جایزهی “فیزیک بنیادی سیاماس” از اسماعیل اسکندری، دانشجوی مقطع دکتری در “پژوهشگاه دانشهای بنیادین ایران” به عنوان یکی از معدود “محققان برجسته” در حوزهی فیزیک بنیادی تقدیر کرد.
اسماعیل اسکندری، دانشجوی مقطع دکتری در “پژوهشگاه دانشهای بنیادی” ایران، موفق به کسب جایزهی “فیزیک بنیادی سیاماس” شد.
به گزارش وبسایت رسمی پژوهشگاه دانشهای بنیادی ایران، اسکندری موفق شد جایزهی “شناسایی استعدادهای برتر” در سال ۲۰۱۵ را به خود اختصاص دهد.
“پژوهشگاه دانشهای بنیادی” یکی از مهمترین مراکز تحقیقاتی ایران است که از سال ۱۳۶۷ تاسیس شده است. این موسسه به چندین پژوهشکده تقسیم میشود که در شاخههای مختلف علوم ریاضیات، فیزیک،علوم کامپیوتر، علوم شناختی، ذرات و شتابگرها، فلسفه تحلیلی، نجوم، علوم محاسباتی و علوم نانو فعالیت دارد.
جایزهی فیزیک بنیادی سیاماس، هر سال دو جایزه به محققان برگزیده اهدا میکند. یکی از این جوایز یک بورس تحقیقاتی است که به یکی از محققان جوان و مستعد در حوزهی فیزیک بنیادی تعلق میگیرد. جایزهی دیگر، شناسایی و معرفی استعداهای برتر این حوزه است که سالانه به تعداد انگشتشماری از برجستهترین محققان جوان اهدا میشود.
وبسایت رسمی جایزه، از اسماعیل اسکندری به دلیل تحقیقاتاش در حوزهی ذرهی بنیادین دارای جرم تقدیر کرده و این جایزه را به او داده است.
جایزهی “فیزیک بنیادی سیاماس” از سوی سازمان اروپایی پژوهشهای هستهای موسوم به “سرن” اهدا میشود.
“سرن” بزرگترین و مهمترین آزمایشگاه فیزیک ذرهای در جهان است که فعالیتاش را از سال ۱۹۵۴ در ژنو سوئیس آغاز کرد. درحال حاضر بیست کشور اروپایی عضو رسمی این موسسهی معتبرند و نزدیک به ۸ هزار محقق از سراسر جهان در این موسسه مشغول به کار و تحقیقاند.
حوزهی اصلی فعالیت این پژوهشگاه، ساخت افزارهای شتابدهندهی ذرات و دیگر زیربناهایی است که برای پژوهشهای فیزیک ضروری است. “جهان وب” یا همان “سه دبلیو” معروف پیش از نشانیهای اینترنتی (World Wide Web)نیز اولینبار در پژوهشگاه سرن زاده شد
درحال حاضر بخش مهمی از نیرو و بودجه تحقیقاتی “سرن” در حوزهی “برخورددهنده هاردونی بزرگ” یا همان “الاچسی” مصرف میشود. این پروژه عظیم تحقیقاتی در سال ۲۰۰۸ بعد از بیست سال برنامهریزی و آمادهسازی مقدماتی، به شکل رسمی کلید خورد.
هدف از این طرح تحقیقاتی، آزمون “مدل استاندارد ذرات”، بررسی نظریهی “ابرتقارن” و همچنین نظریه مهم “وحدت بزرگ” و کشف ذرهی بنیادی “هیگز” است.
از: دویچه وله