درحالحاضر آنقدر جدی است که بهدلیل این کمبود، بیماران جان خود را از دست میدهند. اگر شما از بیماران و مراجعان چنین چیزی را نمیشنوید دو دلیل دارد، یا آگاه نیستند و یا اینکه مظلوم هستند و کمبودها را میپذیرند. بهجرات میگویم بیماران بهدلیل کمبود پرستار جانشان را از دست میدهند.»
شریفی مقدم در ادامه یادآور شده بود: «سازمان برنامهوبودجه با استخدام پرستاران بهدلیل آنچه «کمبود منابع مالی» خواندهشده، مخالفت میکند.
پرستاران شاغل نیز بهواسطه شرکتهای تامین انسانی و پیمانکاری با قراردادهای متفاوت استثمار میشوند. به این صورت که مراکز درمانی و بیمارستانها برای جبران کمبود پرستار، پرستاران را به اضافهکاری مجبور میکنند. نایبرییس شورای عالی نظام پرستاری در تایید این وضعیت گفته است: «اضافهکاری اجباری باعث فرسودگی شغلی میشود. تبعات آشکار آن ترک شغل و کوچ از کشور است.»
ایران وایر