مردی خوشفکر و اندیشمند و پیرو پندار، گفتار و کردار نیک روز گذشته در ۸۲ سالگی به دیار حق شتافت. او از مردمان خوشنام، متعهد و دلسوز، از بانیان حسینیه ارشاد؛ این مرکز فرهنگی و علمی تهران است که از بدو تاسیس با شریعتیها و مطهریها – با همه تفاوت اندیشه این دو معلم – توانست رسالت این مجموعه را در قبل تهران بهسامان ببرد.
شادروان میناچی از نیروهای «ملی – مذهبی» و دلسوزان ماممیهن بود و بیش از نیمقرن از عمر بابرکت خود را با اتمام دوره حقوق از دانشگاه و از ۲۲سالگی با اندیشه دینی و ملی و با بزرگانی چون بازرگان، ایثارگرانه در خدمت جامعه جوان و تحولخواه ایران قرار داد.
این انسان آزاده و ایثارگر از آغاز تاسیس حسینیه ارشاد -که نقشی نسبتا چشمگیر در انقلاب ۵۷ داشت- با همه فرازونشیبها و مهربانیها و نامهربانیهای عدیدهای که بر این مرکز علمی رفت و با همه سختیها، این رسالت را فرو نگذاشت و صمیمانه و دلسوزانه به این وظیفه اجتماعی عشق میورزید. وصیت او در مورد دفن در حیاط این حسینیه گواهی روشن بر این اعتقاد است.
سالن و کتابخانه این مجموعه با هوشیاری و دقت این انسان متعهد، از هرگونه گزندی محفوظ ماند و در طی مدت نیمقرن فعالیت آن، میزبان اهالی فرهنگ ایرانزمین بود.
عشق او به این آب و خاک و اعتقاد راستین او به اسلامپیشرو آنچنان بود که در آغاز انقلاب به دعوت مرحوم بازرگان، مسوولیت وزارت جهانگردی (فرهنگ و ارشاد اسلامی) کنونی را پذیرفت و نقش او در این مسوولیت، کماکان بهعنوان پیشکسوت این وزارتخانه که میراث فرهنگ و هنر دوره قبل بود نشان میدهد که مطبوعات و کتب بسیاری در آن برهه، جهت افشاگری حقایق دوران قبل از انقلاب در زمان او چاپ و توزیع شد؛ اتفاقی که بعد از او جامعه فرهنگی ایران، کمتر بهخاطر دارد.
از لحاظ خانوادگی مردی بسیار دلسوز، خانوادهدوست، متعهد و بزرگوار بود و آنانکه این را میدانند و او را میشناسند طی روزهای آینده در بزرگداشت او مشارکت خواهند کرد.
به یقین مراسم بزرگداشت او که در حسینیه ارشاد برگزار خواهد شد با حضور فرهنگدوستان این آب و خاک، نشانی از تقدیر جامعه کنونی به همراه دارد. روانش شاد.
از: شرق